20-4-2024

Η παρουσίαση του βιβλίου: «ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ» του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΤΕΖΟΥ για τον ιδιοκτήτη της «Χρωματουργεία Πειραιώς» (ΧΡΩΠΕΙ) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πελασγός θα πραγματοποιηθεί στις εγκαταστάσεις του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς (Ε.Β.Ε.Π.) την προσεχή Δευτέρα.
Η βιβλιοπαρουσίαση διοργανώνεται από την ΕΤΑΙΡΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ & ΤΕΧΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ενώ για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Λεόντιος Πορτοκαλάκης, Μηχανικός (ΕΜΠ) τ. ΕΛΠΕ ΑΕ, Οικονομολόγος
Γεώργιος Καρακατσάνης, ΟικονομολόγοςΦυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, Επιχειρηματίας.
Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Γιάννης Κανατσέλης, Αρχισυντάκτης και εκδότης της εφημερίδας «Η Φωνή των Πειραιωτών».
Με το πέρας των ομιλιών θα ακολουθήσει συζήτηση και ερωτήσεις από το κοινό.
Δευτέρα 22 Απριλίου 2024, ώρα:7μμ, Ε.Β.Ε.Π., οδός Γ.Κασιμάτη 1 Πειραιάς.
Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Το βιβλίο αφορά το έργο του ιδιοκτήτη της, γνωστής σε όλους «ΧΡΩΠΕΙ», ΣΩΤΗΡΗ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ.
Ο σπουδαίος χημικός Σωτήρης Αριστοτέλους Σοφιανόπουλος, ήταν ο τελευταίος ιδιοκτήτης της βιομηχανίας «Χρωματουργεία Πειραιώς» (ΧΡΩΠΕΙ), ένας ευπατρίδης, γόνος παλαιάς και ιστορικής οικογένειας, με επίσης μεγάλη επιχειρηματική ιστορία. Ήταν ευφυής, μορφωμένος, πολυτάλαντος και προ πάντων Έλληνας πατριώτης. Ένα φωτεινό μυαλό και εκρηκτικός επιχειρηματίας. Η επιχειρηματική του δραστηριότητα συνυφασμένη με τον αγώνα του για μια παραγωγικά ανεξάρτητη Ελλάδα, υπήρξε μια «Οδύσσεια» και ο ίδιος αγωνίστηκε ως ένας σύγχρονος «Οδυσσέας» με «πλοίο» την αγαπημένη του εταιρεία, ΧΡΩΠΕΙ. Από την μεταπολίτευση και μετά, αφιερώθηκε σε έναν τιτάνιο αγώνα να αποδείξει στην Ελληνική κοινωνία ότι η Ελλάδα είναι χαρισματική χώρα με ιδανικό κλίμα. με μεγάλο φυσικό πλούτο (πανίδα, χλωρίδα, ορυκτά) και μπορεί κάλλιστα να τα καταφέρει μόνη της. Με επιστημονικό τρόπο και κυρίως με πλήθος αδιάσειστα επιχειρήματα, όσον αφορά τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και με αριθμούς, προσπάθησε να διαδώσει τις γνώσεις που με μεγάλο κόπο έμαθε και συγκέντρωσε. Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος με το ερευνητικό του πνεύμα και την αγάπη του για την Ελλάδα ήθελε αυτό το τρελό του όνειρο να το κάνει πραγματικότητα. Θα μπορούσε να περιοριστεί μόνο στην μεγάλη εταιρεία της οικογένειάς του, τη ΧΡΩΠΕΙ Α.Ε. και να μην δείξει άλλο ενδιαφέρον εκτός από την επιβίωση της ΧΡΩΠΕΙ. Δεν ήταν όμως κερδοσκόπος. Είχε ανησυχίες για τη χώρα, δεν ήθελε να αντιμετωπίζει με παθητικότητα την πορεία προς την εξαθλίωση και την εξάρτηση από τον ξένο παράγοντα. Δεν μπορούσε να το «χωνέψει», για παράδειγμα, πως η Ολλανδία, σε έκταση μικρότερη από τα δύο τρίτα (⅔) της Μακεδονίας μας, μπορεί να τροφοδοτεί με κτηνοτροφικά και γαλακτοκομικά προϊόντα ολόκληρη την Ευρώπη, ενώ η Μακεδονία μας δεν το κατορθώνει αυτό. Όσα δεν ανακάλυψε ο ίδιος με την προσωπική ενασχόλησή του σε πλήθος παραγωγικών διαδικασιών, τα άντλησε, με την περιέργεια και πολυμάθειά του, από προγενέστερους «λησμονημένους» Έλληνες.