31-12-2022

Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος, Διεθνολόγος- Γεωστρατηγικός Αναλυτής

φωτ. Αθανάσιος Δρούγος-twitter

Οι Ουκρανοί έχουν βιώσει μια απίστευτα  δραματική ως και τραυματική χρονιά με την εισβολή του Πούτιν στη χώρα τους τον Φεβρουάριο του 2022 ,αλλά η χώρα εισέρχεται  στο 2023 με ορισμένους λόγους υπολογίσιμα   συγκρατημένης αισιοδοξίας. Ενώ ο πόλεμος απέχει ακόμη πολύ από το τέλος,(και θα ήταν έκπληξη αν έβαινε προς έστω οριακή αποκλιμάκωση) , μια σειρά από ενδογενείς ως  και διεθνείς “τάσεις” εμφανίστηκαν κατά τους πρώτους σχεδόν 11  μήνες της βάναυσης  Ρωσικής εισβολής, οι οποίες οδηγούν προς  την πιθανότητα μιας μελλοντικής Ουκρανικής νίκης. Οι παρακάτω  οκτώ παράγοντες συνέδραμαν  στον καθορισμό της πορείας του πολέμου το 2022 και θα είναι κρίσιμοι για τη διαμόρφωση της τελικής έκβασης της σύγκρουσης μέσα στο 2023 ή και παραπέρα. Σε αυτό το άρθρο -ενόψει 2023-εξετάζονται αυτοί οι παράγοντες/τάσεις  ως και ενδεχόμενα σενάρια για τους προσεχείς μήνες.

Πρώτο : Οι στρατιωτικές δυνατότητες του Κιέβου : Λίγοι εκτιμούσαν ότι η Ουκρανία θα πολεμούσε για να αμυνθεί, αλλά το ερώτημα στα χείλη όλων στις αρχές του 2022 ήταν «πόσο καιρό μπορούν οι Ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις να αντιστέκονται ρεαλιστικά στην πλήρη ισχύ του  πολυδιαφημισμένου Ρωσικού στρατού;». Πολλοί  αλλά και Έλληνες σχολιαστές ήταν πεπεισμένοι ότι οποιαδήποτε οργανωμένη Ουκρανική αντίσταση θα κατέρρεε γρήγορα. Την άνοιξη του 2014, ήταν η αδυναμία του  τότε Ουκρανικού στρατού που επέτρεψε στη Ρωσία να επιβάλει  την αρχική της θέση στην περιοχή Ντονμπάς της ανατολικής Ουκρανίας. Οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας προσαρμόστηκαν γρήγορα και βελτιώθηκαν μέσα από δεκάδες προγράμματα εκπαίδευσης από Δυτικά κράτη (ΗΠΑ-Καναδάς, Πολωνία,Σκανδιναβικές, Ηνωμένο Βασίλειο κα)  αλλά πώς θα τα κατάφερναν ενάντια σε αυτόν που θεωρείτο  ευρέως τον Φεβρουάριο του 2022 ως ο δεύτερος καλύτερος στρατός στον κόσμο; Οι πρώτοι δέκα μήνες της Ρωσικής εισβολής απέδειξαν ότι ο στρατός της Ουκρανίας με πολλούς τρόπους έχει επιτύχει ή και ενσωματώσει τα πρότυπα του ΝΑΤΟ. Οι Ουκρανοί στρατιώτες έχουν αποδειχτεί πολύ ικανοί και με πρωτοβουλίες μάχης.. Επίσης, παρακινούνται εξαιρετικά από την ανάγκη να υπερασπιστούν την πατρίδα τους. Όπως αναφέρει ο Βρετανός φιλόσοφος  Γκίλμπερτ  Τσέστερτον  ότι  «ο αληθινός στρατιώτης μάχεται όχι επειδή μισεί αυτό που βρίσκεται μπροστά του, αλλά επειδή αγαπά αυτό που βρίσκεται πίσω του».

Δεύτερο :  Η Ουκρανική ανθεκτικότητα και αντοχή : Η παγκόσμια κοινή γνώμη έχει μείνει κατάπληκτη και  εντυπωσιασμένη από την αξιοσημείωτη δύναμη και το απαράμιλλο θάρρος που επέδειξε το Ουκρανικό έθνος το 2022. Στο  μεταξύ, η Ρωσία έχει αιφνιδιαστεί εντελώς. Κατά τη δημιουργία της εισβολής, το Κρεμλίνο βασίστηκε σε ιδιοτελείς αναφορές  ανυπόστατων και ανεδαφικών πηγών  πληροφοριών που αγνοούσαν το εθνικό πνεύμα  και  την αντίσταση της Ουκρανίας και προέβλεπαν τη συνθηκολόγηση του Κιέβου εντός τριών ημερών(!). Αυτός ο καταστροφικός και ερασιτεχνικός υπολογισμός  και εκτίμηση, θα πρέπει να χρησιμεύσει ως παράδειγμα βιβλίου για τις μελλοντικές γενιές ενός αυταρχικού καθεστώτος που πιστεύει στη δική του  μονομερή και προβληματική προπαγάνδα. Από τις 24 Φεβρουαρίου, ο Ουκρανικός λαός παρέμεινε ισχυρός  παρά την κατοχή, τις πολιορκίες, τα ενεργειακά μπλακ άουτ και τα Ρωσικά εγκλήματα πολέμου, όπως συστηματική σεξουαλική βία, αναγκαστικές απελάσεις, εκτοπισμός  δεκάδων ανθρώπων , παιδομάζωμα  και μαζικές δολοφονίες. Μια χώρα που πέρασε από τη φρίκη της τρομοκρατικής πείνας του Holodomor της δεκαετίας του 1930  απέναντι στο τρισάθλιο Σταλινικό-κομμουνιστικό  καθεστώς ως και έχοντας  το κύριο βάρος των μαχών στο  Ανατολικό Μέτωπο κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου δεν έπρεπε ποτέ να υποτιμηθεί. Και όμως αυτό ακριβώς έκανε η Ρωσία του αλαζόνα Πούτιν.

Τρίτο : Η ισχυρότατη  Αμερικανοβρετανiκή Συμμαχία  Η «ειδική σχέση»(αυτή η μοναδική  στον πλανήτη SPECIAL RELATIONSHIP) μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ηνωμένου Βασιλείου αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ευλογία για τον ελεύθερο κόσμο  και τη Δύση το 2022 . Για την Ουκρανία, η ανταλλαγή πληροφοριών, εκπαίδευσης, οικονομικής βοήθειας και όπλων από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο συνέδραμε  στην καταστροφή μεγάλου μέρους του Ρωσικού στρατού εισβολής στο πεδίο της μάχης. Κάθε Ουκρανός έχει εξοικειωθεί με τα ονόματα του παραδοθέντος στρατιωτικού εξοπλισμού όπως Himars, Javelins, Stingers, NLAWS, Harpoons, Νasams και τώρα Patriots. Ενώ πολλά από αυτά τα όπλα είναι σχεδόν 25-30 ετών, έχουν αποδειχθεί καταστροφικά κατά του Ρωσικού στρατού.

Τέταρτο : Η αλληλεγγύη της Βαρσοβίας . Η Πολωνία και η Ουκρανία έχουν  δυστυχώς βιώσει άφθονο αίμα και απώλειες κατά τη διάρκεια των αιώνων, αλλά η τρέχουσα σχέση μεταξύ των δύο γειτονικών κρατών  είναι η ισχυρότερη που υπήρξε ποτέ. Ανοίγοντας τις πόρτες της σε εκατομμύρια Ουκρανούς πρόσφυγες, η Πολωνία έχει εφαρμόσει τον Χρυσό Κανόνα του « να αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου». Πολλές χώρες έχουν βοηθήσει τους  εκατοντάδες  χιλιάδες Ουκρανούς πρόσφυγες, αλλά η ανοιχτόκαρδη αγκαλιά που παρέχει η Πολωνία  από την πρώτη στιγμή των Ρωσικών βομβαρδισμών είναι μοναδική.. Η στρατιωτική βοήθεια, η εκπαίδευση και η διπλωματική υποστήριξη της Πολωνίας ήταν επίσης κάτι το εξαιρετικό και ασύλληπτο. Υπάρχουν πολύ  λίγα παραδείγματα στην ιστορία τέτοιας γειτονικής αλληλεγγύης.

Πέμπτο  :Ή σχετικά υπολογίσιμη  Τουρκική υποστήριξη: Μερικοί αναλυτές  συνεχίζουν να συζητούν για το ποια είναι η  ακριβή  θέση της Τουρκίας στον Ρωσο-Ουκρανικό Πόλεμο, αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η Τουρκική βοήθεια τον περασμένο χρόνο ήταν ένα  δώρο στην Ουκρανία. Χωρίς την επιτυχία της Άγκυρας  στη διαπραγμάτευση μιας συμφωνίας για τη μεταφορά  των Ουκρανικών σιτηρών, οι αγρότες της Ουκρανίας θα αντιμετώπιζαν μια ακόμη πιο απελπιστική κατάσταση και ο ευρύτερος κόσμος θα υπέφερε από λιμό(ειδικά στο νότιο ημισφαίριο) . Τουρκικά μαχητικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar έκαναν μια κρίσιμη διαφορά στις πρώτες εβδομάδες του πολέμου, βοηθώντας να σωθούν το Κίεβο και το Χάρκοβο από τη Ρωσική κατοχή. Πρόσθετες Τουρκικές συνεισφορές περιλαμβάνουν την απόφαση να κλείσει το Στενό του Βοσπόρου στα Ρωσικά πολεμικά πλοία. Η απάντηση της Άγκυρας στη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία υπογράμμισε την επανεμφάνιση της Τουρκίας στο προσκήνιο.Ασφαλώς οι επαφές της Άγκυρας με την Μόσχα προβληματίζουν ,αλλά μην αγνοούμε τα παραπάνω…

 Έκτο : Η Ευρωπαϊκή υποστήριξη. Το Κίεβο επωφελήθηκε το 2022 από έναν εντυπωσιακά  υψηλό βαθμό Ευρωπαϊκής ενότητας σε  υποστήριξη της Ουκρανίας(από την Σκανδιναβική μέχρι τη Μεσόγειο) . Αυτή η ενότητα φάνηκε να απειλείται στα τέλη του 2021 καθώς η Γερμανία πίεσε να ολοκληρωθεί ο αγωγός Nord Stream II μαζί με τη Ρωσία. Σήμερα, ο Nord Stream II είναι νεκρός και η Ρωσική  προκλητικότητα και επιθετικότητα έπεισαν  την  Σουηδία καθώς και τη Φινλανδία να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Όχι μόνο το ΝΑΤΟ είναι ισχυρότερο από ποτέ, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκει  ξανά τον εαυτό της με μεγαλύτερο σκοπό από οποιαδήποτε άλλη στιγμή από την ίδρυση της. Αυτή η ενότητα έρχεται παρά τις προσπάθειες της Ρωσίας να διχάσει την Ευρώπη μέσω εξαγωγών ενέργειας  και ανατρεπτικών δραστηριοτήτων σε ολόκληρη την ΕΕ(παραπληροφόρηση/προπαγάνδα).Η Μόσχα βασιζόταν σε μια διχασμένη Ευρώπη, αλλά η εισβολή στην Ουκρανία ένωσε την ήπειρο απέναντι στον Πουτινικό αναθεωρητισμό και  τη κομπλεξική  αυτοκρατορική εγωπάθεια.

Έβδομο :  Αυτή η  διαχρονική και απαράδεκτη Ρωσική  αλαζονεία: Η απόφαση του Πούτιν να εισβάλει στην Ουκρανία έχει αποκαλύψει τη συχνά σκοτεινή πραγματικότητα πίσω από την  διαχρονικά ύπουλη στάση της Μόσχας . Η εγκληματικά σχεδιασμένη και κακοδιαχειρισθείσα εισβολή στην Ουκρανία κατέστρεψε τον μύθο της Ρωσίας ως στρατιωτικής υπερδύναμης(στον οποίο πίστευαν και εδώ στην χώρα μας ορισμένοι επιστήμονες και απόστρατοι στρατιωτικοί)  και άφησε τη χώρα πιο απομονωμένη διεθνώς από οποιαδήποτε άλλη στιγμή μετά την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Η σημερινή Ρωσία μπορεί να υπολογίζει μόνο σε μια χούφτα “συναδελφικά κράτη-παρίες” όπως τη Λευκορωσία του Λουκασένκο,  το Ιράν των φονικών Αγιατολλάχ, και τη Βόρεια Κορέα του εκκεντρικού Κιμ της παράνοιας  ως συμμάχους. Η Κίνα είναι στην ευχάριστη θέση να εκμεταλλευτεί οικονομικά την αποδυναμωμένη θέση της Ρωσίας, αλλά το Πεκίνο μέχρι στιγμής έχει φροντίσει να αποστασιοποιηθεί από την εισβολή του Πούτιν. Για χρόνια, οι Ρώσοι στρατηγοί υπερέβαλαν τις δυνατότητες του στρατού τους ενώ ταυτόχρονα λεηλατούσαν τον κρατικό προϋπολογισμό για να αγοράσουν επαύλεις στο Μόντε Κάρλο και στην Γαλλική Ριβιέρα.Τώρα τους λείπει η στρατιωτική δύναμη για να επιτύχουν τους διογκωμένους αυτοκρατορικούς στόχους που απαιτούσε το Κρεμλίνο. Αυτό ανάγκασε τον Πούτιν να βασιστεί στον πυρηνικό εκβιασμό, ενώ προσπαθεί να κινητοποιήσει επειγόντως τη Ρωσική κοινωνία για τον δικό του πόλεμο.

Όγδοο : Η ηγεσία του Ζελένσκι  Η μεγαλύτερη έκπληξη του 2022 ήταν  η πραγματικά  εμπνευσμένη ηγεσία του Ουκρανού προέδρου. Κατά τα πρώτα δυόμισι χρόνια της προεδρίας του, ο πρώην ηθοποιός δεν κατάφερε να κερδίσει τους πολλούς αμφισβητίες του. Ωστόσο, τους πρώτους δέκα μήνες της Ρωσικής εισβολής, πέτυχε πρωτοφανή επίπεδα παγκόσμιας αναγνώρισης ως ηγέτης εν καιρώ πολέμου. Σε όλη την ιστορία της Ουκρανίας, πολλοί ηγέτες έχουν εγκαταλείψει τη χώρα σε στιγμές κρίσης. Ο Ζελένσκι έκανε το αντίθετο. Η εμβληματική του φράση «Χρειάζομαι πυρομαχικά, όχι βόλτες» και το αξιομνημόνευτο σέλφι του «ο πρόεδρος είναι εδώ» συνέδραμαν τα μέγιστα  στην ενίσχυση της εθνικής αντίστασης της Ουκρανίας τις πρώτες ημέρες της εισβολής και ενίσχυσαν την αντιστασιακή φωνή  για δέκα μήνες ολοένα και καθημερινά με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση..Θα ήταν δύσκολο να παρακινηθούν οι Ουκρανοί από το εξωτερικό. Αν ο Ζελένσκι είχε επιλέξει να μετεγκατασταθεί στο Λβιβ στα δυτικά της χώρας  ή να εγκαταλείψει εντελώς την Ουκρανία για τη Βαρσοβία ή την Πράγα  και να δημιουργήσει εκεί  μια εξόριστη κυβέρνηση, θα είχε αυξήσει δραματικά τις πιθανότητες πτώσης του Κιέβου. Η απόφασή του να παραμείνει στην πρωτεύουσα της χώρας ήταν ένα από τα σημεία καμπής ολόκληρου του πολέμου. Έδειξε στον Ουκρανικό λαό και στον κόσμο που παρακολουθούσε  σε κάθε γωνιά του πλανήτη ότι ήταν ένας ηγέτης που μπορούσαν να συσπειρωθούν.

Τα σενάρια για την Ουκρανία το 2023

Η σύγκρουση στην Ουκρανία εισέρχεται  στο δεύτερο ημερολογιακό έτος της. Αρκετοί διπλωματικοί και στρατιωτικοί  αναλυτές προβαίνουν σε εκτιμήσεις  για το πως θα μπορούσαν να εξελιχθούν  τα γεγονότα στο έδαφος το 2023. Θα μπορούσε να ολοκληρωθεί ο πόλεμος το επόμενο έτος και πώς , στο πεδίο της μάχης ή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Ή μπορεί να προχωρήσει πιο πέρα το 2024;

1) «Η εαρινή επίθεση της Ρωσίας θα είναι το κλειδί»(αν και πως πραγματοποιηθεί…)

 Όσοι επιδιώκουν να εισβάλουν σε μια άλλη χώρα οπουδήποτε στις μεγάλες ευρασιατικές στέπες καταδικάζονται τελικά να ξεχειμωνιάσουν σε αυτήν. Ο Ναπολέων, ο Χίτλερ και ο Στάλιν έπρεπε όλοι να κρατήσουν τον στρατό τους σε κίνηση ενόψει ενός χειμώνα στις στέπες και τώρα – η εισβολή του έχει αποτύχει  στο έδαφος –  και ο Βλαντιμίρ Πούτιν σκάβει τις δυνάμεις του για το χειμώνα για να περιμένει(και αν…)  μια νέα Ρωσική επίθεση την άνοιξη . Οι Ουκρανοί είναι καλύτερα εξοπλισμένοι και έχουν κίνητρο για να συνεχίσουν, και μπορούμε να περιμένουμε ότι θα διατηρήσουν την πίεση, τουλάχιστον στο Ντονμπάς. Γύρω από την Kreminna και το Svatove είναι πολύ κοντά σε μια μεγάλη σημαντική επικράτηση  που θα φέρει  τις Ρωσικές δυνάμεις 40 μίλια πίσω στην επόμενη φυσική αμυντική γραμμή, κοντά στο σημείο όπου ουσιαστικά ξεκίνησε η εισβολή τους τον περασμένο Φεβρουάριο. Το Κίεβο  είναι απρόθυμο να σταματήσει τις επιχειρήσεις μέσα στο 2023. Η διέλευση στην ανατολική πλευρά του ποταμού Ντνίπρο για να πιέσει τις ευάλωτες οδικές και σιδηροδρομικές συνδέσεις της Ρωσίας προς την Κριμαία μπορεί να είναι πολύ απαιτητική. Αλλά το ενδεχόμενο το Κίεβο να ξεκινήσει μια νέα αιφνιδιαστική επίθεση δεν μπορεί ποτέ να αποκλειστεί. (σύμφωνα με ειδικές πληροφορίες του υπογράφοντα)

Ο Πούτιν έχει  παραδεχτεί ότι περίπου 50.000 από τα πρόσφατα επιστρατευμένα στρατεύματα βρίσκονται ήδη στο μέτωπο. ενώ οι άλλοι 250.000 από αυτούς που επιστρατεύτηκαν  εκπαιδεύονται για το επόμενο έτος. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για τίποτα άλλο παρά περισσότερο πόλεμο μέχρι να εγκατασταθούν οι τύχες αυτών των νέων ρωσικών δυνάμεων στο πεδίο της μάχης. Μια σύντομη και ασταθής κατάπαυση του πυρός είναι η μόνη άλλη προοπτική. Ο Πούτιν έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα σταματήσει. Και η Ουκρανία έχει ξεκαθαρίσει ότι εξακολουθεί να παλεύει για τη ζωή της. «Η Ουκρανία θα ξανακερδίσει τη γη της» υποστηρίζουν πολλοί  αναλυτές

 2)Η Ουκρανία θα κερδίσει αποκαθιστώντας πλήρως την εδαφική της ακεραιότητα έως τις αρχές φθινοπώρου του 2023 το αργότερο.

Δύο παράγοντες διαμορφώνουν αυτό το συμπέρασμα. Το ένα είναι το κίνητρο, η αποφασιστικότητα και το θάρρος του Ουκρανικού στρατού και του Ουκρανικού έθνους στο σύνολό του, κάτι που δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία του πολέμου. Το άλλο είναι το γεγονός ότι, μετά από χρόνια κατευνασμού ενός Ρώσου δικτάτορα, η Δύση επιτέλους αντελήφθη και συνειδητοποίησε το μέγεθος της ιστορικής πρόκλησης που αντιμετωπίζει. Αυτό φαίνεται καλύτερα από μια πρόσφατη δήλωση του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ. “Το τίμημα που πληρώνουμε είναι σε χρήματα. Ενώ το τίμημα που πληρώνουν οι Ουκρανοί είναι σε αίμα. Αν τα αυταρχικά καθεστώτα δουν ότι η βία ανταμείβεται, όλοι θα πληρώσουμε πολύ υψηλότερο τίμημα. Και ο κόσμος θα γίνει ένας πιο επικίνδυνος κόσμος για όλους μας.

Ο ακριβής χρόνος της αναπόφευκτης Ουκρανικής νίκης θα καθοριστεί από την ταχύτητα με την οποία το ΝΑΤΟ προσεχώς θα  παραδώσει ένα νέο πακέτο στρατιωτικών επιθετικών όπλων  που θα αλλάξουν  το παιχνίδι (τανκς, αεροπλάνα, πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς). Εκτιμώ  ότι η Μελιτόπολη θα γίνει το βασικό σημείο μάχης τους επόμενους μήνες (ίσως και εβδομάδες). Έχοντας καταλάβει τη Μελιτόπολη, οι Ουκρανοί θα κινηθούν εύκολα  προς την Αζοφική Θάλασσα, διακόπτοντας ουσιαστικά τις γραμμές ανεφοδιασμού και επικοινωνίας προς την Κριμαία. Η Ρωσική συνθηκολόγηση  λογικά θα συμφωνηθεί επίσημα σε τεχνικές συνομιλίες μετά τις καταστροφικές προόδους της Ουκρανίας στο πεδίο της μάχης. Οι νικήτριες δυνάμεις – Ουκρανία, Ηνωμένο Βασίλειο , ΗΠΑ – θα διαμορφώσουν μια νέα αρχιτεκτονική διεθνούς ασφάλειας.

«Δεν υπάρχει τέλος»

 Ο Βλαντιμίρ Πούτιν περίμενε την παθητική αποδοχή από την Ουκρανία των ενεργειών του ισχυρότερου γείτονά της, χωρίς ουσιαστική ανάμειξη άλλων χωρών. Αυτός ο απύθμενα λαθεμένος  υπολογισμός οδήγησε σε  παρατεταμένη σύγκρουση, χωρίς φαινομενικά ορατό τέλος. Ο χειμώνας  είναι δύσκολος, καθώς οι Ρωσικές επιθέσεις  και μέσα στο 2023 στις Ουκρανικές υποδομές  θα προσπαθούν  να σπάσουν το ηθικό και την αντοχή ενός ήδη πονεμένου και τραυματισμένου  πληθυσμού. Αλλά η Ουκρανική ανθεκτικότητα έχει αποδειχθεί αξιοσημείωτη και θα παραμείνουν σταθεροί στην άμυνα τους. Άρα ο πόλεμο έχει μέλλον.Οι προοπτικές για διαπραγμάτευση είναι δυσοίωνες. Για μια πιθανή ειρηνευτική συμφωνία, οι βασικές απαιτήσεις τουλάχιστον μιας πλευράς πρέπει να αλλάξουν. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι θα συμβεί σύντομα.

«Κανένα άλλο αποτέλεσμα εκτός από τη Ρωσική ήττα»

 Είναι πολύ νωρίς για να προγραμματιστεί  μια παρέλαση νίκης στο Κίεβο, αλλά όλη η ορμή είναι τώρα με την Ουκρανία και δεν έχω καμία αμφιβολία στο μυαλό μου ότι θα κερδίσουν αυτόν τον πόλεμο, πιθανότατα  μέσα προς τα τέλη του  2023. Τα πράγματα θα κινηθούν πιο αργά κατά τη διάρκεια του χειμώνα, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι δυνάμεις της Ουκρανίας είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν καλύτερα από τις δυνάμεις της Ρωσίας, λόγω και  του χειμερινού εξοπλισμού που προέρχεται από το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά και τη Γερμανία. Μέχρι το ερχόμενο καλοκαίρι  η Ουκρανία θα μπορούσε να ξεκινήσει την τελική φάση της εκστρατείας που  θα είναι η απελευθέρωση της Κριμαίας. Γνωρίζουμε από την ιστορία ότι ο πόλεμος είναι μια δοκιμασία θέλησης  ως και μια δοκιμασία υλικοτεχνικής υποστήριξης. Όταν βλέπω την αποφασιστικότητα του Ουκρανικού λαού και των στρατιωτών, και τη ραγδαία βελτίωση της υλικοτεχνικής κατάστασης για την Ουκρανία, δεν βλέπω άλλο αποτέλεσμα παρά μόνο μια Ρωσική ήττα.

Η Ρωσική  υποχώρηση/ αποχώρηση από τη Χερσώνα με οδήγησε εν μέρει σε αυτό το συμπέρασμα. Πρώτο ως ψυχολογική ώθηση για τον Ουκρανικό λαό, Δεύτερο ως μια βαθιά αμηχανία για το Κρεμλίνο και, τρίτο, δίνοντας στις δυνάμεις της Ουκρανίας ένα βασικό επιχειρησιακό πλεονέκτημα  αφού σταδιακά  όλες οι προσεγγίσεις  προς την Κριμαία βρίσκονται πλέον εντός εμβέλειας των Ουκρανικών οπλικών συστημάτων.  Πιστεύω ότι στα τέλη του 2023 η Κριμαία θα περάσει(υπό λογικές συνθήκες)  στον Ουκρανικό έλεγχο και κυριαρχία, αν και μπορεί να υπάρξει κάποιο είδος ή συμφωνία που  να επιτρέπει στη Ρωσία να καταργήσει σταδιακά μέρος της ναυτικής της παρουσίας στη Σεβαστούπολη… ίσως ακόμη και μέχρι το τέλος της συνθήκης (περίπου το 2025 ) που υπήρχε πριν από την παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία.

Θα γίνουν προσπάθειες ανασυγκρότησης στην Ουκρανική υποδομή κατά μήκος της ακτής της Αζοφικής Θάλασσας, συμπεριλαμβανομένων των σημαντικών λιμανιών της Μαριούπολης και του Μπερντιάνσκ, και η επαναλειτουργία του καναλιού της Βόρειας Κριμαίας που  να εκτρέπει το νερό από τον Ντνίπρο στην Κριμαία θα είναι ένα άλλο σημαντικό έργο που θα τύχει  προσοχής.

Αντί για το «πώς θα τελειώσει ο πόλεμος » δείτε τι θα ήθελε να πετύχει η κάθε πλευρά στην επόμενη φάση.

Η συνέχιση της στόχευσης της Ουκρανικής ενεργειακής υποδομής και  των άλλων επιθέσεων στο πίσω μέρος της Ουκρανίας θα ολοκληρώσει αυτή τη Ρωσική  στρατηγική πολέμου φθοράς. Σημαντικές Ουκρανικές δυνάμεις όμως απελευθερώθηκαν επίσης μετά από την Ρωσική υποχώρηση από τη Χερσώνα. Για αυτές  η πιο στρατηγικής αξίας κατεύθυνση είναι η νότια, προς τη Μελιτόπολη ή το Μπερντιάνσκ, με στόχο να κόψουν τον Ρωσικό ηπειρωτικό διάδρομο προς την Κριμαία. Αυτή θα ήταν μια μεγάλη Ουκρανική νίκη, και γι’ αυτό ακριβώς οι Ρώσοι οχυρώνουν τη Μελιτόπολη. Μια άλλη επιλογή για την Ουκρανία είναι το Svatove – η επιτυχία εκεί θα έθετε σε κίνδυνο ολόκληρη τη βόρεια πλευρά  της Ρωσικής πρώτης γραμμής. Το μεγάλο ερώτημα είναι πόσες Ουκρανικές δυνάμεις είναι  διαθέσιμες για την επίθεση σε αυτό το σημείο και ποιο χρονοδιάγραμμα έχει ο αρχηγός τους στρατηγός Zαλούζνι στο γραφείο του , δηλαδή  πόσες νέες εφεδρικές ταξιαρχίες και σώματα που συγκροτούνται θα είναι έτοιμα σε έναν, δύο ή τρεις μήνες από τώρα, συμπεριλαμβανομένου ανθρώπινου δυναμικού, τεθωρακισμένων οχημάτων και βαρέων όπλων. Αφού ξεπεραστεί  η λάσπη, θα πάρουμε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Και αυτή η απάντηση θα μας φέρει λίγο πιο κοντά στο «πώς θα τελειώσει».

Δημοσιεύεται στον Ελεύθερο Τύπο

*Το άρθρο εκφράζει προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη