22-4-2024

Άρθρο του Δημοσιογράφου Ευθύμιου Πέτρου

Κάποτε έλεγαν πως είναι ζήτημα κύρους για μια χώρα να έχει δική της αμυντική βιομηχανία με αυτόνομη παραγωγή πολεμικού υλικού. Ειδικώς για την Ελλάδα, στην γεωγραφική θέση στην οποία ευρίσκεται, η ύπαρξις αξιόπιστης αμυντικής βιομηχανίας είναι ζήτημα εθνικής επιβιώσεως. Το έχουμε αναδείξει αυτό κατ’ επανάληψιν και έχουμε επικρίνει την αδράνεια, όπως και τις ολιγωρίες που τα τελευταία χρόνια έχουν οδηγήσει σε συρρίκνωση την δυνατότητα της χώρας να παρέχει τις Ένοπλες Δυνάμεις της στοιχειώδη υποστήριξη, με αποτέλεσμα να εξαρτώνται από βιομηχανίες του εξωτερικού.
Δεν μπορεί από την μία να γίνονται εξαγγελίες για την δημιουργία κέντρων καινοτομίας και την ίδια στιγμή να απεμπολείται η δυνατότης παραγωγής απλών πυρομαχικών, δυνατότης την οποία διατηρούσε «σαν κόρη οφθαλμού» το ελληνικό Κράτος, από της ιδρύσεώς του μέχρι σήμερα.
Δεν μπορεί από την μία να εξαγγέλλεται η δημιουργία «θόλου» αεραμύνης στα πρότυπα του Iron Dome του Ισραήλ και την ίδια στιγμή να διαπιστώνεται αδυναμία συντηρήσεως των μεταφορικών αεροπλάνων C-130 τα περισσότερα από τα οποία παραμένουν καθηλωμένα, παρ’ ότι προ έτους ο ίδιος ο Πρωθυπουργός εζήτησε άμεσες λύσεις για το πρόβλημα.
Δυστυχώς όμως τα πράγματα βαίνουν επί τα χείρω. Όσον αφορά στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (πρώην ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ) αφού δύο φορές ανεβλήθη το διοικητικό συμβούλιο που θα ησχολείτο με την ένταξη της εταιρείας σε κοινοπραξία με οίκο από την Σλοβακία, εσπευσμένα το υπουργείο Οικονομικών προκηρύσσει διαγωνισμό για την… ανέγερση αποθηκών στις οποίες θα «κλειδωθούν» οι εργαλειομηχανές των εργοστασίων του Υμηττού. Θα διατεθούν επτά εκατομμύρια ευρώ, προκειμένου ο εξοπλισμός αυτός να αποθηκευθεί και να μην ξαναχρησιμοποιηθεί. Αυτό κάποιοι το ονομάζουν ανάπτυξη!
Κραυγή αγωνίας για το μέλλον της βιομηχανίας μας έρχεται με ανοικτή επιστολή 29 παλαιών στελεχών των ΕΑΣ, τα οποία σημειωτέον προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Ανήκουν σε διαφορετικά κόμματα, αλλά τους ενώνει ο κοινός σκοπός της σωτηρίας μιας βιομηχανίας που κάποτε ήταν «ατμομηχανή» πραγματικής αναπτύξεως. Ανάμεσα τους ο Θεόφιλος Βασιλείου, πρόεδρος και μετά διευθύνων σύμβουλος των ΕΑΣ επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, ο Ιωάννης Πατσόγιαννης, πρόεδρος των ΕΑΣ επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, ο Λάζαρος Λαζαρίδης, διευθύνων σύμβουλος επί κυβερνήσεως Σημίτη, και ο Παναγιώτης Μοσχολιός, επί σειράν ετών γενικός διευθυντής των ΕΑΣ και διευθύνων σύμβουλος επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ. Τονίζουν ότι: «Υπογράφουμε την επιστολή αγόμενοι από αγωνία και ενδιαφέρον για μια εταιρία με ιστορική προσφορά αλλά και διαχρονικά προβλήματα». Και συνοψίζουν την τρέχουσα κατάσταση υπογραμμίζοντας:
«Επιτρέψτε μας να επισημάνουμε με στεντόρεια φωνή τα ακόλουθα:
1. Οι ανακοινώσεις του κ. Πρωθυπουργού για την μετεγκατάσταση του εργοστασίου του Υμηττού τον Απρίλιο του 2021 ως και οι συνακόλουθες διευκρινήσεις του κ. Υπ. Εθν. Οικονομίας κ. Σταικούρα ότι χώρος υποδοχής θα είναι το Λαύριο ήταν από πάσης απόψεως αποδεκτές και επέτρεπαν αισιοδοξία λόγω των οικονομιών κλίμακας και της υλοποιήσεως ενός στρατηγικού σχεδίου αναπτύξεως με συμμετοχή ή όχι στρατηγικού επενδυτή.
2. Πρόσθετη αισιοδοξία για την εξυγίανση της εταιρίας δημιούργησαν οι διεθνείς εξελίξεις με την σημαντική αύξηση της διεθνούς ζητήσεως που συνοδεύτηκε με ύψωση τιμών για πυρομαχικά που έχουν παραχθεί σε μεγάλες ποσότητες από τα Ε.Α.Σ.
3. Επί πλέον οι πρωτοβουλίες της Ε.Ε. με την απόφαση του A.S.A.P. και στην συνέχεια με τις εξαγγελίες για την αμυντική πολιτική διαμόρφωσαν έτι περισσότερο ευνοϊκό πλαίσιο για την ανάκαμψη της εταιρίας.
Όμως παραδόξως ελήφθησαν αποφάσεις αφενός μεν αποθηκεύσεως γραμμών παραγωγής δηλαδή αυτών ακριβώς που παράγουν τα πυρομαχικά για τα οποία υπάρχει μεγάλη ζήτηση και αφετέρου αποφάσεις διχοτόμησης του εργοστασίου παραγωγής μικρών διαμετρημάτων προκειμένου να «χωρέσει» σε χώρο του εργοστασίου της Μάνδρας. Με τις αποφάσεις που δρομολογούνται εξαιρείται η βασική «δύναμις πυρός» στην αυτόνομη παραγωγή πλήρους πυρομαχικού πυροβολικού με την πολλαπλάσια προστιθέμενη αξία που εξασφαλίζει η παραγωγή των μεταλλικών μερών στο εργοστάσιο του Οβιδουργείου το οποίο προφανώς πρέπει να συμπεριληφθεί στις προς μετεγκατάσταση λειτουργούσες δραστηριότητες. Χάνεται με το τρόπο αυτόν κάτι που επί δεκαετίες αποτελούσε δεδομένο για την Εθνική μας Αμυντική Βιομηχανία δηλαδή η αυτοδύναμη παραγωγή πλήρους πυρομαχικού όλων των διαμετρημάτων. Επί πλέον μετά λύπης μας διαπιστώνουμε, ότι αγνοείται η εταιρεία μας από προγράμματα παραγωγής φορητού οπλισμού και δεν αξιοποιείται η εμπειρία της στη συναρμολόγηση, συντήρηση, ολοκλήρωση και τεχνική υποστήριξη οπλικών Συστημάτων.
Αξιότιμοι Κύριοι,
Οι αποφάσεις αποθηκεύσεως των γραμμών παραγωγής μεγάλων και μεσαίων διαμετρημάτων ως και η διχοτόμηση του εργοστασίου παραγωγής μικρών διαμετρημάτων επιτρέψτε μας να επισημάνουμε ότι είναι σοβαρό λάθος. Πιστεύουμε ότι η ηγεσία της Κυβερνήσεως θα αποτρέψει την υλοποίηση αυτών των λανθασμένων αποφάσεων απόρροια κακών και επιζήμιων εισηγήσεων συμβούλων».
Δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτε από την πλευρά μας, παρά μόνον ότι η επιστολή αυτή περιγράφει τα προβλήματα με ύφος τεχνοκρατικό και με ψυχραιμία. Ελπίζουμε να εισακουσθεί.

Δημοσιεύεται στην ΕΣΤΙΑ

*Το άρθρο εκφράζει προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη