16-8-2024

*Το άρθρο εκφράζει προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη

Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος, Διεθνολόγος – Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Καθώς οι παραμεθόριες περιοχές της Ρωσίας δέχονται επίθεση από την Ουκρανία το τελευταίο δεκαήμερο, η ασυμφωνία μεταξύ της ψευδαίσθησης της ειρηνικής ζωής και της σκληρής πραγματικότητας εν καιρώ πολέμου για τους κατοίκους των περιφερειών Κουρσκ και Μπελγκορόντ που απομακρύνθηκαν από τους χώρους τους είναι πολύ έντονη για να σιωπήσει. Η αιφνιδιαστική εισβολή του Κιέβου είναι χαστούκι στη Μόσχα , προκαλώντας μαζικές εκκενώσεις που διαψεύδουν την επί χρόνια επίσημη και ανερμάτιστη Ρωσική αφήγηση για σταθερότητα στο εσωτερικό. Η επίθεση αποκαλύπτει τα αδύναμα σημεία στην περιφερειακή ισχύ, η οποία τώρα αναγκάζεται να προσαρμοστεί στις συνθήκες του de facto στρατιωτικού νόμου. Όποιος απλώς φθάνει στη νοτιοδυτική πόλη του Κουρσκ με τρένο και δεν έχει παρακολουθήσει τα τοπικά κανάλια ενημέρωσης ίσως να μην γνωρίζει αρχικά ότι Ουκρανικά επίλεκτα στρατεύματα έχουν εισέλθει σε δεκάδες χωριά.
Στην ίδια την πόλη, δεν υπάρχουν πρόσθετες στρατιωτικές επιθεωρήσεις ή ορατή συσσώρευση δυνάμεων ασφαλείας. Δεν υπάρχει καν κανένα σημάδι συμβασιούχων στρατιωτών σε ετοιμότητα ( ένα τυπικό θέαμα σε σιδηροδρομικούς σταθμούς σε όλη τη Ρωσία). Το Κουρσκ μοιάζει με μια ειρηνική, αν και κάπως έρημη, πόλη. Μετά από αυτό, γίνεται σαφές ότι μια νέα ζωή στην πρώτη γραμμή έχει ξεκινήσει και ότι τα πράγματα είναι ακόμη πιο σοβαρά εδώ από ό,τι ήταν πέρυσι στη γειτονική Ρωσική περιοχή Μπελγκορόντ .
Αυτή η αντίφαση μεταξύ δύο εικόνων (η μία για μια ειρηνική πόλη, η άλλη για μια πόλη πρώτης γραμμής )αντικατοπτρίζει την ασυμφωνία μεταξύ της πραγματικότητας της εποχής του πολέμου και αυτής που θα μπορούσε να περιγραφεί ως η μακροπρόθεσμη επικοινωνιακή στρατηγική της Ρωσικής κυβέρνησης απλώς να αποσιωπήσει τυχόν προβλήματα. Η περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρσκ αντιμετωπίζει τώρα το δύσκολο έργο της εκκένωσης των κατοίκων και της παροχής της υποδομής που θα απαιτηθεί για τη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων αποφεύγοντας ταυτόχρονα να προκαλέσει πανικό ενώ προσπαθεί να διατηρήσει την ψευδαίσθηση σταθερότητας για την οποία το Κρεμλίνο προπαγανδιστικά προσπαθεί τόσο σκληρά.
Αυτή η στάση Πούτιν είναι η λογική ενός εκκεντρικού γραφειοκράτη σε οποιοδήποτε συγκεντρωτικό αυταρχικό κράτος. Από την πλήρους κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία, η επικοινωνιακή στρατηγική του είναι να σκουπίζει οτιδήποτε δυσάρεστο κάτω από το χαλί (έχει αποδείξει την επιτυχία της.) αξιωματούχοι και ΜΜΕ που διαδίδουν προπαγάνδα( ζωγραφίζουν μια εικόνα ειρηνικής ζωής χρησιμοποιώντας ένα πολύ συγκεκριμένο είδος γραφειοκρατικής γλώσσας για να μειώσουν τα αρνητικά συναισθήματα που θα μπορούσε να προκαλέσει το πλήγμα, και ασφαλώς το κάθε πλήγμα από το 1990 μέχρι σήμερα.(από το υποβρύχιο Κουρσκ στο σημερινό Κουρσκ)

Αυτή η προσέγγιση είναι απολύτως σύμφωνη με τη θεμελιώδη επιθυμία του μέσου Ρώσου να αγνοήσει τον πόλεμο και τις συνέπειές του.Για τις αρχές του Κουρσκ, η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από τις επερχόμενες εκλογές του Σεπτέμβρη: πρέπει να παρουσιάσουν την πιο θετική εικόνα, όχι μόνο στους κατοίκους της περιοχής, αλλά πρωτίστως στους Πουτινικούς επόπτες τους Τις τελευταίες ημέρες, έχουν κηρυχθεί ειδικά καθεστώτα σε τρεις παραμεθόριες περιοχές: Μπέλγκοροντ, Μπριάνσκ και Κουρσκ. Αυτό επιτρέπει στη Μόσχα να αναλάβει αποτελεσματικά τον χειροκίνητο έλεγχο των περιοχών. Μετά την ανακοίνωση της έναρξης μιας αντιτρομοκρατικής επιχείρησης σε αυτές τις περιοχές στις 10 Αυγούστου, οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν ουσιαστικά απεριόριστες εξουσίες, όπως το δικαίωμα κατάσχεσης προσωπικών οχημάτων για τις δικές τους ανάγκες..

Συμπερασματικά η Ουκρανική επιχείρηση στο Κουρσκ έδειξε ότι οι περιβόητες «κόκκινες γραμμές» του Πούτιν δεν υπάρχουν.

Δημοσιεύεται στον Ελεύθερο Τύπο

φωτ.ambassadorsatlarge