28-10-2023

Γράφει ο Αλέξανδρος Ιτιμούδης, Γεωπολιτικός Αναλυτής

Στις 30 Οκτωβρίου του 1940 ο Ιωάννης Μεταξάς, μπροστά σε εκπροσώπους του τύπου, έδωσε την εξήγηση του για ποιο λόγο η Ελλάδα μπήκε στον πόλεμο, τονίζοντας ότι η απόφαση του ΟΧΙ δεν πάρθηκε σε μια στιγμή, αλλά υπήρχε ταυτόχρονα και μια πολύ ακριβής ανάγνωση των γεωπολιτικών ισορροπιών.

φωτ.Αλέξανδρος Ιτιμούδης-F/B

Καταρχάς, ξεκίνησε λέγοντας πως είχε γνώση πως ο τορπιλισμός της Έλλης, ήταν έργο ιταλικό. Παρόλα αυτά διέταξε να μην γίνει γνωστό ότι οι Έλληνες το ξέραμε.
Έπειτα, βολιδοσκόπησε τις προθέσεις του Βερολίνου το οποίο τον προέτρεψε να μην σηκώσει τους τόνους έναντι των Ιταλών.
Βασικό σημείο καμπής: Ο Άξονας τότε έδωσε σαφή υπονοούμενα προς τον Μεταξά, ότι η μόνη λύση για την Ελλάδα θα ήταν η προσχώρηση «εις την νέαν τάξιν».
Η συνθηκολόγηση αυτή προϋπέθετε βέβαια η Ελλάδα να άρει όλες τις διαφορές με τους γείτονες της, δηλαδή ουσιαστικά να προβεί σε παραχωρήσεις, οι οποίες, έλεγαν οι του Άξονα, «θα ήταν ασήμαντες μπροστά στα οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα, της νέας τάξης».
Τι ήταν λοιπόν αυτές οι θυσίες; Η Ελλάς έπρεπε να ικανοποιήσει αιτήματα της Ιταλίας δυτικά της Πρέβεζας και προς την Βουλγαρία ανατολικά μέχρι το Δεδέαγατς (Αλεξανδρούπολη).
Είπε μάλιστα τότε ο Μεταξάς, μπρος τους δημοσιογράφους: «Δηλαδή για να αποφύγουμε τον πόλεμο, θα έπρεπε να γίνουμε εθελούσια δούλοι και να πληρώσουμε αυτήν την τιμή….με το να σκρωτηριάσουμε την Ελλάδα με το δεξί χέρι να το κόβει η Ιταλία και το αριστερό η Βουλγαρία».
Ποια θα ήταν η αντίδραση των Συμμάχων; Ο Μεταξάς πολύ σοφά διατείνεται πως οι Άγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τότε τα πόδια της Ελλάδας.
Λόγω της κυριαρχίας τους στην θάλασσα και με πρόφαση να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, θα καταλάμβαναν την Κρήτη και άλλα νησιά, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα στρατηγικό βάθος, κόβοντας ουσιαστικά τη χώρα στη μέση.
Μάλιστα για όλα αυτά ο ίδιος ο Μεταξάς είχε ήδη πληροφορίες, εξ Αιγύπτου, πως είχε προμελετηθεί μια τέτοια ενέργεια σε περίπτωση προσχώρησης της Ελλάδας στις κεντρικές δυνάμεις.
Όμως, δήλωσε επίσης πως τότε ο ελληνικός λαός θα στρεφόταν εξίσου κατά της κυβέρνησης του, διότι για να τον προφυλάξει απο τον πόλεμο, θα τον καταδίκαζε σε εθελούσια υποδούλωση μετά εθνικού ακρωτηριασμού.
Αυτό ουσιαστικά, κατά τον ίδιο, θα αποτελούσε όλεθρο για την Ελλάδα, η οποία θα έσπαζε, όχι σε δύο μέρη όπως το 1916, αλλά σε τρία αυτή τη φορά.
Η πρώτη θα ήταν η Ελλάδα της κυβέρνησης, ή όποια θα παραχωρούσε εθελούσια εδάφη και κυριαρχία, η δεύτερη θα ήταν η συντριπτική πλειοψηφία που δεν θα επιθυμούσε κάτι τέτοιο και θα στρεφόταν κατά της κυβέρνησης και η τρίτη θα ήταν η Ελλάδα των νησιών η οποία θα είχε με το μέρος της την κοινή γνώμη της «δευτερης».
Συνεχίζοντας ο Μεταξάς κάνει την πρόβλεψη πως ο καιρός δεν δουλεύει για τον Άξονα. Δουλεύει για τους αντιπάλους του. Η νίκη για την Γερμανία θα ήταν εφικτή μονάχα εάν διέθετε κοσμοκρατορία.
Για την Ελλάδα και την γεωστρατηγική της ταύτιση είπε τα εξής:
Η Ελλάς είναι αποφασισμένη να μην προκαλέσει κανέναν, με οποιονδήποτε τρόπο. Όμως, με κανένα τρόπο δεν θα υποκύψει
Είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί τα εδάφη της έστω και αν πρόκειται να πέσει.
Η πολιτική που ακολουθεί, ο Μεταξάς κατά δήλωσή του είναι η πολιτική του Βενιζέλου: Συνταύτιση της Ελλάδας με την τύχη της δυνάμεως, για την οποία η θάλασσα είναι ανέκαθεν, όπως και για τον Ελληνισμό, όχι εμπόδιο που χωρίζει αλλά υγρή λεωφόρος που συνδέει.
Τονίζει ξανά πώς η Γερμανία θα ηττηθεί καθώς εφόσον δεν πέτυχε ήδη νίκη εναντίον του αγγλοσαξονικού κόσμου, τότε είναι καταδικασμένη να συντριβεί.
Κλείνει λέγοντας το ανατριχιαστικό:
«Αλλά υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει αν θέλει να μείνει μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήσει, έστω και χωρίς καμία ελπίδα νίκης».
Σε όλους αυτούς λοιπόν που μας χάρισαν την νίκη το 1940, σήμερα εμείς γονατίζουμε.
Ζητώ το έθνος!