27-4-2024

Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος, Διεθνολόγος – Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Στις 4 Απριλίου 2023, το ΝΑΤΟ γιόρτασε την 74η επέτειό του με την επίσημη ένταξη της Φινλανδίας στη συμμαχία ως το 31ο μέλος του, έχοντας συμμετάσχει σε όλα τα προγράμματα συνεργασίας «Σύμπραξη για την Ειρήνη» από το 1994 . Σε αντίθεση με ορισμένους από τους πιο προσεκτικούς συμμάχους της στη συμμαχία, η Φινλανδία έχει δηλώσει αποφασιστικά την υποστήριξή της στην Ουκρανία. Στις 3 Απριλίου 2024 ένα χρόνο μετά την ένταξή τHW στο ΝΑΤΟ, ο Φινλανδός πρόεδρος Αλεξάντερ Στουμπ υπέγραψε στο Κίεβο συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας με την Ουκρανία, η οποία ισχύει για δέκα χρόνια.

Η συμφωνία επιβεβαιώνει την καταδίκη της Φινλανδίας για την επιθετικότητα της Ρωσίας και σκιαγραφεί τις δεσμεύσεις του Ελσίνκι στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων «πολλαπλών πακέτων σημαντικού αμυντικού υλικού και διαφόρων εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων που αναλήφθηκαν από την έναρξη του πλήρους κλίμακας πολέμου της Ρωσίας» .Υπογραμμίζοντας τις επιπτώσεις της συμφωνίας, ο Στουμπ παρατήρησε στην πρόσφατη επίσκεψή του στο Κίεβο, «Δεν δίνουμε αυτή τη στρατιωτική υποστήριξη μόνο στην Ουκρανία για να αμυνθεί. Δίνουμε αυτή τη στρατιωτική υποστήριξη στην Ουκρανία για να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο»
Η Φινλανδο-ρωσική πολιτική εχθρότητα κατά μήκος των κοινών συνόρων τους δεν είναι καινούργια. Οι σχέσεις της Φινλανδίας με τη Ρωσία ήταν προβληματικές εδώ και δύο αιώνες. Αφού η Σουηδία έχασε τον Φινλανδικό Πόλεμο με τη Ρωσία το 1809, η Φινλανδία έγινε Μεγάλο Δουκάτο της Ρωσικής αυτοκρατορίας. Μετά την κατάρρευση της αυτοκρατορίας το 1917 και την άνοδο της Σοβιετικής Ένωσης, η Φινλανδία πολέμησε δύο συγκρούσεις με την τότε ΕΣΣΔ : τον «Χειμερινό Πόλεμο» (1939–40) και αυτό που οι Φινλανδοί αποκαλούν «Πόλεμο Συνέχειας» ως μέρος της υποστήριξης του Ελσίνκι. για την Επιχείρηση Barbarossa τον Ιούνιο του 1941 πριν υπογράψει ανακωχή τον Σεπτέμβριο του 1944. Από τότε μέχρι την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, η Φινλανδία ακολούθησε μια προσεκτική πολιτική “άμβλυνσης” με τον ανατολικό γείτονά της, με την ένδειξη «Φινλανδοποίηση» κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Η εισβολή του Κρεμλίνου προκάλεσε μια έξαρση της Φινλανδικής δημόσιας υποστήριξης για ένταξη στο ΝΑΤΟ,( με 80% υπέρ ). Η ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ και η συμφωνία με την Ουκρανία υπερβαίνουν τις στρατιωτικές υποθέσεις. Σύμφωνα με τον Ουκρανό πρόεδρο Zελένσκι , η Φινλανδία θα παράσχει μακροπρόθεσμη στρατιωτική και οικονομική βοήθεια. εμβάθυνση της συνεργασίας με την Ουκρανία σε πολιτικά, οικονομικά και ανθρωπιστικά θέματα· , συνδρομή στο Κίεβο να ανοικοδομήσει τον ενεργειακό τομέα ,να ενισχύσει την προστασία των συνόρων και των υποδομών ζωτικής σημασίας, περίθαλψη τραυματισμένων Ουκρανών στρατιωτικών κα. Η συμφωνία της 3ης Απριλίου δεν είναι νομικά δεσμευτική, αλλά μια πολιτική δέσμευση παρόμοια με εκείνες που έχει ήδη η Ουκρανία με άλλες οκτώ χώρες.
Η Φινλανδία έχει συνεισφέρει πάνω από 2,66 δις δολάρια (2,5 δισεκατομμύρια ευρώ) για τη στήριξη της Ουκρανίας μέσω 22 πακέτων βοήθειας και παραμένει η ένατης μεγαλύτερη συνεισφέρουσα χώρα σε βοήθεια ως ποσοστό του εθνικού της ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ). Παράλληλα με το νέο αμυντικό σύμφωνο, το Ελσίνκι ανακοίνωσε το 23ο πακέτο βοήθειας προς το Κίεβο αξίας 204,4 εκατομμυρίων δολαρίων (188 εκατομμύρια ευρώ) και περιλαμβάνει εξοπλισμό αεράμυνας και βαρύ οπλισμό . Η συμφωνία ασφαλείας ορίζει: «Με τη συνεισφορά της Φινλανδίας ύψους 30 εκατομμυρίων ευρώ (32,6 εκατομμύρια δολάρια) στην Τσεχική πρωτοβουλία για κοινή προμήθεια πυρομαχικών πυροβολικού στην Ουκρανία, η υποστήριξη της Φινλανδίας στην Ουκρανία το 2024 υπερβαίνει ήδη τα 400 εκατομμύρια ευρώ (434,8 εκατομμύρια δολάρια) και θα αυξηθεί με τουλάχιστον δύο ακόμη πακέτα κατά τη διάρκεια του έτους». Σε πλήρη αντίθεση με άλλα κράτη μια μέρα μετά την υπογραφή της συμφωνίας με την Ουκρανία, η Φινλανδή υπεξ Ελίνα Βαλτόνεν δήλωσε στο περιθώριο της συνάντησης των υπεξ του ΝΑΤΟ ότι η Φινλανδία θεωρεί τα Ουκρανικά πλήγματα σε Ρωσικά διυλιστήρια πετρελαίου ως «νομικά δικαιολογημένα»
Αφού η Φινλανδία έγινε το 31ο μέλος του ΝΑΤΟ, διπλασίασε το μήκος των συνόρων της συμμαχίας με τη Ρωσία, ανοίγοντας νέα σύνορα 830 μιλίων (1.340 χιλιομέτρων) από την Καρελία στην Αρκτική. Ίσως, το πιο ανησυχητικό για τον Πούτιν είναι ότι η Αγία Πετρούπολη, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας, απέχει μόλις 400 χιλιόμετρα από τα Ρωσο-φινλανδικά σύνορα. Ο Πούτιν αρχικά εξέφρασε σύγχυση για την ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, καθώς η Μόσχα είχε «απλά ιδανικές» σχέσεις με το Ελσίνκι. Έθεσε: «Γιατί το έκαναν αυτό; Βασισμένοι, κατά τη γνώμη μου, σε καθαρά πολιτικούς λόγους, μάλλον ήθελαν πραγματικά να είναι μέλη ενός δυτικού κλαμπ κάτω από κάποιο είδος ομπρέλας. Γιατί το χρειάζονται αυτό; Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω. Αυτό είναι ένα απολύτως παράλογο βήμα από την άποψη της διασφάλισης των δικών τους εθνικών συμφερόντων. … Δεν είχαμε στρατεύματα εκεί, τώρα θα έχουμε»
Το Ελσίνκι απάντησε με δύναμη. Πέντε ημέρες μετά την υπογραφή της συμφωνίας ασφαλείας με το Κίεβο, ο Στουμπ παρατήρησε με ακρίβεια την «ψυχρή αλήθεια» ότι η ειρήνη στην Ουκρανία μπορεί να επιτευχθεί μόνο στο πεδίο της μάχης . Ο πόλεμος του Πούτιν έχει υποβαθμίσει τις Ρωσικές στρατιωτικές αναπτύξεις σε βαθμό που, έξι μήνες μετά την έναρξή του, η Ρωσική κυβέρνηση είχε ήδη μεταφέρει στρατεύματα που είχαν σταθμεύσει στο παρελθόν κοντά στα σύνορα της Φινλανδίας στην Καρελία προς στην Ουκρανία Μεταξύ των μεγαλύτερων στρατηγικών σφαλμάτων του Πούτιν εναντίον της Ουκρανίας ήταν μια προφανής εγωιστική πεποίθησή ότι η πολεμική ρητορική του θα εκφοβίσει πιθανά μέλη του ΝΑΤΟ από το να ενταχθούν στη συμμαχία, και ακόμα λιγότερο στο να βοηθήσουν την Ουκρανία.

Η Φινλανδία είναι μέρος μιας επίσημης στρατιωτικής συμμαχίας για πρώτη φορά και η Αγία Πετρούπολη βρίσκεται τώρα πολύ κοντά σε δύο χώρες του ΝΑΤΟ, την Εσθονία και τη Φινλανδία. Η Ουκρανία θα έχει πρόσβαση τόσο στη στρατιωτική τεχνογνωσία και στον προηγμένο οπλισμό της Φινλανδίας όσο και της Σουηδίας, καθώς η περιοχή της Βαλτικής Θάλασσας έχει ουσιαστικά μετατραπεί σε «λίμνη του ΝΑΤΟ». Η επέκταση της συμμαχίας στην περιοχή της Σκανδιναβικής-Βαλτικής θα προκαλέσει σημαντικό στρατηγικό κόστος το οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίσει το Ρωσικό Γενικό Επιτελείο για πολύ καιρό μετά την ολοκλήρωση τον πόλεμο του Πούτιν κατά της Ουκρανίας.

Δημοσιεύεται στον Ελεύθερο Τύπο

*Το άρθρο εκφράζει προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη

φωτ.ambassadorsatlarge