Στρατηγική προσαρμογή και κουλτούρα – του Αλέξανδρου Ιτιμούδη

2-1-2024

Γράφει ο Γεωπολιτικός Αναλυτής Αλέξανδρος Ιτιμούδης


Με αφορμή πολλά γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα παραθέτω μια οπτική της πολύ γνωστής από την ιστορία Εικονομαχίας, η οποία δεν διδάσκεται ευρέως.
Βλέποντας τις σημερινές ελίτ να μην κάνουν τίποτα όσον αφορά το φαινόμενο της woke κουλτούρας, ειδικά προ του κινδύνου που συνιστά η παράνομη μετανάστευση, αυτόματα μου έρχεται στο μυαλό το τι έπραξε το Βυζαντινό σύστημα όταν βρέθηκε προς της απειλής του Ισλάμ τότε μέσω των Αραβικών κατακτήσεων.
Τότε, οι δυνάμεις του Βυζαντίου προώθησαν τις δυναστείες των Ισαύρων, οι οποίες εφάρμοσαν την εικονομαχική πολιτική. Ο λόγος φαινομενικά ήταν πνευματικός, ουσιαστικά όμως ήταν για να αντιτάξουν άμυνα.
Οι δυτικές επαρχίες της Αυτοκρατορίας, αποτελούμενες από εμπόρους, βιομήχανους και ναυτικούς, ήταν προσκολλημένες στο ελληνορωμαικό πρότυπο της υψηλής κουλτούρας της απεικόνισης. Οι αγροτικές και πιο πολυπληθείς περιοχές όμως της Μικρά Ασίας είχαν κυρίως ανεικονικές αντιλήψεις λόγω του ιστορικού παρελθόντος τους.
Αυτό δυστυχώς λειτούργησε εναντίον μας επί τουρκικών διεισδυσεων αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Οι αγροτικοί λοιπόν πληθυσμοί, ακριβώς διότι βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή των Αραβικών επιθέσεων, έπρεπε αφενός μεν να στηριχτούν, αφετέρου να κινητοποιηθεί και το δυτικό κομμάτι το οποίο ευρισκόμενο μακριά δεν αντιλαμβανόταν τον κίνδυνο.
Οι ελίτ τότε, δέχτηκαν την προσωρινή επικρατηση της φιλοαγροτικής εικονομαχικης πολιτικής, άρα αλλαγή στην βασική κουλτούρα, προς χάριν της υπεράσπισης των εδαφών της Αυτοκρατορίας.
Το πείραμα πέτυχε. Οργανώθηκαν τα πολύ γνωστά Θέματα, ο στρατός επανδρώθηκε από άνδρες της τοπικής αγροτικής κοινωνίας και άντεξε τις επιθέσεις των Αράβων.
Χαρακτηριστικό είναι ότι η επαναφορά των εικόνων συμπίπτει με την καθίζηση του αραβικού κινδύνου. Επομένως μιλάμε για ένα τέχνασμα που επινοήθηκε τότε διότι υπήρξε κουλτούρα ασφαλείας από τις τότε ελίτ.
Στο σήμερα λοιπόν, οι σύγχρονες ελίτ αντί να στραφούν από την κουλτούρα του woke κινήματος προς την παραδοσιακή ταυτότητα, ελέω του κινδύνου του Ισλάμ αυτή τη φορά με την μορφή παράνομων μεταναστών, επιμένουν σε αυτή μη ακολουθώντας το παράδειγμα των προγόνων τους.
Το εάν θα το πληρώσουμε εν τέλει αυτό ή όχι είναι πλέον ζήτημα τύχης και μόνο ή αλληλουχίας γεγονότων.
Πάντως για ακόμα μια φορά έχουμε ιστορικό προηγούμενο και η λύση υπάρχει έτοιμη για εμάς. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό.

φωτ.Αλέξανδρος Ιτιμούδης-FB