6-1-2024

Σε παλαιότερη δημοσίευση μας είχαμε αναφερθεί στην παρουσίαση του βιβλίου του συγγραφέα Άθω Ερωτοκρίτου με τίτλο: Η Πολύµορφη Ψυχοπαθολογία του Ταγίπ Ερντογάν και «ο Ερντογανισµός» – Ένα ψυχογράφηµα, η ιστορία και µια πραγµατικότητα που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ηλία Επιφανίου.

Η εν λόγω βιβλιοπαρουσίαση είχε πραγματοποιηθεί στον Φιλολογικό Σύλλογο “Παρνασσός” στο κέντρο της Αθήνας. (πατήστε εδώ).

Η γνωριμία μας τότε με τον ευγενέστατο κ. Άθω Ερωτοκρίτου ήταν άκρως ενδιαφέρουσα. Μάλιστα, σε πρόσφατη επικοινωνία μας μαζί του για ανταλλαγή εορταστικών ευχών ζητήσαμε από τον έγκριτο επιστήμονα να μας δώσει τα φώτα της γνώσης του με περισσότερες πληροφορίες πάνω σε μια αναφορά που έγινε κατά την βιβλιοπαρουσίαση και σχετιζόταν με ένα θέμα εξαιρετικά ρεαλιστικό και επίκαιρο και δεν ήταν άλλο από το ότι οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν.

Ο κ. Ερωτοκρίτου ως διαπρεπής Ψυχολόγος, μας έστειλε ένα πολύ ενδιαφέρον σχετικό κείμενό του, το οποίο έχουμε την χαρά και την τιμή να δημοσιεύουμε σήμερα στο Diplomatic Point και τον ευχαριστούμε θερμά. Μέσα από μια λεπτομερή επιστημονική προσέγγιση μας δίνεται η δυνατότητα να κατανοήσουμε καλύτερα τα στοιχεία της ψυχολογίας του λαού και των πολιτικών επιλογών του.

«ΟΙ ΛΑΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΟΥΝ…»

Γράφει ο  Άθως Ερωτοκρίτου

1.       Πρόλογος

          Ο αείμνηστος αγωνιστής, Ποιητής  της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, ο ηγέτης της Αντίστασης στην Κύπρο, ο Οικουμενικός Έλληνας  και αγαπημένος φίλος και συναγωνιστής Δρ Βάσος Λυσσαρίδης, ο οποίος έφυγε στις 26 Απριλίου 2021 σε ηλικία 101 χρόνων απροσκύνητος, σε ένα από τα ποιήματά του, με τίτλο «ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΛΑΟΣ», είπε ότι: «Αρνείται τις αυταπάτες της ζωής και δεν θέλει να γεμίσει τη ζωή του από αυτές», γι’ αυτό αναφέρει:

                    «Φεύγω πικραμένος, ασυμπλήρωτος

                    με διχοτομημένες αλυσίδες

                    μ’ ένα λαό απροσκύνητο

                    και άρχοντες προσκυνημένους.

                    Μα άρχοντες δεν υπάρχουν χωρίς

                    λαϊκή εντολή και

                    λαϊκή άνοχη …

                    … Εσείς βροντοφωνάζετε και

                    δίκαια, Ζητείται Ηγεσία

                    κι’ εγώ τέως πιο δίκαια

                    ένα κομμάτι του συνόλου

                    βροντοφωνάζει,

                    ΖΗΤΕΙΤΑΙ  ΛΑΟΣ»

(22 Μαρτίου 2014. «Δηλώνω Παρών». Τόμος Α΄, 2018)

2.       Εισαγωγή

          α.       Η φράση «Ο λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν», κατά κάποιους αποδίδεται στον Αριστοτέλη, τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο και Πολιτικό, από τα Αρχαία Στάγηρα, ο Μακεδόνας (384 π.Χ. – 322 π.Χ.) και δάσκαλος του Μέγα Αλεξάνδρου, γιο του Φίλιππου του Μακεδόνα.

          β.       Επίσης, Λατινικά ρητά αναφέρονται σε παραλλαγή της φράσης αυτής :  «Όπως ο βασιλιάς τέτοιος και ο λαός» (Qualis rex, talis grex).

          γ.       Η «κάθε χώρα έχει την κυβέρνηση που της αξίζει», όπως έλεγε και ο Joseph de Maistre,  ενός γαλλοϊταλός διπλωτής και φιλόσοφος που έζησε το 1731-1821.

          δ.       Ας μην ξεχνούμε  όμως και τι είπε ο Αλβέρτος Άϊνσταϊν, ο μεγάλος και γνωστός φυσικός γερμανοεβραίος, ο οποίος έζησε το 1879 και πέθανε το 1955, ότι: «το κράτος είναι φτιαγμένο για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το κράτος».

          Κάτι που σημαίνει, πως, όταν η κυβέρνηση υπολογίζει τον λαό της, τότε υπάρχει ελευθερία, αλλά όταν ο λαός φοβάται την Κυβέρνηση τότε υπάρχει τυραννία και καταπίεση. Υπάρχει υποταγή και εκμετάλλευση του πολίτη από τους κυβερνώντες.

          ε.        Άρα, άμεσα ο συνειρμός μας, οδηγεί την σκέψη μας στο πως ένας λαός εκλέγει ανθρώπους που τον εκμεταλλεύονται και τον τυραννούν, και στο πως οδηγείται στο να εκλέγει δημοκράτες ηγέτες, που αγαπούν και σέβονται τον λαό τους.

Από την παρουσίαση του Βιβλίου του Άθω Ερωτοκρίτου «Η πολύμορφη ψυχοπαθολογία του Ερντογκάν στον Φ.Σ. Παρνασσός στην Αθήνα 2023.

3.       Ο Πραγματικός Ηγέτης :  Τα Κύρια Χαρακτηριστικά

3.1     Γιατί, ο πραγματικός ηγέτης είναι σύμφωνα με τον Περικλή, όπως αναφέρει ο Θουκυδίδης περιγράφοντας τον ιδανικό τύπο ηγέτη, αυτός ο οποίος διαθέτει τρία χαρακτηριστικά: (α) Να είναι ικανός να αντιλαμβάνεται τα δέοντα και να μπορεί να τα ερμηνεύει (β) να αγαπά την πατρίδα του και (γ) να είναι υπεράνω χρημάτων.

3.2      Η πολιτεία των δικών μας ηγετών, τουλάχιστο των πλείστων, και όπως τα έργα τους δείχνουν, πέρα των υποσχέσεων που δίνουν προεκλογικά, δεν συνάδει με τις ιδιότητες του ηγέτη κατά Περικλή.

Και αυτό, γιατί κυρίως, υπάρχουν οι ατομοκεντρικές ή ομαδοκεντρικές ατζέντες και οι διάφορες συμμαχίες και υποχρεώσεις που δεν τους επιτρέπουν να λειτουργούν με βάση το συμφέρον του λαού τους, δηλαδή του συνόλου.

3.3      Επίσης, όπως περιγράφουμε στο βιβλίο μας, με τίτλο «Οι Κοκκινοσκούφηδες του Πενταδακτύλου 1963-1964, Έντιμος Λαός», (Εκδόσεις Αιγαίον 2018), τα κύρια χαρακτηριστικά του ηγέτη, τα ηγετικά χαρακτηριστικά, όπως τα γνωρίζουμε από την Αρχαία και Νέα Ελληνική ιστορία και τους αγώνες των πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών της πατρίδας μας, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, είναι τα εξής: (α) Ο ηγέτης πρέπει να αναλαμβάνει ευθύνες, ειδικά σε δύσκολες στιγμές, (β) και να αγωνίζεται μαζί με τους συντρόφους του. (γ) Να ξεχωρίζει για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, (δ) να κερδίζει το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των άλλων με τις πράξεις του και (ε) να έχει το κύρος του ανθρώπου στο ρόλο που ανέλαβε. (στ) Επίσης, να είναι αφοσιωμένος με τη ψυχή, το πνεύμα, το σώμα του, τον σκοπό του και να είναι (ζ) αποτελεσματικός, δίνοντας το παράδειγμα στην ομάδα του… Ακόμη (η) νάναι ξεκάθαρος στους στόχους και τις αξίες του και (θ) να έχει σωστές διαπροσωπικές σχέσεις με τους συναγωνιστές του. τέλος, (ι) να είναι οριοθετημένος, δίκαιος, ενισχυτικός και γενναιόδωρος.

Μόνο για χάρη αυτών των ηγετών ο λαός συνεχίζει τους αγώνες του και εμπνέεται από αυτούς.

Εισήγηση Α. Ερωτοκρίτου για το Βιβλίο του
«Οι Κοκκινοσκούφηδες του Πενταδακτύλου 1963-1964,ο Έντιμος Λαός» Λεμεσός 2018

 
4.       Αν εξειδικεύσουμε το θέμα μας και αναφερθούμε στον Ελληνικό λαό και γενικά τον Ελληνισμό του σήμερα, και σκεφτούμε  πώς καταλήγει ένας τέτοιος λαός, που δίδαξε τον Πολιτισμό, τη Δημοκρατία, τη Φιλοσοφία, τις Τέχνες, το Θέατρο, την Αρχιτεκτονική κ.ά., με μια ιστορία απαράμιλλη στην ανθρωπότητα, να ψηφίζει ηγέτες οι οποίοι τον καταδυναστεύουν, τον υποτιμούν, τον προσβάλλουν, τον εκμεταλλεύονται, τότε τα ερωτήματα είναι πολλά.

4.1      Θα προσπαθήσουμε να βάλουμε σε μια σειρά τα δεδομένα μας, για να δώσουμε μια εξήγηση και να έχουμε μια πιο καθαρή εικόνα του γεγονότος.

4.2      Υπάρχει μια ψυχοπαθολογία της μάζας, που επιλέγει για ηγέτες του, τους βασανιστές του, τους τύραννους και καταπιεστές του. Αυτούς που τον εκμεταλλεύονται και λειτουργούν ατομοκεντρικά και όχι για το καλό του συνόλου;

4.3      Γιατί λοιπόν ο λαός, παρ’ όλες τις επανειλημμένες λανθασμένες επιλογές του, επιλέγει αυτούς τους ανίκανους, τους πολιτικούς μηδέν, τους φαύλους και τους δωσίλογους, τους εθελόδουλους και αυτούς που ξεπουλάνε πατρίδες;

4.4      Πράγματι ο λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν ή αυτός ο λαός οδηγείται στις επιλογές αυτές μέσα από μια τακτική των «μεγάλων»; Μια τακτική που τον οδηγεί πρώτα στην απογοήτευση, τη φτώχια, την μιζέρια, την αποδιοργάνωση, την παθητικοποίηση, την σύγχυση, τον φόβο, την ανασφάλεια και τέλος στην υποτακτικότητα.

4.5      Έτσι, οι επιτήδειοι οδηγούν αυτόν τον «Αφέντη λαό» στην υποδούλωση σε δωσίλογους και πουλημένους ηγέτες, οι οποίοι καταλήγουν να οδηγούν τους έντιμους πολίτες στη φτώχεια, την μιζέρια, την ανεργία. Τραυματίζουν τα όνειρα των νέων και την ελπίδα για το μέλλον. Οδηγούν τα παιδιά μας στις εξαρτήσεις, και σε κάθε είδους τοξικοεξαρτήσεις, εγκαταλείποντας σπουδές, μόρφωση, πατρίδα, αξίες και ακολουθούν το κακό παράδειγμα του εύκολου κέρδους.

4.6      Τελικά: Στην απελπισία τους καταλήγουν νέοι και ηλικιωμένοι, να ερωτεύονται – μεταφορικά μιλώντας – τον βασανιστή τους, όπως στο «Σύνδρομο της Στοκχόλμης», γιατί τον θεωρούν μοναδική πηγή σωτηρίας, ή κατά το ελληνικότερα, στο «Σύνδρομο της Βρισιήδας», όπως περιγράφεται στην Ομήρου Ιλιάδα:

Ένα σύνδρομο, όπου για παράδειγμα προκαλεί στους ομήρους, μέσω ενός ψυχολογικού μηχανισμού άμυνας, συναισθήματα συμπάθειας ή αγάπης, στους δεσμώτες τους και τους βασανιστές τους, θεωρώντας τους, σαν μόνη πηγή ζωής, βρισκόμενοι στα αποπνικτικά και σκοτεινά κελιά τους…

4.7     Με τον τρόπο αυτό μέσα από αυτή την εξαθλίωση την ψυχολογική, κοινωνική, οικονομική, πνευματική, ο λαός φορτώνεται όλους τους ανεπαρκείς και ανίκανους πολιτικούς στην πλάτη του.

Εκ των πραγμάτων, αυτός ο υπερήφανος λαός, ο έντιμος λαός, καταλήγει να υποτάσσεται σ’ αυτούς τους ανέντιμους, ανίκανους και πολλές φορές, πουλημένους ηγέτες…

4.8      Όλοι αυτοί οι μειοδότες, που κυβερνούν λαούς και πατρίδες, προδίνουν τον λαό και την πατρίδα τους, τη χώρα και τους ανθρώπους της, οδηγώντας τους εξαθλιωμένους πολίτες και πολίτιδες, στον μηχανισμό της ταύτισης με το επιτιθέμενο, έτσι που ο απελπισμένος πολίτης και πολίτιδα, να ταυτίζεται μαζί τους, για να επιβιώσει…

4.9      Τελικά, καταλήγουν καλοπροαίρετοι άνθρωποι, να σκέφτονται όπως τους βασανιστές τους, και να λένε για παράδειγμα, αφού και αυτοί κλέβουνε, θα κλέψω και εγώ, αφού αυτοί τρώνε θα φάω και εγώ, και άλλα πολλά.

Πανεπιστήμιο Κύπρου. Παρουσίαση του Βιβλίου «Το Έγκλημα, ο Εγκληματίας και οι Φόνοι Γυναικών» του Άθω Ερωτοκρίτου. Λευκωσία 2019.

4.10    Η αποδόμηση των αξιών

Έτσι αρχίζει ο φαύλος κύκλος της αποδόμησης των αξιών μέσα από την: (α) Οικονομική εξόντωση, όπως γράφουμε το 2013 και στο βιβλίο μας με τίτλο «Η οικονομική εξαθλίωση των Κυπρίων και Ελλαδιτών, μορφές ψυχολογικής αντίστασης» (2013 – εκδόσεις Αιγαίον).

(β)  Φτώχια λοιπόν και εξαθλίωση, πείνα και μιζέρια, μέσα από την οργανωμένη επίθεση φτωχοποίησης. Όταν δεν έχω να φάω, δεν έχω ελπίδα, δεν έχω δύναμη για αγώνες και για ορθολογική σκέψη. Έτσι, παραδίδομαι σε κάθε τυχαίο που μου πουλάει ελπίδα και φύκια για μεταξωτές κορδέλλες….

(γ)  Φαίνεται πως προσπάθησαν με τον νέο οικονομικό και γεωπολιτικό πόλεμο των τελευταίων χρόνων, να μας αποδομήσουν και να μας αλλοτριώσουν, υποσκάπτοντας και το μεγάλο κεφάλαιο της γλώσσας και παράλληλα με τις πολεμικές  τους βιομηχανίες των υβριδικό πόλεμο που εξαπέλυσαν και στην Ελλάδα και Κύπρο, και τώρα μας οδηγούν στην αναγκαστική φτώχεια, στην ανεργία και την μιζέρια, κατευθύνοντας μας προς τα χειρότερα.

4.11    Με τον τρόπο αυτό, μέσα από την οικονομική καταρράκωση, μέσα από την παγκοσμιοποίηση και το «Δόγμα του Σοκ» που μεταμορφώνεται στην εξέλιξη του σε ένα οικονομικό και γεωπολιτικό πόλεμο, στόχο έχουν: Το ξεπούλημα της γης μας και των περιουσίων μας, της αξιοπρέπειας μας, των αρχών μας, μέσα από μία δοκιμασμένη μέθοδο εξαθλίωσης των λαών, όπου  μέσα από την φτωχοποίηση των λαών, να μην μπορεί ο αφέντης λαός να εκλέξει άξιους και έμπιστους ηγέτες. Έτσι, μας σερβίρουν σαν λύση ανάγκης, όλους τους ανεπαρκείς πολιτικά ηγέτες και τους ηγέτες μηδενικά, φερέφωνα των μεγάλων και μονοπολιακών συμφερόντων.

4.12    Η ανεργία: Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο που, εφαρμόζοντας τα καταχθόνια σχέδια τους, έβαλαν μέσα στους πρώτους στόχους τους την ανεργία.

          α)       Τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας σημειώθηκαν και αυτό κατά τη γνώμη μας δεν είναι τυχαίο, αν δούμε και τις πιο πρόσφατες εξελίξεις για την μικρή και μεγάλη μας πατρίδα, γιατί σύμφωνα με τα σχέδια φτωχοποίησης της Νότιας Ευρώπης, στην Ελλάδα στην δεκαετία του 2010-2020 όπου αυξήθηκαν από το 19,7% σε 26,8%, στην Κύπρο από 9,7% σε 14,7% και στην Ιαπωνία από 23,6% σε 26,1% και αυτό αυξητικά συνεχίζεται.

          β)  Σε αντίθεση με την Αυστρία, που τα ποσοστά ανεργίας ήταν 4,3% στη Γερμανία 5,3%, το Λουξεμβούργο 5,3%, Ολλανδία 5,8%.

          γ)  Όταν λοιπόν οι αριθμοί μιλούν, στην περίπτωση αυτή τα λόγια περισσεύουν, γιατί είναι φανερό το γεγονός για το ποια είναι η σκοπιμότητα αυτού του οικονομικού πολέμου: Είναι για να κάμψει τη θέληση των λαών και να τους καταστήσει πιόνια των μεγάλων συμφερόντων…

5.       Ακολουθεί η πλύση εγκεφάλου μέσα από τα διάφορα συνθήματα της καταναλωτικής κοινωνίας, των μηνυμάτων για καλοπέραση και εύκολου κέρδους, μέσα από τα διάφορα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Η απομόνωση μέσα από τα τηλεοπτικά προγράμματα με τα διάφορα πρότυπα της ατομοκεντρικής και ομαδοκεντρικής συνήθειας και του «δεν βαριέσαι αδελφέ». αποπροσανατολίζουν μέσα από την υπερκατανάλωση και τον ευδαιμονισμό. Να προσθέσουμε εδώ τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και η κάθε είδους τοξικοεξάρτηση. Η απομόνωση και η αποχαύνωση με τα καλωδιωμένα συστήματα που προωθούν και έρχονται να συρρικνώσουν την συνείδηση μας, αντί τη διεύρυνση της.

5.1     Τέλος, όσοι δεν έχουν εγκλωβιστεί σε όλα αυτά τα συστήματα παγίδευσης του ανθρώπου, επιλέγουν τη φυγή στο εξωτερικό για μια νέα ζωή, ή στην κατάθλιψη και ψυχική αρρώστεια αλλά και στις ψυχοσωματικές ασθένειες.

5.2     Τότε, έρχονται ξένοι άνθρωποι άλλων πολιτισμών, αξιών, θρησκειών και βρίσκουν ένα έδαφος κουρασμένων και απογοητευμένων ανθρώπων από την πολιτεία τους, χωρίς αντιστάσεις και θέληση, καταλαμβάνουν τις θέσεις τους.

5.3      Αφού οι επίλεκτοι έχουν φύγει, τότε οι υπόλοιποι γίνονται εύκολη λεία για κάθε είδους νέες συνήθειες και αξίες…τότε επέρχεται η τέλεια σύγχυση και αποπροσανατολισμό.

Έτσι, γινόμαστε δούλοι στην ίδια την πατρίδα μας και δεύτερης κατηγορίας πολίτες.

5.4      Με τον τρόπο ο κάθε απατεώνας και ανίκανος, ο κάθε δωσίλογος και αναξιόπιστος υλιστής και άπατρις που δεν θέλει ευνομία, αλλά ανομία, κυριαρχεί και διαφεντεύει «σε τίμιους και καλούς ανθρώπους που αξίζουν να αγαπηθούν», όπως λέει και ο ποιητής Ναζίμ Χικμέτ…

Πολιτιστικό Κέντρο «Καστελιώτισσα», Δήμου Λευκωσίας 2022. Θέμα: «Ο Άνθρωπος, Ψυχοσωματική υγεία και Φύση», Βιβλίο του Α. Ερωτοκρίτου

6.       Η σχολή του Σικάγο

6.1      Ενημερωτικά να αναφέρουμε, πως ο πολιτισμός της παγκοσμιοποίησης και του «Δόγματος του Σόκ», του ψυχολογικού πολέμου, καθώς και των άλλων μορφών πολέμου, που δεν γίνονται με όπλα, αλλά με οικονομική εξαθλίωση και φτωχοποίηση των λαών, εθνών και ατόμων, αφορά τις έρευνες που έκανε κατά την δεκαετία του 1970 ο Μίλτον Φρίντμαν, σε Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

Αυτό έγινε μέσα στα πλαίσια του φιλελευθερισμού που ανέπτυξε και προσπάθησε να διαδώσει.

6.2      Στόχος του Φρίτμαν ήταν να εφαρμόσει μια κοινή στρατηγική, έτσι που να υποχρεώνονται οι χώρες να παίρνουν σκληρά μέτρα λιτότητας, μέτρα που σε περιόδους σταθερότητας δεν μπορεί να διανοηθεί κάποιος ότι μπορεί να παρθούν…

6.3     Τελικά, με λίγα λόγια, δημιουργώντας ένα ισχυρό σόκ σε μια χώρα, που θα την οδηγήσει στη συνέχεια στην απόγνωση, την ταπείνωση, την αδυναμία και την αποσταθεροποίηση, μπορούν να επιβληθούν εύκολα κάτω από τις συνθήκες αυτές τα μέτρα λιτότητας η οποία άλλα αντιδημοφιλή και αντιδημοκρατικά μέτρα που δεν θα μπορούσαν να ληφθούν κάτω από ομαλές συνθήκες, αναφέρει και η Naoni Klein, στο βιβλίο της με τίτλο «Το Δόγμα του Σόκ».

6.4      Δηλαδή, αυτό είναι μια ανήθικη, ρατσιστική, απαράδεκτη, απάνθρωπη και αντιδημοκρατική στρατηγική που εφαρμόζουν οι εκπρόσωποι της παγκόσμιας ολιγαρχίας στις χώρες που θέλουν να εκμεταλλευτούν.

6.5      Εδώ, ο «αφέντης λαός», γίνεται υπόδουλος των τραγικών συνθηκών, αυτών των δοτών καταστάσεων και έτσι καταλήγει μέσα στην σύγχυση και τον φόβο του, την απόγνωση και την απειλή, να επιλέξει και να ψηφίσει ηγέτες ανίκανους, ανεπαρκείς και προβληματικούς, που στρέφονται και ενάντια στα συμφέροντα του και της πατρίδας.

6.6      Η δύναμη του λαού  έγκειται στην ενότητα, τη συνεργασία, την από κοινού δράση και όχι την διάσπαση, την απομόνωση και την ατομική δράση, η οποία δεν φέρει κανένα αποτέλεσμα.

Γιατί μέσα από την ενότητα και τη συνεργασία, εξουδετερώνεται ο φόβος και γίνεται η αντίδραση απειλή στους επίβουλους και στον Παγκόσμιο Μινώταυρο.

7.       Ο μηχανισμός της σύγχυσης και των ενοχών

7.1     Τα γεγονότα αυτά και άλλα παρόμοια, που τελικά εφαρμόζονται σε παγκόσμια διάσταση, και τα οποία απευθύνονται σε εμάς και σε άλλους αξιοπρεπείς λαούς, σαν να απευθύνονται σε υποτελείς υπηκόους και όχι σε ελεύθερους πολίτες, ισότιμους και ικανούς να αποφασίσουν για το μέλλον τους, σκορπίζουν σε όλη την «εκθαμβωτική» διάσταση του τον μηχανισμό της σύγχυσης στο λαό.

7.2      Με αυτό τον τρόπο, η προσωπική και εθνική αναζήτηση της αλήθειας ανατινάζεται εκ θεμελίων.

Για εμάς, όμως, αν επικρατήσει αυτή η σύγχυση, το αποτέλεσμα της θα είναι, πως η πατρίδα και το κράτος δεν θα υπάρχουν, αρχίζοντας από την εκλογή ηγετών ανικάνων, που δεν φροντίζουν τα συμφέροντα της πατρίδας και του συνόλου, αλλά τα μονοπωλιακά συμφέροντα, εξαναγκάζοντας τον λαό, να οδηγηθεί στην εξαθλίωση και την πείνα, έτσι που να τους προσυπογράφουμε επιβαλλόμενες λύσεις, και κυρίως το ξεπούλημα της πατρίδας μας.

8.       Η αναίρεση του νοήματος της επιλογής  

8.1     Ένα έθνος, ένας λαός, ένας άνθρωπος, που υποβάλλεται συστηματικά και με επιστημονική μεθοδολογία σε καταιγισμό απειλών από εξωτερικούς και εσωτερικούς επίβουλους, που μέσα από το φόβο καταργούν τη λογική του και με τον εκφοβισμό αναιρούν το νόημα της επιλογής, καλλιεργώντας παράλληλα το συναίσθημα της ανεπάρκειας και της μειονεξίας («Ελλάδα Ψωροκώσταινα», είστε κατηγορία σκουπίδια» κλπ) και παράλληλα της ενοχής («ξεπλένεται μαύρο χρήμα», «είστε τεμπέληδες και αδιάφοροι»), κάνουν τον κάθε αξιοπρεπή πολίτη και πολίτιδα, να μην μπορεί να αντιδράσει σωστά…

8.2     Έτσι, επιτείνουν την ενοχή, στερώντας στον λαό  την ελεύθερη επιλογή, επειδή εάν δήθεν δεν υπακούσει ο πολίτης, θα καταστραφεί η πατρίδα του, ο τόπος του, το μέλλον των παιδιών του κ.ά.

9.       Με αυτές τις τεχνικές, προσπαθούν να καθηλώσουν τους αξιοπρεπείς ανθρώπους, μετατρέποντας τους σε «μαύρα πρόβατα».

9.1     Γι’ αυτό πρέπει νάμαστε, ως άνθρωποι-πρόσωπα και λαοί, πάντα σε εγρήγορση όταν έχουμε «λύκους» σαν αυτοδιόριστους φύλακες…

9.2     Χρησιμοποιούν επίσης οι επίβουλοι, παράλληλα τον φόβο της φτώχειας, της πείνας, της ένδειας, της εξαθλίωσης, της οικονομικής καταστροφής, όχι τυχαία, αλλά ως μέρος μιας επιστημονικά σχεδιασμένης στρατηγικής, για επιβολή συγκεκριμένων πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών συμφερόντων.

9.3     Έτσι, οι εκφοβιστικοί μηχανισμοί κορυφώνονται, μας πιέζουν με ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, χωρίς διαπραγματεύσεις για σωστές λύσεις και έμμεσους ή άμεσους απειλητικούς εκβιασμούς.

Από την εκδήλωση για το βιβλίο «Λογοκρισία, Υποκρισία και Άγιες Γραφές» του Α. Ερωτοκρίτου, Βιβλιοπωλείο, Πολιτιστικό Κέντρο Αιγαίον, Λευκωσία 2018.

9.4     Τελικά : ο πολίτης και η πολίτιδα μέσα από τη σύγχυση, το φόβο και τις ενοχές, σταδιακά υποτάσσεται στις έξωθεν επιβαλλόμενες λύσεις και τους επιβαλλόμενους πολιτικούς άρχοντες, έστω και εάν αυτοί κατ’ επανάληψη πρόδωσαν τα όνειρα του λαού ή ήρθαν από το πουθενά.

Με τον τρόπο αυτό, επιβάλλεται στον λαόν, «ο ηγέτης που του αξίζει…», σύμφωνα με τη γνωστή ρήση.

10.     Μορφές αντίστασης του λαού σε όλα αυτά

Όπως γράφουμε και στο βιβλίο μας «Η οικονομική εξαθλίωση των Κυπρίων: Μορφές ψυχολογικής αντίστασης»:

10.1    (α) Ως πρώτη μορφή αντίστασης σε όλα αυτά, θεωρούμε σημαντικό, το να: απομονώσουμε τις απειλές και τους εκφοβισμούς, για να μπορέσει να ξεκαθαρίσει το τοπίο μέσα μας, έτσι που να σκεφτόμαστε χωρίς φόβο. Να βρούμε θετικές αντισταθμιστικές λύσεις και να μην χαθεί η ελπίδα και η αισιοδοξία.

Και κυρίως, να μην χαθεί η εθνική και ατομική μας ταυτότητα:

(β)  Ένα ακόμη ποίημα του αγαπημένου και αείμνηστου Δρ. Βάσου Λυσσαρίδη,  από τη συλλογή του «Κραυγές»  είναι ένα αντιστάθμισμα θετικό και μια μορφή αντίστασης στην ψυχολογική τρομοκρατία, το οποίο έγραψε στις 3 Ιουνίου 2009. Τίτλος του: «Θα μείνω».

                    «Ξεκινάω από το χθες

                     και είναι κενό,

                    γιατί το ληστέψαν οι ιστοριολόγοι.

                    Αναζητώ μια τωρινή στιγμούλα

                    και τη φυλάκισαν οι ιδεολόγοι.

                    Πλάθω το αύριο

                    και με λογχίζουν οι ονειροπόλοι.

                    Και τώρα:

                    Χωρίς χθες, χωρίς σήμερα,

                    χωρίς αυριανές προσδοκίες

                    πολεμώ όλους τους δολοφόνους.

                    Θα μείνω

                    όσες και να’ναι οι πληγές».

Βάσος Λυσσαρίδης

10.2    Η αλλαγή της αντίληψης για τον εαυτό μας και η ανανέωση της ελπίδας

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε, πως σε τέτοιες περιπτώσεις κρίσεων και τρομοκρατικών ενεργειών, όπως τις περιγράψαμε προηγουμένως, οδηγούν τον άνθρωπο σε ψυχολογικές και σοβαρές ψυχοσωματικές διαταραχές, οδηγώντας μάλιστα πολλούς ανθρώπους στους διάφορους κλινικούς επιστήμονες για την ψυχοσωματική υγεία.

Γι’ αυτό, επειδή αυτές οι ψυχολογικές διαταραχές αποτελούν τις περισσότερες φορές την έκφραση ενός ευρύτερου κοινωνικού φαινομένου, και ακόμη και την έκφραση μιας καλά οργανωμένης εκστρατείας στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης για υποταγή των λαών σε τοπικό και ευρύτερο επίπεδο, μέσα από τη δημιουργία εθνικής και ατομικής κρίσης, το «φάρμακο» μας, ως μέτρο ψυχοπροφυλακτικό για ατομική και εθνική επιβίωση, ενάντια στις πιέσεις σε βάρος του λαού μας, είναι:

Να αλλάξουμε την αντίληψη για τον εαυτό μας και το πρόβλημα μας, να ανανεώσουμε την ελπίδα και την αισιοδοξία μας και να έχουμε το θάρρος για τον αγώνα αλλαγών.

10.3    Άλλα ψυχοπροφυλακτικά μέτρα

Τα προαναφερθέντα, θα τα κατορθώσουμε με τους εξής τρόπους:

α)       Μέσα από τη διατήρηση της ψυχολογικής μας ταυτότητας, της εθνικής μας αξιοπρέπειας και της κρατικής μας οντότητας (π.χ. ούτε «Ψωροκώσταινα» είμαστε, ούτε «χαμένους αγώνες κάνουμε» «ούτε αδύναμοι είμαστε» κ.ά. ), να αντέξουμε τις ψυχολογικές πιέσεις που υφιστάμεθα από τους διάφορους ντόπιους και ξένους άξονες και Δούρειους Ίππους.

β)       Να μην χάσουμε την επικοινωνία μεταξύ μας και με όσους προβληματίζονται ή υποφέρουν ανάλογα με εμάς και να εντείνουμε τον συλλογισμό μας αγώνα ενάντια σ’ αυτούς που μας υποσκάπτουν ή επιβουλεύονται.

Δηλαδή, να μην νιώθουμε ότι είμαστε μόνοι.

γ)       Να ενισχυθεί το εθνικό μας «Εγώ» καθώς και το ψυχοσωματικό μας, ενισχύοντας την θετικότητα και την ενεργητική μας στάση.

δ)       Να πάψουμε να λειτουργούμε σαν «καλά παιδιά», εξωτερικεύοντας τα αρνητικά μας συναισθήματα δημιουργικά, γιατί εάν δεν εξωτερικευθούν δημιουργικά, τότε ενδοστρέφονται με αυτοκαταστροφικά αποτελέσματα.

Και αυτό, γιατί οι σοβαρές ψυχολογικές προκλήσεις, αδικίες, πιέσεις και τις οποίες έχουμε υποστεί από τους εξουσιαστές, μας κάνουν να νιώθουμε οργή, θυμό, θλίψη. Πολλές φορές μας κάνουν να αισθανόμαστε ανήμποροι ή αβοήθητοι και απελπισμένοι, τόσο που εγκαταλείπουμε τους καλούς μας αγώνες, γιατί μας καταστρέφουν το νόημα και τον σκοπό. Γι’ αυτό δεν πρέπει να αυτοεγκαταλειφθούμε.

Πανεπιστήμιο Κύπρου, Τμήμα Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών, Λευκωσία 2023. Η εισήγηση του Α. Ερωτοκρίτου με θέμα το βιβλίο του «Η Πολύμορφη Ψυχοπαθολογία του Ερντογάν και ο “Ερντογανισμός”».

10.4    Η κινδυνολογία

α)       Ακόμη, η κινδυνολογία και οι άλλες μορφές και τακτικές εκφοβισμού και πιέσεων που αναπτύσσονται, που αποτελούν στην ουσία μορφές ψυχολογικού πολέμου, μας οδηγούν στις ενοχές και την αναξιοπιστία.

β)       Γι’ αυτό, πρέπει να αποενοχοποιηθούμε, να γίνουμε ευέλικτοι, να δούμε τα σημερινά δεδομένα, να ξεπεράσουμε το «πένθος» από τις ακυρώσεις και τις απώλειες και να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες και δεδομένα, στοχεύοντας στην ανατροπή των κακώς  εχόντων.

γ)       Με τον τρόπο αυτό, θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε καλύτερα τα θέματα μας και όχι να ζούμε υπό το κράτος του φόβου και της απελπισίας.

Γιατί οι απειλές και οι έμμεσοι ή άμεσοι εκφοβισμοί θολώνουν το τοπίο και δεν μπορεί ο άνθρωπος να είναι αντικειμενικός, όταν διακατέχεται από τον φόβο.

Στην συνέχεια, ο φόβος δημιουργεί πανικό, και ο πανικός συνθλίβει ψυχολογικά το άτομο αλλά και το σύνολο των ανθρώπων.

δ)       Και αυτό που ζητούν οι επίβουλοι μας, είναι να διασπάσουν τον λαό, τραυματίζοντας την υπερηφάνεια, την αξιοπρέπεια και την ταυτότητα του, προσωπικά, ιδεολογικά, εθνικά…

Γι’ αυτό, για να κρατηθεί ο πυρήνας μας, και του κάθε ανθρώπου, ο κάθε άνθρωπος πρέπει να μείνει αλώβητος ψυχικά, πνευματικά, εθνικά με ισορροπημένη τη ψυχοπνευματική του υγεία, για να μην απομονωθεί κοινωνικά, προσωπικά, οικονομικά κ.ά. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να διατηρήσουμε την ελπίδα μας.

10.5    Το εσωτερικό και εξωτερικό σημείο αναφοράς και η ελευθερία της σκέψης

 α)      Για να κατορθωθούν τα πιο πάνω, δεν πρέπει να τραυματιστεί το εσωτερικό σημείο αναφοράς μας, που είναι η ψυχολογική μας ταυτότητα, ο εαυτός μας. Παράλληλα δεν πρέπει να χάσουμε τα εξωτερικά σημεία αναφοράς μας, που είναι η κρατική μας οντότητα και αξιοπρέπεια αλλά και η εθνική μας ταυτότητα.

Παράλληλα δεν πρέπει να χάσουμε τον εξωτερικά σημεία αναφοράς μας, που είναι η κρατική μας οντότητα και αξιοπρέπεια αλλά και η εθνική μας ταυτότητα, που γίνεται μεγάλος αγώνας για να ξεχάσουμε την ιστορία, την παράδοση και τον πολιτισμό μας, από διάφορους επίβουλους ξένους και ντόπιους.

β)       Μόνο έτσι θα διατηρήσουμε την ελευθερία της σκέψης μας, τη θετική σκέψη, την ενεργητική δράση, τη συλλογική δραστηριότητα, που είναι το πιο αποτελεσματικό «φάρμακο» στην αντιμετώπιση προσωπικών και εθνικών κρίσεων, που μας οδηγούν στην προσωπική και εθνική αποδόμηση.

10.6    Η δύναμη της θέλησης ως επίλογος

Είναι φανερό, πως ο ίδιος ο άνθρωπος φαίνεται να είναι ο μόνος που μπορεί να καταπολεμήσει και να νικήσει τις εσωτερικές και εξωτερικές κρίσεις του, με τη δύναμη της θέλησης, της αγωνιστικότητας, τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής και του ανθρώπινου πνεύματος που πηγάζει μέσα από την ιστορία και τις μνήμες κάθε λαού.

Γι’ αυτό και εμείς, πρέπει ως ενεργοί πολίτες και πολίτιδες, με κάθε μέσο, μέσα από την πλούσια κληρονομιά της ιστορίας και του πολιτισμού μας, δηλαδή του ιστορικού και πολιτισμικού μας DNA και μέσα από τις μνήμες μας, να εμποδίσουμε τους επίβουλους της πατρίδας μας, ντόπιους και ξένους, βλέποντας μέσα από τα διφορούμενα μηνύματά τους.

Γιατί, και οι πολιτικές ηγεσίες είναι και αυτές βγαλμένες μέσα από τις συνθήκες της εποχής τους και από τις οποίες δεν μπορούν να ξεφύγουν. Όμως και εμείς ως πολίτες πρέπει να ξυπνήσουμε γρήγορα, γιατί όπως λέει και ο Erich Framn: «Πιστεύω στην δυνατότητα τελειοποίησης του ανθρώπου, αλλά αμφιβάλλω πως θα το πετύχει ποτέ, εάν δεν ξυπνήσει γρήγορα…».

Γιατί, όπως προαναφέραμε και στον πρόλογο μας, «…Άρχοντες δεν υπάρχουν χωρίς λαϊκή εντολή και λαϊκή ανοχή…».

Άθως Ερωτοκρίτου

Κλινικός ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής

Επίτιμος Καθηγητής Ψυχοθεραπείας

στο European Institute of Integrative

Psychotherapy (G.B.)