ΑΠΟΨΕΙΣ

Η διαχρονική προσφορά του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού

17-5-2025

Γράφει ο Θεόδωρος Σαράφης, Έφεδρος Αξιωματικός ΣΞ

Η ιδέα της δημιουργίας του Ερυθρού Σταυρού ξεκίνησε από τον πόλεμο της Κριμαίας (1853-1856) μεταξύ των Συμμάχων (Βρετανοί, Γάλλοι και Οθωμανοί) και Ρώσων. Ο εν λόγο πόλεμος, όπως και σήμερα ο πόλεμος της Ουκρανίας, χαρακτηρίστηκε από τη στασιμότητα των χαρακωμάτων και τα χιλιάδες θύματα. Σε σχέση με το σήμερα οι τραυματίες και των δυο πλευρών συνήθως πέθαιναν αβοήθητοι, αφού δεν υπήρχε ικανός αριθμός ιατρών, με συνέπεια πολλές φορές χασάπηδες και κουρείς να εκτελούν εγχειρήσεις. Νοσοκόμοι, νοσηλευτές δεν υπήρχαν καν, παρά μόνο τραυματιοφορείς. Με τον τρόπο αυτόν, οι απώλειες των αντιμαχόμενων ήταν τεράστιες και δυστυχώς οι περισσότερες απώλειες ήταν είτε από έλλειψη φροντίδας είτε από μολύνσεις των τραυμάτων. Ο πόλεμος της Κριμαίας ωστόσο θεωρείται ότι ήταν ο πρώτος πόλεμος που καλύφτηκε δημοσιογραφικά και οι εφημερίδες ήταν γεμάτες με φωτογραφίες από τα πεδία των μαχών γεγονός που συντάραξε την Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, που είχε μείνει στο ρομαντισμό.

Αυτή η σφαγή της Κριμαίας όμως είχε ως αποτέλεσμα δυο άτομα να αλλάξουν το ρου της ιστορίας. Αρχικά μία κυκλοθυμική Αγγλίδα η Florence Nightingale (1820-1910), οργάνωσε μια ομάδα 38 γυναικών νοσοκόμων και 15 καθολικών καλογριών που μετέβησαν στη Κριμαία με σκοπό την ιατρική περίθαλψη των τραυματιών και των δυο παρατάξεων δουλεύοντας υπό αντίξοες συνθήκες, με συνεχείς κινδύνους και με ελάχιστες ιατρικές προμήθειες.

Στα μέσα του 19ου αιώνα, μετά το σφαγείο της Κριμαίας, στο Τιρόλο έλαβε χώρα άλλος ένας αιματηρός πόλεμος μεταξύ Αυστριακών και Ιταλών-Γάλλων. Σε αυτό το πόλεμο στις 24 Ιουνίου 1859, πραγματοποιήθηκε η αιματηρή μάχη του Σολφερίνο (Γάλλοι και Ιταλοί ενάντια στους Αυστριακούς) στην οποία οι εκατέρωθεν απώλειες έφτασαν τους 23.000 άνδρες. Χιλιάδες ήταν οι αβοήθητοι τραυματίες. Παρόν στη μάχη ήταν ένας νεαρός Ελβετός επιχειρηματίας ο Jean Henri Dunant (1928-1910), ο οποίος εθελοντικά άσκησε τα καθήκοντα του νοσοκόμου φροντίζοντας τους τραυματίες και από τους δυο αντιμαχόμενους. Λόγω αυτής της τραγικής εμπειρίας του, δημιούργησε μια ιδέα για την οργάνωση μιας ομάδας πολιτών που θα κρατάει  ουδέτερη στάση στις μάχες και θα προσφέρει ιατρική βοήθεια στους τραυματίες ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας και κοινωνικής τάξης. Η ίδια οργάνωση θα οργάνωνε νοσοκομεία πλήρως στελεχωμένα με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Το 1862, ο Dunant εκδίδει τα απομνημονεύματά του από το πόλεμο στο Τιρόλο και ανακοινώνει δημόσια την ιδέα του για τη δημιουργία αυτού του ανεξάρτητου οργανισμού φροντίδας των αντιμαχόμενων, ενώ την ιδέα του την προωθεί στους κοινωνικούς, πολιτικούς και θρησκευτικούς κύκλους στην Ευρώπη. Στις 17 Φεβρουαρίου του 1863, ο Οργανισμός Κοινής Ωφελείας της Γενεύης υιοθετεί την ιδέα του Dunant και στη συνέχεια οργανώνεται μια πενταμελής επιτροπή για την πραγματοποίηση της οργάνωσης αυτής που ονομάστηκε «Διεθνής Επιτροπή βοήθειας των Τραυματισμένων». Αυτή είχε ως σκοπό την καλυτέρευση των ιατρικών συνθηκών αντιμετώπισης των τραυματιών στο πεδίο της μάχης κρατώντας ουδέτερη στάση στην διαμάχη των εμπολέμων, ενώ οι αντιμαχόμενοι πρέπει να βοηθούν και να προστατεύουν το προσωπικό του οργανισμού αυτού. Η 17η Φεβρουαρίου 1863 είναι η ημέρα ίδρυσης του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού.

Το 1864 υιοθετήθηκε ο Ερυθρός Σταυρός σε λευκό φόντο για έμβλημα του οργανισμού, ενώ το 1876 πραγματοποιήθηκε η επέκταση της ιδέας και σε μη Χριστιανούς με την Οθωμανική Αυτοκρατορία να υιοθετεί τις ιδέες του Ερυθρού Σταυρού με το σύμβολο της Ημισελήνου λόγω του Ισλάμ. Επίσημα η το έμβλημα της Ερυθράς Ημισελήνου υιοθετήθηκε το 1929. Στις 10 Ιουνίου 1877,  η Βασίλισσα Όλγα της Ελλάδος οργανώνει τον «Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό» (ΕΕΣ) ενώ το ίδιο έτος συγκροτείται και ο «Τομέας Νοσηλευτικής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού», οι γνωστές Ερυθροσταυρίτισες νοσοκόμες που θα γράψουν χρυσές σελίδες προσφοράς στην ελληνική Ιστορία.  

Η Nightingale κάπου στο 1858 (πηγή)

Άμεσα οι νέες νοσηλεύτριες βοήθησαν στην οργάνωση των νοσοκομείων και των  Σταθμών Α’ Βοηθειών στην Ελλάδα. Με τον τρόπο αυτόν, έχουμε την πρώτη οργάνωση του συστήματος υγείας της χώρας, βάσει των σύγχρονων για την εποχή προτύπων. Το 1881 με τον καταστροφικό σεισμό στη Χίο, που ήταν ακόμα υπό οθωμανική κατοχή, οι ερυθροσταυρίτες έλαβαν το «βάφτισμα του πυρός». Στις 3 Απριλίου 1881 στις 11:40 το πρωί έλαβε χώρα ένας σεισμός μεγέθους 7,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ κατά τη διάρκεια του οποίου έχασαν τη ζωή τους 7.866 άτομα ενώ η Χίος ισοπεδώθηκε. Οι Ερυθροσταυρίτες ανέλαβαν τη παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και διανομής συσσιτίου.

Ο Ερρίκος Ντυνάν

Στον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, οι Ερυθροσταυρίτισες έλαβαν το βάπτισμα του πυρός στις μάχες στη Θεσσαλία στις οποίες περιέθαλψαν αδιακρίτως Έλληνες και Τούρκους τραυματίες πολίτες και στρατιώτες.

Το 1911, ιδρύεται από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό η πρώτη «Πρακτική Σχολή Αδερφών Νοσοκόμων» που αποτελεί την πρώτη σχολή νοσηλευτικής στην Ελλάδα. Σύντομα οι Αδερφές Νοσοκόμες του Ερυθρού Σταυρού κλήθηκαν να λάβουν μέρος σε όλες τις συγκρούσεις της περιόδου 1912-1922 (Α’ Βαλκανικός Πόλεμος, Β’ Βαλκανικός Πόλεμος, Εκστρατεία στη Μεσημβρινή Ρωσία, Εκστρατεία στη Μικρά Ασία) στις οποίες κλήθηκαν να αναλάβουν:

  • Παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε στρατιωτικούς και πολίτες ανεξαρτήτου θρησκείας και εθνικότητας.
  • Στελέχωση των Σταθμών Α’ Βοηθειών στα Κινητά Χειρουργεία Εκστρατείας (ΚΙΧΝΕ) στο μέτωπο συχνά υπό το πυρ των αντιμαχομένων. Κατά τη διάρκεια μόνο των Βαλκανικών Πολέμων ο Ερυθρός Σταυρός στελέχωσε 3500 κλίνες για τη περίθαλψη πάνω από 20.000 τραυματιών.
  • Η στελέχωση στρατιωτικών και πολιτικών νοσοκομείων.
  • Εύρεση, καταγραφή και περίθαλψη αιχμαλώτων πολέμου σε Ελλάδα (για στρατιωτικό προσωπικό του Άξονα) και στη Γερμανία (από το Δ’ ΣΣ) και στη Τουρκία για Έλληνες αιχμαλώτους και απαχθέντες.
  • Εύρεση, καταγραφή και εγκατάσταση προσφύγων και εκτοπισμένων
  • Παροχή συσσιτίου και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε πρόσφυγες και εκτοπισμένους
  • Εύρεση αγνοούμενων πολέμου
  • Ανοιξαν νοσοκομειακές μονάδες του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού σε όλη την Ελλάδα για την περίθαλψη των τραυματιών του πολέμου.
  • Διοργάνωση εράνων στην Ελλάδα και το εξωτερικό
  • Συγκροτούνται Κινητά και Μόνιμα Νοσοκομεία και Ιατρεία για την περίθαλψη των τραυματιών.

Για να γίνει αντιληπτό το έργο των Ερυθροσταυριτών δέον να αναφερθεί ότι κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας όλοι οι Τούρκοι αιχμάλωτοι που κρατήθηκαν σε κέντρα αιχμαλώτων στην Ελλάδα γύρισαν με το πέρας του πολέμου σε άριστη κατάσταση χωρίς να τους έχει λείψει το συσσίτιο και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Άξιο επίσης αναφοράς είναι ότι στο διάστημα των Βαλκανικών Πολέμων συμμετείχε ως αδερφή νοσοκόμα του Ερυθρού Σταυρού η πριγκίπισσα της Ελλάδος Μαρία Βοναπάρτη, η σύζυγος του πρίγκιπα Γεώργιου της Ελλάδος. Μάλιστα η βασιλική οικογένεια πρόσφερε κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων τα πρώτα ασθενοφόρα στην Ελλάδα που λειτούργησαν υπό τον Ερυθρό Σταυρό.

Για το διάστημα 1912-1922 αναφέρονται  οι ακόλουθες σημαντικές δράσεις:

  • Το 1915 ιδρύεται το Γραφείο Αιχμαλώτων Πολέμου για την εύρεση, καταγραφή, διαβίωση και επαναπατρισμό των αιχμαλώτων πολέμου.
  • Μια τεράστια εθνική δράση του ΕΕΣ αποτελεί η αντιμετώπιση της επισιτιστικής κρίσης στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη την περίοδο 1916-1918 μετά την βουλγαρική κατάκτηση. Σε αυτή τη δράση συμμετείχαν εθελοντικά η Πηνελόπη Δέλτα, η Άννα Μελά (αδερφή του ήρωα Παύλου Μελά) κι η Έλλη Αδοσίδου. Αυτές συμμετείχαν στην οργάνωση συσσιτίων, δημιουργία νοσοκομείων, παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και τέλος στην προστασία των ορφανών. 
  • Το 1920, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός ανέλαβε την λειτουργία του Γενικού Νοσοκομείου του «Ασκληπιείου Βούλας» ενώ το 1930 εγκαινιάστηκε το Κοργιαλένειο-Μπενάκειο Νοσοκομείο, που μας είναι γνωστό και ως νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός.
  • Το 1922, διοργάνωσε τον Α’ Πανελλήνιο Έρανο για την υποστήριξη των Ελλήνων προσφύγων από τη Μικρά Ασία και το Πόντο.
Η Πριγκίπισσα της Ελλάδος Μαρία Βοναπάρτη

Την περίοδο 1922-1930, οι Ερυθροσταυρίτισες σήκωσαν το μεγαλύτερο μέρος της φροντίδας των προσφύγων από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο που ήταν περίπου 1,6 εκατομμύρια ψυχές. Το έργο τους ήταν πολύ δύσκολο λόγω της οικονομικής καταστροφής της Ελλάδος.

Παροχή συσσιτίου του ΕΕΣ στη Σμύρνη (1920-1922)

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Ναύαρχος Π. Κουντουριώτης, ο Πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος, ο Πρόεδρος της Γερουσίας Αλεξ. Ζαΐμης, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος, ο Πρεσβευτής των ΗΠΑ και άλλοι επίσημοι, κατά την τελετή εγκαινίων της Σχολής Νοσοκόμων (1929).Τη δεκαετία του 1930 πραγματοποιείται  μια αναβάθμιση του Ερυθρού Σταυρού όπως:

  • Το 1931 ο ΕΕΣ οργανώνει και διευθύνει τον πρώτο σταθμό Α’ Βοηθειών και βοηθά στην αμεσότερη φροντίδα ασθενών
  • Το 1932 ο ΕΕΣ οργανώνει τη Σχολή  Εθελοντών  Τραυματιοφορέων – Σαμαρειτών που εκτός τη διακομιδή ασθενών ανέλαβε τη κινητοποίηση και παροχή βοηθείας σε περιπτώσεις φυσικών και πολεμικών καταστροφών. Μετέπειτα, ο τομέας αυτός έγινε το Σώμα Εθελοντών Σαμαρειτών, Διασωστών και Ναυαγοσωστών με τεράστια δράση σε Ελλάδα και Εξωτερικό στη διάσωση θυμάτων από κάθε φυσική καταστροφή
  • Το 1935 ιδρύεται το κέντρο Υγείας
  • Το 1935 ιδρύθηκε το Σώμα Αιμοδοτών και το Κέντρο Αιμοδοσίας.
  • Το 1938 ιδρύεται η Υγειονομική Σχολή Αθηνών.
Η Άννα Μελά, αδερφή του Παύλου Μελά

Τη περίοδο 1940-1941, οι Ερυθροσταυρίτισες ήταν πάλι στη πρώτη γραμμή. Σύμφωνα με τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό αυτή την περίοδο διατέθηκαν: περί τις 2.800 αδερφές νοσοκόμες (από τις οποίες οι 2.595 ήταν εθελόντριες) και 1195 Τραυματιοφορείς- Σαμαρείτες που υπό αντίξοες συνθήκες περιέθαλψαν περί τους 75.000 τραυματίες (Έλληνες, Ιταλούς και Γερμανούς) σε 58 σταθμούς Α΄βοηθειών, σε κινητά χειρουργεία, και νοσοκομεία. Επίσης ο Ε.Ε.Σ. διέθεσε υγειονομικό υλικό αξίας 2 εκατομμυρίων δραχμών, απέστειλε 20.000 δέματα στο μέτωπο, και εκτέλεσε εκατοντάδες επιτυχημένες μεταγγίσεις αίματος γεγονός που έσωσε εκατοντάδες τραυματίες από βέβαιο θάνατο. Την ίδια στιγμή, οι Τραυματιοφορείς του Ερυθρού Σταυρού (σημερινοί Σαμαρείτες) διακόμισαν στα νοσοκομεία 20.000 τραυματίες.

Λόγω ότι συχνά ευρίσκονταν υπό το εχθρικό πυρ (υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που η Ιταλική και η Γερμανική Αεροπορία χτύπησαν σταθμούς Α’ Βοηθειών και νοσοκομεία παρόλο που υπήρχε η σχετική σήμανση βάση της Συνθήκης της Γενεύης. Αρκετές νοσηλεύτριες έχασαν την ζωή τους κατά την τέλεση του καθήκοντος. Αρκετές έχασαν τη ζωή τους και από τις κακουχίες λόγω των αντίξοων καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν.  

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Ναύαρχος Π. Κουντουριώτης, ο Πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος, ο Πρόεδρος της Γερουσίας Αλεξ. Ζαΐμης, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος, ο Πρεσβευτής των ΗΠΑ και άλλοι επίσημοι, κατά την τελετή εγκαινίων της Σχολής Νοσοκόμων (1929)
 

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Ερυθρός Σταυρός υπό τον Ιωάννη Αθανασάκη (πρόεδρος του ΕΕΣ τις περιόδους 1917-1921 και 1922-1942) ανέλαβε ένα τεράστιο έργο που επιγραμματικά ήταν:

  • Οι ερυθροσταυρίτες ανέλαβαν σε συνεργασία με την Εκκλησία της Ελλάδος τη περίθαλψη και σίτιση των ορφανών παιδιών του πολέμου και των αναπήρων πολέμου
  • Οι ερυθροσταυρίτες κατά τη διάρκεια του μεγάλου λιμού (1941-1942), ανέλαβαν το δύσκολο έργο της σίτισης των Αθηναίων και των Πειραιωτών σε συνεργασία με τη Τουρκική Ερυθρά Ημισέληνο και τον Σουηδικό Ερυθρό Σταυρό. Συνολικά κατάφεραν να στελεχώσουν 2641 κέντρα διανομής τροφίμων και να παρέχουν 800.000 μερίδες φαγητού.
  • Κατά τη διάρκεια του μεγάλου λιμού (1941-1942), οι ερυθροσταυρίτες  υπό τον Αθανασάκη και τον υπεύθυνο ασφάλειας του ΕΕΣ τον Κουτσουμάρη ανέλαβαν σε συνεργασία με αξιωματικούς της Αστυνομίας Πόλεων τη συγκέντρωση των στοιχείων των θυμάτων του λιμού και σε συνεργασία με στελέχη του Ερυθρού Σταυρού και της Τουρκικής Ερυθράς Ημισελήνου αυτά τα ντοκουμέντα εστάλησαν στον Ελληνικό Προξενείο Κωνσταντινούπολης. Εν συνεχεία, διαμοιράστηκαν στις εφημερίδες των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου με αποτέλεσμα οι Βρετανοί να σταματήσουν τον ναυτικό αποκλεισμό της Ελλάδος
  • Οι Ερυθροσταυρίτες και οι γιατροί του Ερυθρού Σταυρού μαζί με τη Λέλα Καραγιάννη και τον αρχηγό της Αστυνομίας Πόλεων Άγγελου Έβερτ, ανέλαβαν κάτω από τη μύτη του κατακτητή την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τη νοσηλεία ακόμα και τις εγχειρήσεις αντιστασιακών που καταζητούνταν από τον κατακτητή. Σε περίπτωση σύλληψης οι Ιταλοί και Γερμανοί κατακτητές θα εκτελούσαν το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό δίχως δεύτερες σκέψεις
  • Τη παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε Έλληνες πολίτες
  • Την κρυφή αποστολή φαρμάκων προς τις αντιστασιακές ομάδες που δρούσαν στην Ελλάδα
  • Την απόκρυψη και διαφυγή Ελλήνων αντιστασιακών και Βρετανών στρατιωτικών στη Μέση Ανατολή με τη βοήθεια δικτύων όπως αυτό της Οργάνωσης Μπουμπουλίνα της Λέλας Καραγιάννη.
Ο Ιωάννης Αθανασάκης
 

Μετά την απελευθέρωση, ακολούθησαν οι εθνοκτόνοι εμφύλιοι πόλεμοι, τα Δεκεμβριανά του 1944 και εν συνεχεία η περίοδος 1946-1949 κατά την οποία και πάλι οι Ερυθροσταυρίτισες ανέλαβαν ένα τεράστιο έργο, ειδικά υπό τη Βασίλισσα Φρειδερίκη. Συγκεκριμένα:

  • Την περίθαλψη αδιακρίτως όλων των τραυματιών είτε αυτοί ήταν πολίτες, στρατιωτικοί ή αντάρτες του ΔΣΕ.
  • Τη λειτουργεία νοσοκομείων.
  • Την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τροφίμων προς τον πληθυσμό που διαβιούσε στην επαρχεία και μαστιζόταν από το πόλεμο
  • Την διάσωση και φιλοξενία των ορφανών παιδιών του πολέμου.
  • Την εύρεση και καταγραφή των θυμάτων του πολέμου.
  • Την εύρεση, καταγραφή και τις ενέργειες επαναπατρισμού των αιχμαλώτων και των απαχθέντων από τον ΔΣΕ ανδρών και παιδιών.

Στις 26 Ιουλίου 1964 πραγματοποιήθηκε ένας καταστροφικός σεισμός στη πόλη των Σκοπίων της τότε Γιουγκοσλαβίας, έντασης 6,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ με συνέπεια 1070 νεκρούς, 4.000 τραυματίες και 200.000 άστεγους.  Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός στάλθηκε και παρείχε βοήθεια στους σκοπιανούς με :

  • Τη παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης
  • Τη παροχή συσσιτίων
  • Τη παροχή στέγασης προς τους αστέγους
  • Τη οργάνωση κέντρων παροχής Α’ Βοηθειών και νοσοκομείων.

Επόμενη δράση του ΕΕΣ ήταν το 1974, όταν με την Τουρκική εισβολή στη Κύπρο, ο ΕΕΣ ανέλαβε την υποστήριξη του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού με τρόφιμα, φάρμακα και ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, ενώ παράλληλα ανέλαβε την εύρεση και καταγραφή των αγνοουμένων Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων του 1974.  Τη δεκαετία του 1990, ιδρύεται το νοσοκομείο ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΥΝΑΝ, ενώ ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός ανέλαβε δράση και πάλι στο εξωτερικό σε εμπόλεμες περιοχές στης πρώην Γιουγκοσλαβίας, στην Αρμενία, στο Κουρδιστάν, στο Ιράκ και στη Σομαλία. Επιπρόσθετα ανέλαβε τη παροχή ιατρικών υπηρεσιών στην ΠΓΔΜ λόγω αδυναμίας της χώρας όπως και την ανθρωπιστική βοήθεια στην Τουρκία στους σεισμούς του 1999.

Τμήμα Σαμαρειτών Διασωστών και Ναυαγοσωστών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού

Ο 21ος αιώνας ξεκίνησε με την ένταξη του Τομέα Σαμαρειτών Διασωστών και Ναυαγοσωστών του Ερυθρού Σταυρού στην Πολιτική Προστασία. Ένας τομέας που αναλαμβάνει τη έρευνα και διάσωση όπως και την προσφορά σε περιπτώσεις φυσικών και μη καταστροφών όπως ναυάγια, πυρκαγιές, σεισμοί κ.α. Από το 2000 έως και σήμερα η προσφορά του ΕΕΣ συνεχίζεται σε:

  • Στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών σε Τατζικιστάν, Σρι Λάνκα, Ταϊλάνδη, Νέα Ορλεάνη και Τουρκία.
  • Σε εμπόλεμες περιοχές όπως Αφγανιστάν, Λίβανο, Ιράκ και Ουκρανία (9 αποστολές από το 2022).
  • Τέλος στη παροχή ιατροφαρμακευτικής βοήθειας σε χώρες της Αφρικής όπως στο Καμερούν, στη Σενεγάλη, στο Μαλάουι, στη Ζιμπάμπουε και στο Κογκό.

Σήμερα οι βασικοί σκοποί και στόχοι του Ε.Ε.Σ. είναι:

  • Σε καιρό πολέμου: η συνδρομή και επικουρία στο έργο της Στρατιωτικής Υγειονομικής Υπηρεσίας, η νοσηλευτική περίθαλψη τραυματιών και ασθενών, καθώς και η προστασία των αιχμαλώτων, του άμαχου πληθυσμού και των θυμάτων πολέμου.
  • Σε καιρό ειρήνης: η αρωγή και συμπαράσταση στα θύματα θεομηνιών και επιδημιών, καθώς και η αυτόνομη ή σε συνεργασία με το Κράτος και κοινωνικούς φορείς, ανθρωπιστική δραστηριότητα.

Μέσα από αυτό το κείμενο εκτέθηκε συμπεριληπτικά ένα μόνο μικρό μέρος της τεράστιας προσφοράς του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Γίνεται αντιληπτό ότι η εθνική και ανθρωπιστική προσφορά του ΕΕΣ είναι τεράστια και δεν είναι τυχαίο ότι τιμής ένεκεν ανοίγουν μαζί με τους ανάπηρους πολέμου την παρέλαση και εν συνεχεία βρίσκονται τιμητικά στα δεξιά του Προέδρου της Δημοκρατίας. Τέλος βάσει στρατιωτικού κανονισμού, οι Αδερφές Νοσοκόμες του ΕΕΣ φέρουν βαθμούς αξιωματικού ξεκινώντας από το βαθμό του Υπολοχαγού ενώ όλες ανεξαρτήτου βαθμού, οφείλουν να προσδώσουν στρατιωτικό χαιρετισμό

ΠΗΓΕΣ:

Δημοσιεύεται στο methormisakathektou.blog