18-4-2025

Γράφει ο Υποναύαρχος ε.α. Δημήτριος Τσαϊλάς

Ο Τραμπ, ο Πούτιν και η Ουκρανία: Μια επικίνδυνη «φιλία»

Κατά την προεκλογική περίοδο, ο Ντόναλντ Τραμπ επανέλαβε με στόμφο μια υπόσχεση που πολλοί αντιμετώπισαν με δυσπιστία: ότι θα τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία μέσα σε 24 ώρες, αν επανεκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ. Η υπόσχεση αυτή, εκτός από απλοϊκή, αποδείχθηκε πλήρως ανεδαφική. Όχι μόνο δεν επήλθε ειρήνη, αλλά οι ρωσικές επιθέσεις με drones και πυραύλους έχουν αυξηθεί κατακόρυφα από την έναρξη της δεύτερης θητείας του.

Η στάση του Τραμπ έναντι του Βλαντίμιρ Πούτιν δεν αποτελεί έκπληξη για όσους παρακολούθησαν την πρώτη του θητεία. Η αμηχανία του να καταδικάσει απερίφραστα τις αυταρχικές πρακτικές της Μόσχας, η συστηματική απαξίωση του ΝΑΤΟ, αλλά και οι προσωπικές του αναφορές στον Ρώσο πρόεδρο, συνθέτουν ένα ανησυχητικό παζλ. Ο Τζον Μπόλτον, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Τραμπ, το περιέγραψε με τον δικό του ωμό τρόπο: «Ο Τραμπ νομίζει ότι ο Πούτιν είναι φίλος του. Τον εμπιστεύεται. Ο Πούτιν, ως πρώην πράκτορας της KGB, ξέρει ακριβώς πώς να τον χειραγωγήσει, και αυτό ακριβώς κάνει».

Ακόμη πιο αιχμηρός ήταν ο Μπόλτον σε πρόσφατη συνέντευξή του: «Ο Τραμπ λειτουργεί ως χρήσιμος ηλίθιος στην προώθηση όσων επιδιώκει το Κρεμλίνο». Μπορεί η φράση να είναι σκληρή, όμως αντικατοπτρίζει μια ανησυχητική πραγματικότητα: ο Πούτιν αντιμετωπίζει την προεδρία Τραμπ ως χρυσή ευκαιρία για να εδραιώσει τετελεσμένα στην Ουκρανία και, γιατί όχι, σε ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη.

Το διακύβευμα δεν είναι απλώς η τύχη ενός πολέμου ή μιας χώρας. Είναι η ίδια η διεθνής τάξη πραγμάτων, οι κανόνες που διέπουν τις σχέσεις μεταξύ κρατών και η ευθραυστότητα των δημοκρατικών θεσμών όταν τίθενται στην υπηρεσία προσωπικών αυταπατών και γεωπολιτικής αφέλειας. Αν ο Τραμπ συνεχίσει να βλέπει τον Πούτιν ως «φίλο», ίσως στο τέλος μείνει μόνο εκείνος να πιστεύει σε αυτή τη φιλία. Οι υπόλοιποι και κυρίως οι Ουκρανοί ήδη πληρώνουν το τίμημα αυτής της φιλίας.

*Το άρθρο εκφράζει προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη