30-8-2023

Ο Σπύρος Δημητρίου, ιατρός και συγγραφέας με καταγωγή από την Κύπρο δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι γνωστός μέσα από την ενεργό δράση του για την πονεμένη μας και αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού, Μεγαλόνησο.

Με έντονη την παρουσία του και μέσα από συνεχείς εκδηλώσεις που σχετίζονται με ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων πολιτιστικού έως πολιτικού περιεχομένου προσπαθεί διαρκώς να υπενθυμίζει στους Ελλαδίτες τα όσα συμβαίνουν στην Κύπρο μας.

Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα της επικαιρότητας στην Πύλα και τις δράσεις εκεί των Τουρκοκυπρίων επικοινωνήσαμε μαζί του και ζητήσαμε να μοιραστεί μαζί μας τις ενδιαφέρουσες απόψεις του. Με προθυμία και ευγένεια, μας μίλησε μέσα από την καρδιά του για τα όσα συμβαίνουν στην Κύπρο που τόσο λατρεύει και πονάει για αυτήν.

-Κύριε Δημητρίου, θα θέλαμε να ξεκινήσουμε από τα πρόσφατα γεγονότα της Πύλας. Πως εξηγείτε την επίθεση από τους Τουρκοκύπριους στην ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ και σε μια χρονική στιγμή που συμπληρώθηκαν 49 χρόνια από την εισβολή των Τούρκων; Να αναμένουμε ευρύτερες εξελίξεις στην περιοχή και ποιες θα είναι αυτές;

Σπύρος Δημητρίου: Τα πρόσφατα γεγονότα στην Πύλα δεν είναι ξεκομμένα από τον γενικότερο σχεδιασμό των Τούρκων για την αποδοχή ενόψει των νέων συνομιλιών της ισοτιμίας των δυο κρατών. Επίσης δεν είναι ξεκομμένα με άλλες ενέργειες των τουρκοκυπρίων στην Αμμόχωστο, στη κατασκευή των σπιτιών στη κατεχόμενη Δερύνεια κι ίσως να έχουν άμεση σχέση με τα γεγονότα που εξελίσσονται τούτες τις ώρες στη Χλώρακα, με τους μετανάστες και γενικότερα με το μεταναστευτικό ως υβριδικό όπλο στα χέρια της Τουρκίας. Αυτό το τελευταίο το ζούμε σε όλο το μήκος του ελληνισμού, εννοώ Ελλάδα και Κύπρος.  Τίποτα δεν είναι τυχαίο και ασύνδετο.  Σταθερή η θέση της τουρκοκυπριακής κοινότητας και της Τουρκίας που πρέπει όχι μόνο να μας προβληματίσει αλλά να δούμε αν η στρατηγική που ακολουθούμε τόσα χρόνια στο Κυπριακό είναι η σωστή. Αποδεικνύεται ότι δεν είναι,  και το χειρότερο είναι ότι εμείς δείχνουμε να μην το καταλαβαίνουμε; ή να κάνουμε ότι δεν το καταλαβαίνουμε. Το «η Κύπρος κείται μακράν» ή το «η Κύπρος αποφασίζει κι Ελλάδα ακολουθεί» μας, η έλλειψη, δηλαδή,  σοβαρής, σταθερής και διεκδικητικής στρατηγικής  μας  έχει φέρει εδώ που μας έχει φέρει στο Κυπριακό.  Η Τουρκία και κατ’ επέκταση η τουρκοκυπριακή ηγεσία κι από πριν  την εισβολή του 1974 βαδίζει αργά και σταθερά σε μια συγκεκριμένη πολιτική που ξεκινά από το 1956 και τον σχεδιασμό του Nihat Erim με την βοήθεια των Άγγλων, και συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο διεκδικήσεων και αυστηρής στρατηγικής και μετά το 1974 που οδηγεί βήμα – βήμα  σ΄ αυτό που ζητούν τώρα  την  αναγνώριση κάποια στιγμή της ισοτιμίας της κυριαρχίας των κατεχομένων εδαφών σε σχέση με μας, τη διεθνή αναγνώρισή τους, που ουσιαστικά θα εξουδετερώνει τα ψηφίσματα του ΟΗΕ 541 και 550. Τώρα όσον αφορά τα Ηνωμένα Έθνη είναι γνωστή η φιλοτουρκική στάση τους ανέκαθεν ακόμη και στον πόλεμο του 1974 αλλά η Τουρκία, όπως έδειξε στο Κυπριακό, δεν αναγνωρίζει ψηφίσματα και αποφάσεις αλλά το δίκαιο του ισχυρού που ισχύει γενικά στις διεθνείς σχέσεις. Άρα σε μας είναι το θέμα και στο τι κάνουμε επιτέλους.

-Δημοσιεύτηκε ότι η Τουρκία θα δημιουργήσει στρατιωτική βάση στην Λιβύη, αν και η Λιβύη λέει ότι δεν ισχύει. Λαμβάνοντας υπόψη ότι υπάρχει και το Τουρκολιβυκό σύμφωνο, τι θα μπορούσε να σημαίνει μελλοντικώς αυτό για την Κύπρο και την Ελλάδα κατ΄επέκταση;

Σ.Δ.: Δεν θα μπορούσε να σημαίνει τίποτε άλλο από την κύκλωση του ελληνισμού από πλευράς Τουρκίας. Έχουμε δει τι κάνουν στα Βαλκάνια, τις σχέσεις τους με την Αλβανία, το Κόσσοβο, τα Σκόπια. Ειδικά με την Αλβανία το ζούμε καθημερινά με τον τρόπο που μας αντιμετωπίζει η Αλβανική ηγεσία και στο θέμα του Φ. Μπελέρη και όχι μόνο. Κι εδώ προκύπτει πάλι η αδυναμία μας στο τι θέλουμε να κάνουμε. Η στρατηγική μας που υπολείπεται σε όραμα και στόχους αλλά κινείται στιγμιαία και φοβικά.  Επίσης η Τουρκία δείχνει, και με το θέμα της Λιβύης, το πώς θέλει να γίνει  ισχυρός παίκτης στην περιοχή, στοιχείο  που θα την καθιστά δύναμη ισχύος αλλά και αποφάσεων, διαπραγματεύσεων αλλά κυρίως διεκδικήσεων στις σχέσεις της με τους άλλους. Σε μια περίοδο που η αστάθεια στις διεθνείς σχέσεις είναι  κυρίαρχη, η Τουρκία παίζει καλά το παιχνίδι του εκκρεμούς.

-Την στάση, επί σειρά ετών, των Δυτικών χωρών που απλά παρακολουθούν τις εξελίξεις και δεν παρεμβαίνουν στο θέμα της Κύπρου πως την αιτιολογείτε; Όλα μπλοκάρουν πάνω στα συμφέροντα;

Σ.Δ.: Φυσικά και είναι συμφέροντα. Είναι γνωστό ότι δεν υπάρχουν «αγάπες» στις διεθνείς σχέσεις αλλά μόνο συμφέροντα, έτσι τουλάχιστον λένε οι ειδικοί, αλλά το βλέπουμε, το βιώνουμε,  οπότε γίνεται σχετικά εύκολα κατανοητό. Το θέμα είναι γιατί κάνουν ότι δεν το κατανοούν οι δικοί μας, αυτοί, δηλαδή, του χειρίζονται την εξωτερική μας πολιτική. Τώρα η στάση της Δύσης στο Κυπριακό περνά από τα σαράντα κύματα, έχει να κάνει και με τα  γεγονότα πριν του 1974 και φυσικά και μετά τον πόλεμο. Στις σχέσεις μας με τη Δύση έχουμε κι εμείς ένα κομμάτι ευθύνης στα γεγονότα πριν το 1974 και μιλώ πιο πολύ για τις Η.Π.Α γιατί η Αγγλία και η τότε Σοβιετική Ένωση είχαν σοβαρούς λόγους, η κάθε μια για δικούς της λόγους που όμως συγκλίναν για  να μένει η Κύπρος ανεξάρτητη κι όχι ενωμένη με την Ελλάδα. Αυτό δεν έχει αλλάξει πολύ και σήμερα. Είναι ένα σοβαρό κομμάτι της ιστορίας μας που το έχουμε αφήσει στην σκιά γιατί έχει να κάνει με την εσωτερική πολιτική της Κύπρου κύρια από το 1959 μέχρι το 1974. Μεγάλο θέμα.

-Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι διάφορες χώρες της Δύσης έχουν ανοίξει Γραφεία Διπλωματικών Υπηρεσιών στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Με τόσα πολλά μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο, πως εξηγείτε το να μην έχει ακουστεί τίποτα τόσον καιρό και μόνο όταν δημοσιεύτηκε ότι η Ρωσία προτίθεται να ανοίξει Γραφείο Προξενικής Εξυπηρέτησης για θέματα Ρώσων πολιτών που βρίσκονται στην Βόρεια Κύπρο μάθαμε για την ύπαρξή τους;

Σ.Δ.: Τώρα η Ρωσία έχει γίνει ξανά «εχθρός» για την Δύση, όπως ήταν και επί Ψυχρού Πολέμου με διαφορές βέβαια. Ίσως σήμερα είμαστε χειρότεροι, εννοώ ως Δυτικοί, από ότι τότε. Η στάση της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης και τώρα Ρωσίας δεν έχει αλλάξει στο Κυπριακό και είναι ένα κομμάτι της ιστορίας, όπως είπα πιο πριν που χρειάζεται να το βγάλουμε επιτέλους  από τη σκιά. Για  το τι γινόταν στα κατεχόμενα κυρίως από τους Άγγλους σε πολλούς τομείς αλλά πιο πολύ με τις περιουσίες των Ελλήνων είναι γνωστά. Το ότι η Ελλάδα στους διεθνείς οργανισμούς ψέλλιζε κάτι, αυτό δεν άλλαζε την κατάσταση. Ειδικά από τότε που μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και που ήταν και η Αγγλία πριν το Brexit εκεί, θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά όχι μόνο καταγγελίες που δεν τις κάναμε κι αυτές φυσικά. Επίσης, θα μπορούσαν να ασκηθούν κι άλλους είδους «πιέσεις» απέναντι στην Αγγλία και δεν εννοώ κάτι παράνομο, μιλώ για οικονομικές πιέσεις, που θα έδειχναν στην Μεγάλη Βρετανία ότι ξέουμε τι κάνει και ότι είμαστε αποφασισμένοι να μην την αφήσουμε, που ούτε αυτό κάναμε. Οπότε δείχνουμε ότι  ή δεν μας ενδιαφέρει ή ότι φοβόμαστε και κινούμαστε υποτακτικά ή με υποτέλεια στις σχέσεις μας με τους άλλους. Πάλι κι εδώ προκύπτει το ίδιο θέμα της στρατηγικής, των θέσεων, των στόχων και των οραμάτων.

-Το Ισραήλ τι θέση έχει για το Κυπριακό;

Σ.Δ.: Το Ισραήλ είναι ένας ισχυρός παίκτης με πολύ έντονο το στοιχείο της εθνικής του επιβίωσης οπότε όλα κινούνται με βάση αυτό, ειδικά η εξωτερική του πολιτική. Άρα και στο Κυπριακό με βάση αυτό λειτουργεί. Αν τώρα  οι σχέσεις Ελλάδος – Κύπρου – Ισραήλ αναβαθμιστούν κι άλλο, τότε πολλά μπορούν να αλλάξουν. Το Ισραήλ χρειάζεται ένα γερό σύμμαχο στην περιοχή κι η Ελλάδα με τα φοβικά της σύνδρομα δεν του τον παρέχει προς το παρόν, γι’ αυτό και πελαγοδρομεί συνέχεια με την Τουρκία.  Επίσης, ο τομέας της ενέργειας θα ήταν ένα πρώτης τάξεως βήμα για αυτή την αναβάθμιση όπως ο αγωγός Eastmed. Άρα, πάλι σε μας έρχεται η μπάλα για το τι θέλουμε να κάνουμε και με το Ισραήλ. Αυτό είναι διατεθειμένο ή δείχνει να είναι διατεθειμένο να κάνει πράγματα, αν εμείς δείξουμε προς αυτό ότι μπορεί να βασίζεται σοβαρά και με βάθος χρόνου και να ωφελείτε από μας, όπως φυσικά κι εμείς. Τότε, πολλά θα μπορούσαν να αλλάξουν στο Κυπριακό και στην νοτιοανατολική πλευρά της Μεσογείου. Αφήνουμε όμως τον χρόνο να χάνεται και το Ισραήλ δεν παίζει μ’ αυτά, κοιτά μόνο τα συμφέροντά του οπότε η ασυμβατότητά μας θα  έχει κόστος για μας αν θέλουμε να «παίξουμε» μαζί του.

-Από τις ΗΠΑ τι να περιμένουμε στο Κυπριακό; Το ελληνικό λόμπι στην Αμερική βοηθάει; Κάνει ενέργειες για την επίλυση του Κυπριακού;

Σ.Δ.: Τι να περιμένουμε από τις Η.Π.Α. Ωραία ερώτηση και δύσκολη. Το ίδιο θα ρωτούσαν κι αυτοί για το τι θέλουμε να κάνουμε στο Κυπριακό. Ακούγεται λίγο αστείο αλλά δεν είναι.  Θα πρέπει, λοιπόν, να δούμε τις σχέσεις μας με τις Η.Π.Α σε τρία στάδια. Πρώτον, να δούμε τις σχέσεις συμμαχίας μαζί του εξ αρχής. Δεύτερο, να δούμε τι έκαναν οι Αμερικανοί στο Κυπριακό πριν το 1974 και τι έκαναν για το 1974 και τρίτον, τι κάνουν οι Αμερικανοί μετά το 1974. Επίσης, την Αμερική δεν μπορούμε να την δούμε ξεκομμένη από το ΝΑΤΟ και την σχέση της Ελλάδος, της Τουρκίας και της Μ. Βρετανίας μέσα σ’ αυτό τον στρατιωτικό οργανισμό. Και σήμερα ειδικά με την εμπλοκή του συγκεκριμένου οργανισμού στον πόλεμο της Ουκρανίας και την όποια εμπλοκή τη δική μας. Τέλος η σχέση των Η.Π.Α με το Ισραήλ στην περιοχή επηρεάζει την πολιτική του στο Κυπριακό. Εμείς είμαστε βέβαια σύμμαχοι, εννοώ την Ελλάδα που όμως «πουλάει» ή αφήνει να «πουλάει» για εσωτερική κατανάλωση πολλά χρόνια αντιαμερικανισμό μιας και οι Η.Π.Α ως υπερδύναμη έχει βάλει το χεράκι της, για τα συμφέροντά της πάντα, σε πολλά «κακά» που μας έχουν συμβεί, όχι χωρίς και τις δικές μας ευθύνες. Στη Κύπρο ο αντιαμερικανισμός και το αντί ΝΑΤΟ που υπήρχε και πριν το 1974 και μάλιστα έντονα έχει να κάνει με την πολιτική  ανεξαρτησίας  της Κύπρου και όχι με την ένωση με την Ελλάδα και κατ’ επέκταση με τη Δύση. Εκεί υπήρξαν ευκαιρίες που χάθηκαν και σκόπιμα ενοχοποιήθηκαν προς όφελος αυτών που ήθελαν την Κύπρο ανεξάρτητη. Ένα δύσκολο θέμα που όμως έχει άμεση σχέση μ΄ αυτό που λέμε Κυπριακό ως πρόβλημα. Άρα για να επανέλθω στο ερώτημα, πρέπει εμείς να ξεκαθαρίσουμε πρώτα ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, τι ζητάμε, τι απαιτούμε από τις συμμαχίες μας, και πως θα το κατευθύνουμε για να βγούμε κερδισμένοι. Δεν πρέπει να περιμένουμε το τι θα κάνουν οι Η.Π.Α από μόνες τους αλλά εμείς τι θέλουμε να κάνουμε μαζί τους ως σύμμαχοι κι όχι ως υποτελείς. Σ’ αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να κινείται και το ελληνικό λόμπι εκεί κι όχι ασυντόνιστα, οπότε να χάνουμε άσκοπα την δύναμή μας. Συμφέροντα και μόνο συμφέροντα και τίποτε άλλο. Ο ωφελιμισμός εδώ είναι επιβεβλημένος. Και φυσικά αποκατάσταση της ιστορίας, της αλήθειας  γιατί με τα ψέματα δεν θα πάμε πολύ μακριά και μην ξεχνάτε ότι οι άλλοι ξέρουν την πραγματικότητα και σιωπούν γιατί τους βολεύει, αυτή που εμείς για πολλούς λόγους κρύβουμε.

-Γιατί δεν έχει υπάρξει δικαστήριο έως τώρα για εγκλήματα πολέμου, φόνοι, βιασμοί κτλ. με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο; Για την πρώην Γιουγκοσλαβία  έγινε και κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου πολιτικοί ενώ για την Κύπρο υπάρχει αδράνεια και αδιαφορία, ωσάν όλοι να θέλουν να ξεχαστεί το έγκλημα της Κύπρου;

Σ.Δ.: Δεν έγινε δικαστήριο γιατί υπήρξε εμπλοκή των μεγάλων δυνάμεων το 1974 στη Κύπρο,  Η.Π.Α, Μ. Βρετανία, Σοβιετική Ένωση. Επίσης, αναρωτηθήκατε αν η Ελλάδα και η Κύπρος, μιλώ για τις πολιτικές ηγεσίες, ήθελαν κάτι τέτοιο; Γιατί πέρασαν όλα τα κόμματα σε Ελλάδα και Κύπρο από την κυβέρνηση. Βολεύονταν στα άχρωμα, άοσμα κι ακίνδυνα ψηφίσματα κι αυτό ήταν όλο. Αλήθεια γιατί; Γιατί πιθανόν  η ιστορία δεν τους συμφέρει γι’ αυτό και υπάρχουν πολλές σκιές στο Κυπριακό. Οπότε δεν πίεζαν για κάτι τέτοιο. Έφτανε το «η Κύπρος κείται μακράν» και το περίεργο δόγμα «η Κύπρος αποφασίζει κι Ελλάδα ακολουθεί» αν ακολουθεί βέβαια κι αν η Κύπρος θέλει την Ελλάδα ή πως τη θέλει. Μιλώ πάντα για τις πολιτικές ηγεσίες. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να θέσω ένα προβληματισμό. Αλήθεια ξέρετε τι ζητάμε να γίνει στο Κυπριακό; Επιστροφή στο ενιαίο κράτος, στη Ζυρίχη, δηλαδή, του 1959, στο προπατορικό αμάρτημα που έστησαν οι Άγγλοι με την βοήθεια των Τούρκων, και να φύγει από εγγυήτρια δύναμη η Ελλάδα μαζί με τους άλλους δυο φυσικά αλλά δεν ζητάμε πρώτα να φύγουν οι άλλοι δυο. Αυτό ζητάμε εμείς, μην απορείτε. Οι άλλοι δυο αλήθεια ξέρετε ποιες είναι επίσημα οι θέσεις τους; Οι Τούρκοι θέλουν αναγνώριση δυο ισότιμων κρατών με την στρατιωτική εγγύηση της Τουρκίας, κι οι Βρετανοί είπαν θα φύγουν από εγγυήτρια δύναμη αν φύγουν πρώτα οι άλλοι δυο και χωρίς κουβέντα για τις βάσεις. Εδώ είμαστε. Ας σκεφτούμε επιτέλους για μια φορά σοβαρά. Ας αντισταθούμε σε όλα αυτά που συμβαίνουν, το χρωστάμε  στους Ήρωές μας, στην μακραίωνη ιστορία και τον πολιτισμό μας.

-Εάν αυτή τη στιγμή κάναμε μια δημοσκόπηση στην Ελλάδα, πόσοι Ελλαδίτες πιστεύετε ότι γνωρίζουν ποιος είναι ο Εθνικός Ύμνος της Κύπρου; Ο κόσμος της ελληνικής καθημερινότητας έχει καταλάβει πόσο ζωτικής σημασίας είναι η Κύπρος για τον Ελληνισμό, ότι είναι κομμάτι του Ελληνισμού και η φράση “η Κύπρος κείται μακράν” δεν έπρεπε να είχε ειπωθεί ποτέ;

Σ.Δ.:  Πολλοί λίγοι. Και δεν φταίνε αυτοί βέβαια είναι θέμα πολιτείας,  παιδείας, ιστορίας κλπ. αν δεν έχει  μέσα δόλο. Τέλος πάντων.  Στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης κι εκεί  υπάρχει άγνοια. Βέβαια περάσαμε από την μια κατάσταση στην άλλη. Δηλαδή από εκεί που την δεκαετία του 50 όλη η Ελλάδα ήταν στους δρόμους για την Κύπρο και την ΕΝΩΣΗ περάσαμε μετά το 1974 στην άλλη μεριά και με την ευθύνη των Ελλήνων της Κύπρου ειδικά, της παροικίας εδώ στην Ελλάδα. Ο απομονωτισμός και οι θεωρίες του εμείς είμαστε Κύπριοι κι όχι Έλληνες από κάποιους και  κάποιες πολιτικές παρατάξεις στη Κύπρο, βοήθησαν και βοηθούν ακόμη αρνητικά. Το «η Κύπρος κείται μακράν» μας στοιχειώνει ακόμη και φαίνεται στην καθημερινή άσκηση του Κυπριακού, όπως και το «η Κύπρος αποφασίζει κι η Ελλάδα ακολουθεί» το ίδιο κακό είναι.

-Γιατί η Ελλάδα δεν οριοθετεί ΑΟΖ με την Κύπρο;

Σ.Δ.: Είναι ένα μεγάλο ερώτημα αυτό. Φοβικά σύνδρομα κι η υποτέλεια ως προς τις συμμαχίες είναι η μια πλευρά του νομίσματος κι άλλη είναι οι τριβές στις σχέσεις Αθηνών – Λευκωσίας που υπάρχουν από την πριν το 1974 περίοδο. Στην Κύπρο αλήθεια θέλουν όλοι την ΑΟΖ με τη Ελλάδα κι εννοώ τις πολιτικές ηγεσίες. Η πρόταση βέβαια έχει γίνει αλλά δεν έχει ασκηθεί η πίεση που πρέπει, η απαίτηση για την προστασία της Κύπρου από την Ελλάδα. Είναι ερωτήματα που μένουν σε εκκρεμότητα όπως κι η στρατηγική μας.

-Πιστεύετε ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις μας λένε την αλήθεια για το πως χειρίζονται το Κυπριακό; ή όλα γίνονται σε επίπεδο μυστικής διπλωματίας;

Σ.Δ.: Φυσικά και δεν μας λένε όπως φαίνεται κι από τα παρασκήνια που έρχονται κάθε τόσο δημοσιογραφικά στην επιφάνεια. Λόγια πολλά λένε βέβαια, και μερικές φορές και φραστικούς ψευτολεονταρισμούς για να μας χαιδεύουν τ’ αυτιά και στο τέλος έρχεται ο ενδοτισμός και η υποχωρητικότητα. Επίσης, πολλές φορές και τα τελευταία χρόνια ακόμη πιο απροκάλυπτα μας δηλώνουν πως θα μας συμβιβάσουν έχοντας αρωγό και κάλυψη την επιστήμη με φορείς όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ όπου κυριαρχεί η ιδεοληψία και τα «περίεργα» κέντρα συμφερόντων. Βέβαια η ιδεοληψία είναι ένα εργαλείο κυρίαρχο πια στην άσκηση πολιτικής στην Ελλάδα  για ερμηνείες πολιτικές, ιστορικές, κοινωνικές, ιδεών και επιστήμης, οπότε δεν αποτελεί εξαίρεση η εξωτερική πολιτική.  Για τα παλιότερα χρόνια φροντίζουν τα αρχεία των ξένων, Βρετανών κι Αμερικάνων, Σοβιετικών κ. α που αποχαρακτηρίζονται, όσα βέβαια δεν βλάπτουν αυτούς, οπότε μαθαίνουμε τι είχε συμβεί σε βάρος μας πίσω από τις κλειστές πόρτες των συνομιλιών και των διαπραγματεύσεων. Επίσης υπάρχουν κι οι δικές μας σκιές, όπως είπα πιο πριν, στην ιστορία, που δεν τις αποκαλύπτουμε για ευνόητους λόγους, συντηρώντας μια απίστευτη κατάσταση στο Κυπριακό.

-Με τον Φάκελο της Κύπρου τι γίνεται στην Ελλάδα; Ποια συμφέροντα εμποδίζουν το να μάθουμε την αλήθεια για την Κυπριακή τραγωδία;

Σ.Δ.:  Όλα αυτά που είπαμε πιο πριν συνηγορούν στο να ανοίξει ο Φάκελος της Κύπρου τόσο – όσο να μην κινδυνέψουν πρόσωπα μύθοι στο Κυπριακό. Ένοχο έχουμε την χούντα και καθαρίσαμε. Όχι ότι δεν φταίει η χούντα αλλά δεν φταίει μόνο αυτή για το Κυπριακό. Αλήθεια, πάλι ρωτώ, θέλει η Κύπρος πραγματικά να ανοίξει ο Φάκελος της Κύπρου; Εξ ου  και τα κυπριακά πορίσματα που χάσκουν από ανακρίβειες και ιδεοληψίες. Γιατί το Κυπριακό ξέρετε δεν ξεκινά από το 1974, αλλά από πιο πίσω, ας πούμε από το 1959 μην πάω παρά πίσω γιατί ξεφεύγουμε ιστορικά, μιλώ από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας ή του Ζυριχικού μορφώματος όπως λέω, κι από εκεί ξεκινούν κι οι ευθύνες της Λευκωσίας όχι μόνο της Αθήνας. Εμείς, οι Έλληνες της Κύπρου, βλέπουμε μόνο που φταίει η Αθήνα κι όχι που πραγματικά φταίμε κι εμείς. Η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, κι οι σκιές της ιστορίας που σας έλεγα.

-Από το πρόσφατο Παγκόσμιο Συνέδριο Κυπρίων της Διασποράς τι αποκομίσαμε;

Σ.Δ.: Το παγκόσμιο  συνέδριο των Κυπρίων  αποδήμων πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία 22 με 25 Αυγούστου σε συνεδριακό χώρο του Πανεπιστημίου Κύπρου. Πραγματοποιήθηκε στις μέρες που είχαν γίνει τα γεγονότα στην Πύλα γι’ αυτό και είχαμε προτείνει εγώ με τον Νίκο Παπακλεοβούλου πριν την έναρξη του Συνεδρίου να συγκεντρωθούν όλοι οι σύνεδροι στο οδόφραγμα της Πύλας για να διατρανώσουν την αντίδρασή τους στις τουρκικές ενέργειες. Και ευχαριστούμε το Diplomatic Point για την φιλοξενία της πρωτοβουλίας μας. Φυσικά δεν έγινε κάτι τέτοιο ή αν είχε γίνει θα ήταν κι άλλες οι εξελίξεις στο Κυπριακό. Για να μην σαν κουράζω το τελικό ψήφισμα μιλούσε πάλι για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και όχι σε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση που κι αυτό σηκώνει πολύ συζήτηση τι εννοούμε. Αυτό που έχω να πω εν κατακλείδι, για το συνέδριο αλλά και γενικά για το πώς λειτουργούμε ως παροικίες στο εξωτερικό είναι μια προβληματική κατάσταση. Θα ξεχωρίσω και πρέπει να ξεχωρίζουμε την εν Ελλάδι κυπριακή παροικία γιατί εδώ δεν είναι εξωτερικό για μας, αν και δεν συμβαίνει απόλυτα αυτό. Όμως, σε όλες τις περιπτώσεις είναι έντονος ο κομματικός διαχωρισμός με αναφορά τα πολιτικά δρώμενα στη Κύπρο καθώς επίσης και ένας επαρχιωτισμός προς όλους τους κυβερνητικούς που έρχονται από την Κύπρο να μας επισκεφθούν. Αντί να φοβούνται όταν έρχονται, ειδικά εδώ, ότι θα αντιμετωπίσουν αντιδράσεις συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Λειτουργούμε σαν ξένοι και αντιμετωπίζουμε αυτούς θετικά  ως εκπροσώπους της πατρίδας μας, οπότε και δεν αντιμετωπίζουν πιέσεις και  προβλήματα. Μια λανθασμένη πολιτική που μας έχει σταδιακά απομονώσει συλλογικά κάνοντας τεράστια ζημιά στο εθνικό μας θέμα  κι υπάρχουν μόνο μεμονωμένες φωνές αντίδρασης με την όποια επιρροή έχουν. Αλλά δεν φτάνουν. Ευχαριστώ πολύ για την ωραία μας συζήτηση που μπορεί να ήταν στενάχωρη αλλά νομίζω ότι πρέπει επιτέλους να βάλουμε το δάκτυλο «επί των τύπων των ήλων». Σας ευχαριστώ και πάλι.

Τα όσα γράφτηκαν πιο πάνω οφείλουν να μας προβληματίσουν όλους. Προέρχονται από έναν άνθρωπο που παρακολουθεί τις εξελίξεις στα θέματα της Κύπρου συνεχώς, τα γνωρίζει εις βάθος και μιλά «έξω από τα δόντια».

Όμως, σε τούτο τον ιστότοπο, επειδή είμαστε από την φύση μας αισιόδοξοι, παρά τα όσα δυσάρεστα συμβαίνουν, δεν θα σταματήσουμε να ελπίζουμε ότι κάποια αχτίδα φωτός θα φανεί στον ορίζοντα των πολιτικών εξελίξεων της πολύπαθης και αγαπημένης μας Μεγαλονήσου…

Ευχαριστούμε θερμώς τον κ. Σπύρο Δημητρίου για την συνέντευξη που μας παραχώρησε με πολύ ευγένεια και σε άριστο επίπεδο συνεργασίας.

Επιμέλεια: Συντακτική Ομάδα Diplomatic Point