25-8-2024

*Το άρθρο εκφράζει προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη

Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος, Διεθνολόγος – Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Η επίθεση της Ουκρανίας στο Κουρσκ έχει ανατινάξει το αφήγημα ότι ο πόλεμος είναι σε αδιέξοδο. Με τη σωστή υποστήριξη, η Δύση μπορεί τώρα να βοηθήσει το Κίεβο σε μια στρατηγική νίκη. Ο Πούτιν έγινε ο πρώτος Ρώσος ηγέτης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που προκάλεσε εισβολή στη χώρα του και έχασε κυρίαρχο έδαφος. Έχοντας συγκρίνει προηγουμένως τον εαυτό του με τον Μεγάλο Πέτρο και την Αικατερίνη τη Μεγάλη, ο Πούτιν μπορεί να καταλήξει να μοιάζει περισσότερο με τον τελευταίο τσάρο, τον Νικόλαο Β’.
Η επίθεση στο Κουρσκ της Ουκρανίας έχει ήδη πετύχει αρκετούς στόχους.

*Απέδειξε ότι οι Ρωσικές δυνάμεις είναι τεντωμένες στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους, ανίκανες να επιτεθούν στην Ουκρανία και συγχρόνως να προστατεύσουν ταυτόχρονα τη Ρωσία, ως και ανίκανες να κλιμακώσουν την πολεμική τους προσπάθεια.
*Αποδείχθηκε ότι οι δυτικές ανησυχίες για Ρωσική κλιμάκωση είναι αβάσιμςι: Το Κρεμλίνο δεν έχει τη δυνατότητα να κλιμακώσει.

*Ανάγκασε τη Ρωσία να αποσύρει κάποιες δυνάμεις από την Ουκρανία για να αμυνθεί μέσα στη Ρωσία.
*Κατέστρεψε το αφήγημα του Πούτιν ότι ο επιθετικός πόλεμος της Ρωσίας είναι απλώς μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» χωρίς πραγματικό κόστος για τη Ρωσία. (Πάνω από 200.000 Ρώσοι άμαχοι χρειάστηκε να εκκενωθούν στην περιφέρεια Κυρσκ.).
*Απέδειξε ότι δισεκατομμύρια δολάρια σε δυτική στρατιωτική και οικονομική βοήθεια αξιοποιούνται σωστά.
*Λαμβάνοντας υπόψη την τόσο αναγκαία τόνωση του ηθικού του Ουκρανικού λαόυ.
*Και υπονόμευσε την υπόθεση ότι οι μελλοντικές ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις αφορούν μόνο πόσα εδάφη παραχωρεί η Ουκρανία στη Ρωσία. (Τώρα και αν θα πρόκειται για αμοιβαίες αποσύρσεις δυνάμεων.)
Παρά αυτά τα τακτικά κέρδη, ωστόσο, βρισκόμαστε ακόμη μακριά από το τέλος των μαχών, πόσο μάλλον από μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη. Η Ρωσία βομβαρδίζει καθημερινά Ουκρανικές πόλεις και μη στρατιωτικές υποδομές, επιτίθεται κατά μήκος της πρώτης γραμμής στην ανατολική Ουκρανία(Ντονμπάς) κατέχει σημαντικό Ουκρανικό έδαφος (περίπου 19%) και επιμένει στην εξάλειψη της Ουκρανίας ως λαού και ως ανεξάρτητου κράτους.
Ο εξοπλισμός και τα πυρομαχικά των ΗΠΑ φθάνουν και πάλι σε επαρκή ποσότητα και τα δυτικά F-16 επεκτείνουν τώρα τις δυνατότητες συλλογής πληροφοριών και προβολής ισχύος της Ουκρανίας πολύ πέρα ​​από τις πρώτες γραμμές, αναγκάζοντας τη Ρωσία να περιορίσει την αεροπορική παρουσία της. Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ και ορισμένοι σύμμαχοι λανθασμένα συνεχίζουν να θέτουν περιορισμούς στη στρατιωτική τους βοήθεια προς την Ουκρανία και η μη στρατιωτική υποστήριξη εξακολουθεί να υστερεί.

Αν δεν ληφθούν νέες αποφάσεις αργότερα αυτό το φθινόπωρο του 2024, η δυτική στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία θα χτυπήσει έναν άλλο τοίχο στις αρχές του 2025. Αυτό που επρόκειτο να ήταν ένα καλοκαίρι αποφάσεων συνόδου κορυφής( όλες που αφορούσαν κάποια πτυχή της βοήθειας της Ουκρανίας να νικήσει τη Ρωσική επιθετικότητα ) ήταν αντίθετα ένα καλοκαίρι ορισμένων απογοητεύσεων.
*Η Διάσκεψη για την Ανάκαμψη της Ουκρανίας που φιλοξενήθηκε από το Βερολίνο (η τρίτη μετά την πλήρη εισβολή της Ρωσίας), ενώ φιλοξένησε ενημερωτικές συζητήσεις δικτύωσης, δεν είχε ορατά αποτελέσματα. Η Ιταλία θα φιλοξενήσει το επόμενο συνέδριο το 2025 και έχει την ευκαιρία να τα πάει καλύτερα.
*Η Σύνοδος Κορυφής των G-7 στην Απουλία στην Ιταλία δημιούργησε ένα ταμείο 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων για να βοηθήσει την Ουκρανία, με βάση τα κέρδη από τα παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, αλλά απέτυχε να δεσμεύσει άμεσα τα 300 δισεκατομμύρια δολάρια του κεφαλαίου.* Στη «Σύσκεψη κορυφής της ειρήνης» που φιλοξενήθηκε από την Ελβετία καταγράφηκαν 90 κράτη που υποστήριξαν μια δήλωση για την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, ενώ χώρες όπως η Βραζιλία, η Κίνα, η Ινδία, η Σαουδική Αραβία και η Νότια Αφρική δεν συμμετείχαν.
Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον τον περασμένο Ιούλιο δεν προώθησε το χρονοδιάγραμμα ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.Επίσης, διπλομέτρησε τις υφιστάμενες δεσμεύσεις βοήθειας προς την Ουκρανία, αντί να ιδρύσει ένα νέο κοινό ταμείο για την Ουκρανία, όπως είχε προτείνει ο απερχόμενος και έμπειρος Γενικός Γραμματέας της Ατλαντικής Συμμαχίας Νορβηγός Γενς Στόλτενμπεργκ.
*Μόνο η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ του Ιουνίου 2024 έκανε ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός ανοίγοντας ενταξιακές συνομιλίες με την Ουκρανία, μια σημαντική πρόοδος, παρόλο που θα χρειαστούν χρόνια για να πραγματοποιηθεί.
*Η επόμενη χρονιά μπορεί και πρέπει να είναι καλύτερη. Η Ουκρανία εκμεταλλεύεται πλήρως τη δύναμη πυρός μεγάλης εμβέλειας (μεγάλο μέρος της εγχώριας παραγωγής), την ενισχυμένη αεροπορική ισχύ και την αεράμυνα ως και την ανώτερη ηγεσία σε διοίκηση και έλεγχο. Ενισχύει τη θέση της απέναντι σε μια σημαντική πολιτική πίεση το 2025 για να διαπραγματευτεί μια συμφωνία με τη Ρωσία. Η Δύση πρέπει επίσης να τα πάει καλύτερα.
Τι θα μπορούσε να γίνει

Πρώτο :Η Ιταλία θα πρέπει να πάρει τα ηνία της διαδικασίας της Διάσκεψης για την Ανάκαμψη της Ουκρανίας και να ξεκινήσει αμέσως βήματα που έχουν σχεδιαστεί για να εξασφαλίσουν πραγματικά αποτελέσματα όταν συγκληθεί η διάσκεψη το καλοκαίρι του 2025. Σε τελική ανάλυση, μια ακμάζουσα Ουκρανική οικονομία, σε αντίθεση με μια Ρωσία που βασίζεται στην εξόρυξη αερίου( έχει κυρώσεις). αποτελεί τη πιο σημαντική εγγύηση για τη μακροπρόθεσμη νίκη της Ουκρανίας.
Τι μπορεί να κάνει η Ιταλία; Το πιο σημαντικό, η λεγόμενη «πλατφόρμα συντονισμού πολλών χορηγών» θα πρέπει να αναβαθμιστεί με τη σύσταση ενός μόνιμου εκτελεστικού οργάνου που θέτει στόχους, μια ατζέντα και θα τους επιδιώκει με επιμέλεια καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Πρέπει επίσης να υπάρξει πολύ υψηλότερου επιπέδου και «συνδεδεμένη» δέσμευση του ιδιωτικού τομέα στην οικονομική ανάκαμψη της Ουκρανίας. Εάν πιεστεί από την κυβέρνηση Mελόνι , ο Ιταλικός ιδιωτικός τομέας (σε υποδομές, χρηματοδότηση, στέγαση και άλλα) θα μπορούσε να είναι σε καλή θέση. Και κανείς δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερος στο να ηγηθεί ενός τόσο υψηλόβαθμου διεθνούς οργανισμού και να εμπνεύσει τον ιδιωτικό τομέα από τον πρώην πρωθυπουργό Μάριο Ντράγκι.
Δεύτερο :Ο νέος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Ολλανδός Μαρκ Ρούτε θα πρέπει να συνεχίσει όλα τα θέματα από εκεί που τα αφήνει ο Γενς Στόλτενμπεργκ , δηλαδή πιέζοντας τη Συμμαχία να δημιουργήσει ένα ταμείο 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων για στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, που θα καταβληθεί από τα κράτη μέλη σύμφωνα με τους υπάρχοντες τύπους μεριδίου κόστους, για να εξομαλύνει τα αναπόφευκτα προβλήματα στον δρόμο της Αμερικανικής και Ευρωπαϊκής χρηματοδότησης( λόγω των κανονικών δημοκρατικών διαδικασιών μας.) .
Θα πρέπει επίσης να ξεκινήσει διαβουλεύσεις στο Συμβούλιο ΝΑΤΟ-Ουκρανίας σχετικά με το πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί το Άρθρο 5 στην Ουκρανία και σε αυτή τη βάση να καλέσει την Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που θα φιλοξενηθεί από την Ολλανδία το 2025
Τρίτο: Ο Καναδάς θα πρέπει να χρησιμοποιήσει την προεδρία του G7 για να επιδιώξει συμφωνία για ένα νομικό πλαίσιο για την κατάσχεση των ήδη παγωμένων Ρωσικών περιουσιακών στοιχείων (κάτι που έχει ήδη κάνει ο Καναδάς σε εθνική βάση). Αυτή είναι μια μοναδική και απαραίτητη αποζημίωση στην Ουκρανία για τη ζημιά που προκλήθηκε από τη Ρωσική επιθετικότητα και άλλα εγκλήματα πολέμου και δεν χρειάζεται να περιμένει μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής της G7 του 2025 στον Καναδά.
Tέταρτο :Η ειρηνευτική σύνοδος κορυφής που φιλοξενείται από την Ελβετία θα πρέπει να παραμείνει σταθερή στις αρχές του ΟΗΕ περί σεβασμού της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας και της απόρριψης του εγκλήματος της επίθεσης. Δεν πρέπει να ληφθούν μέτρα πέρα ​​από την υποστήριξη αυτών των αρχών. Η ΕΕ θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στα κεφάλαια των ενταξιακών συνομιλιών της Ουκρανίας που αφορούν την ενέργεια και το κράτος δικαίου. Αυτές είναι οι δύο πιο στρατηγικές διαστάσεις που θα συνδέσουν την Ουκρανία με την Ευρώπη και θα θέσουν τα θεμέλια για τις Ευρωπαϊκές και άλλες επιχειρήσεις να εμπλακούν απευθείας στην Ουκρανία.
Συμπερασματικά. Η Ουκρανία συνεχίζει να παίζει αρκετά καλά ,ενώ το εξαθλιωμένο σύστημα διακυβέρνησης της Ρωσίας συνεχίζει να αναιρεί κάθε άλλο πλεονέκτημα που μπορεί να απολαμβάνει η Ρωσία όσον αφορά το μέγεθος, τον πληθυσμό και τους πόρους. Η Δύση πρέπει να εντείνει το παιχνίδι της όπως έκανε η Ουκρανία. Θα πρέπει να ανησυχούμε πολύ περισσότερο για τις συνέπειες μιας τυχόν Ρωσικής νίκης μέσω φθοράς και στατικού πολέμου από ό,τι ανησυχούμε επί του παρόντος για τους κινδύνους κλιμάκωσης.

Δημοσιεύεται στον Ελεύθερο Τύπο

φωτ.ambassadorsatlarge