13-2-2025

Για τη διαμόρφωση μιας ευρωπαϊκής στρατηγικής ασφάλειας που θα βασίζεται «στην αμυντική αυτονομία, την προστασία των συνόρων, τη γεωπολιτική σταθερότητα και την τήρηση του διεθνούς δικαίου», αλλά «με συνέπεια, χωρίς αντιφάσεις και χωρίς δύο μέτρα και σταθμά» μίλησε ο βουλευτής και τομεάρχης Εθνικής Άμυνας του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλης Κατρίνης, κατά την παρουσίαση στη Βουλή της Έκθεσης του πρώην Προέδρου της Φινλανδίας, Sauli Niinistö, με τίτλο «Ασφαλέστεροι μαζί – Ενίσχυση της πολιτικής και στρατιωτικής ετοιμότητας και προετοιμασίας της Ευρώπης» που συνέταξε για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Έθεσε το ερώτημα εάν «μπορεί η ΕΕ να αισθάνεται ασφαλής χωρίς μια πραγματικά αυτόνομη αμυντική πολιτική, χωρίς να σταματήσει να εξαρτάται αποκλειστικά από το ΝΑΤΟ και τρίτες χώρες» τονίζοντας με έμφαση πως «αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένας “ευρωπαϊκός βραχίονας” του ΝΑΤΟ, ιδίως με τη συμμετοχή τρίτων χωρών, που έχουν αναθεωρητική και επεκτατική στρατηγική και απειλούν κράτη-μέλη της ΕΕ ή κατέχουν εδάφη τους, γιατί τότε θα έχει υπονομευθεί».

Τόνισε επίσης, πως «η Ελλάδα δεν υπερασπίζεται μόνο τα δικά της σύνορα, αλλά και τα ευρωπαϊκά» και υπενθύμισε πως «δεν είναι μόνο η Ελλάδα που απειλείται. Απειλείται και η Κύπρος». Υπογράμμισε, μάλιστα, ότι «όπως στην Ουκρανία έχουμε παράνομη εισβολή και κατοχή του εδάφους μιας ανεξάρτητης χώρας από άλλη χώρα, τη Ρωσία, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την Κύπρο, μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, με ένα μεγάλο μέρος της να βρίσκεται από το 1974 υπό παράνομη κατοχή».

Επιπλέον, έθεσε το ζήτημα της στρατηγικής της ΕΕ στην Ανατολική Μεσόγειο, υπογραμμίζοντας τη σημασία της, τόσο ως πηγή ενεργειακών πόρων όσο και ως κρίσιμο κόμβο για τη σταθερότητα της Ένωσης. «Όταν μια τρίτη χώρα, όπως η Τουρκία, απεργάζεται την ανακήρυξη παράνομης ΑΟΖ με το νέο καθεστώς της Συρίας, παραβιάζοντας τα κυριαρχικά δικαιώματα μιας χώρας-μέλους της Ε.Ε., όταν θίγονται ευρωπαϊκά ενεργειακά και γεωπολιτικά συμφέροντα, η Ευρώπη δεν μπορεί να μένει απαθής», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Ο τομεάρχης Εθνικής Άμυνας του ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε ιδιαίτερα επικριτικός απέναντι στην πώληση στρατιωτικού εξοπλισμού στην Τουρκία από άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ, δίνοντας έμφαση στο γεγονός ότι η Άγκυρα χρησιμοποιεί αυτόν τον εξοπλισμό για επιθετικές ενέργειες κατά γειτονικών κρατών και παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου απειλώντας απροκάλυπτα την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ενώ κατέχει παράνομα το βόρειο τμήμα της Κύπρου.

Κλείνοντας, υπογράμμισε ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να συνεχίσει να αποφεύγει τα δύσκολα ζητήματα» και πως «πρέπει να αναλάβει άμεσα τις ευθύνες της και τις αναγκαίες πρωτοβουλίες». «Αυτό είναι το στοίχημα της εποχής μας» σημείωσε, καταλήγοντας πως «δεν έχουμε την πολυτέλεια να το χάσουμε».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Η έκθεση έρχεται σε μια κρίσιμη συγκυρία, καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση καλείται να διαχειριστεί νέες γεωπολιτικές προκλήσεις, που της επιβάλλουν να διαμορφώσει μια στρατηγική ασφάλειας που θα βασίζεται στην αμυντική αυτονομία, την προστασία των συνόρων, τη γεωπολιτική σταθερότητα και την τήρηση του διεθνούς δικαίου.

Και όλα αυτά πρέπει να γίνουν με συνέπεια, χωρίς αντιφάσεις και χωρίς δύο μέτρα και σταθμά. Και εξηγώ:

Πρώτον, μπορεί η ΕΕ να αισθάνεται ασφαλής χωρίς μια πραγματικά αυτόνομη αμυντική πολιτική, χωρίς να σταματήσει να εξαρτάται αποκλειστικά από το ΝΑΤΟ και τρίτες χώρες;

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένας «ευρωπαϊκός βραχίονας» του ΝΑΤΟ, ιδίως με τη συμμετοχή τρίτων χωρών, που έχουν αναθεωρητική και επεκτατική στρατηγική και απειλούν κράτη-μέλη της ΕΕ ή κατέχουν εδάφη τους, γιατί τότε αυτός ο βραχίονας θα έχει υπονομευθεί.

Προϋπόθεση για την αμυντική αυτονομία αποτελεί, βέβαια, και η επένδυση στην ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία και την τεχνολογική καινοτομία, με συμπράξεις και γενναία χρηματοδότηση.

Δεύτερον, μπορεί η ΕΕ να διατηρήσει τη σταθερότητά της χωρίς ισχυρή και αποτελεσματική πολιτική προστασίας των συνόρων της από οποιαδήποτε απειλή;

Η Ελλάδα δεν υπερασπίζεται μόνο τα δικά της σύνορα, αλλά και τα ευρωπαϊκά.

Αλλά δεν είναι μόνο η Ελλάδα που απειλείται. Απειλείται και η Κύπρος.

Όπως στην Ουκρανία έχουμε παράνομη εισβολή και κατοχή του εδάφους μιας ανεξάρτητης χώρας από άλλη χώρα – τη Ρωσία – το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την Κύπρο – μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας – με ένα μεγάλο μέρος της να βρίσκεται από το 1974 υπό παράνομη κατοχή.

Τρίτον, μπορεί η Ευρώπη να αγνοεί τη στρατηγική σημασία της Ανατολικής Μεσογείου;

Δεν είναι μόνο πηγή ενεργειακών πόρων, αλλά και κρίσιμος κόμβος για τη σταθερότητα της Ένωσης. Αυτό σημαίνει ότι η ΕΕ οφείλει να ενισχύσει τις πολυμερείς στρατηγικές συμμαχίες της και να αναλάβει ενεργό ρόλο με πρωτοβουλίες και όχι να ακολουθεί τις εξελίξεις.

Όταν πχ μια τρίτη χώρα, όπως η Τουρκία, απεργάζεται την ανακήρυξη παράνομης ΑΟΖ με το νέο καθεστώς της Συρίας, παραβιάζοντας τα κυριαρχικά δικαιώματα μιας χώρας-μέλους της Ε.Ε, όταν θίγονται ευρωπαϊκά ενεργειακά και γεωπολιτικά συμφέροντα, η Ευρώπη δεν μπορεί να μένει απαθής.

Τέταρτον, μπορεί η ΕΕ να μιλά για κοινή πολιτική ασφάλειας και αμυντικής ετοιμότητας, όταν κράτη-μέλη της συνεχίζουν να πωλούν στρατιωτικό εξοπλισμό στην Τουρκία;

Μια χώρα που χρησιμοποιεί αυτό τον εξοπλισμό για επιθετικές ενέργειες κατά γειτονικών κρατών και παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου;

Μια χώρα που απειλεί απροκάλυπτα την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ενώ κατέχει παράνομα το βόρειο τμήμα της Κύπρου; Αυτό δεν είναι απλώς ζήτημα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Είναι ζήτημα αξιοπιστίας και στρατηγικής συνέπειας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να συνεχίσει να αποφεύγει τα δύσκολα ζητήματα.

Πρέπει να αναλάβει άμεσα τις ευθύνες της και τις αναγκαίες πρωτοβουλίες. Αυτό είναι το στοίχημα της εποχής μας.

Και είμαι βέβαιος ότι όλοι συμφωνούμε ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να το χάσουμε.