10-12-2024

Γράφει ο Παναγιώτης Γέροντας, Ιστορικός-Συγγραφέας

Έχουμε ήδη πει σε προηγούμενες δημοσιεύσεις ότι η Τουρκία με τις μεγαλοϊδεατικές βλέψεις της, ευρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο επιβίωσης. Στη Συρία βλέπουμε μια κατάσταση εν εξελίξει και με μια πρώτη ματιά φαίνεται ότι κερδισμένη βγαίνει η Τουρκία. Είναι όμως έτσι;

Έχουμε πει ότι η Τουρκία επιθυμούσε να εγκαταστήσει στη Δαμασκό μια κυβέρνηση που να διαπνέεται από τις αρχές και αξίες των Αδερφών Μουσουλμάνων. Πέρα την ιδεολογία του Νεοοθωμανισμού που επηρεάζει βαθιά τις κινήσεις της τουρκικής ηγεσίας, στόχος είναι η εξάλειψη της απειλής των Κούρδων. Πριν δούμε ωστόσο ποιοί είναι οι κερδισμένοι, ας δούμε ποιοί είναι οι χαμένοι. Αυτοί που έχασαν ολοκληρωτικά είναι οι Ρώσοι και οι Ιρανοί. Ιδίως οι Ρώσοι φαίνεται να χάνουν το τελευταίο προπύργιό τους στις θερμές θάλασσες.

Βλέποντας ωστόσο τον χάρτη αντιλαμβάνετα κανείς ότι οι ομάδες που υποστηρίζονται από την Τουρκία ευρίσκονται ανάμεσα στους Κούρδους που κινούνται από βορειοανατολικά προς νοτιοδυτικά και τις δυνάμεις του Ισραήλ που φαίνεται να δημιουργούν μια ζώνη στα νοτιοδυτικά προς τα βορειοανατολικά. Σκληρές μάχες διεξάγονται ανάμεσα σε ομάδες που υποστηρίζονται από τη Τουρκία και τους Κούρδους στη πόλη Manbij (η πάλαι ποτέ Ιεράπολη των Σελευκιδών) στο Βορρά.

Έχουμε πει σε άλλη δημοσίευση ότι για πολλούς λόγους η δημιουργία κουρδικού κράτους είναι δύσκολη. Οι δύο κυριότεροι είναι ότι ένα τέτοιο κράτος θα ήλεγχε τη ροή των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη και ότι θα απλωνόταν σε αρκετά κράτη της περιοχής. Η αδέξια ωστόσο εξωτερική πολιτική της Τουρκίας οδήγησε στο να φαίνεται η προοπτική της δημιουργίας κουρδικού κράτους αρκετά ελκυστική σε κάποιους σημαντικούς παίκτες του παιχνιδιού. Η Τουρκία δεν κατάλαβε ότι το καθεστώς Άσαντ μάλλον τη συνέφερε, αφού με χρήση ήπιας και σκληρής ισχύος επέκτεινε τη νεοοθωμανική της επιρροή στις περιοχές της βορειοδυτικής Συρίας που είχε υπό τον έλεγχό της.

Πηγή: syria.liveuamap.com

Δημοσιεύεται στο methormisakathektou.blog

*Το άρθρο εκφράζει προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη