Απίστευτες δηλώσεις Μεντβέντεφ

3-1-2023

Άρθρο του Δρος Αθανασίου Ε. Δρούγου, Διεθνολόγου -Γεωστρατηγικού Αναλυτή

Η Ρωσία βασίζεται ολοένα και περισσότερο σε πυραύλους και drones στις επιθέσεις της  κατά της  Ουκρανίας, εγκαταλείποντας προφανώς όποιους  πραγματικούς πολεμικούς στόχους εκτός από το να προσπαθεί να κάνει τους Ουκρανούς αμάχους να υποφέρουν ,πιστεύοντας μάταια ότι θα τρομοκρατηθούν. Αυτό είναι ένα νέο είδος  απαράδεκτης και προκλητικής  τακτικής που  βασίζεται σε μπαράζ  πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών που πλήττουν  πολίτες και μη στρατιωτικές υποδομές, χωρίς  μάλιστα να προσποιείται η Μόσχα ότι οι στόχοι είναι στρατιωτικού χαρακτήρα. Ένα από τα χαρακτηριστικά αυτής της τακτικής είναι εμφανές στη χρήση Ιρανικών drones, με αποτέλεσμα να μοιάζει με το πώς το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν διεξήγαγε τους  δυο πολέμους στον Κόλπο συγκριτικά  με  προηγούμενους  συμβατικούς πολέμους στην Ευρώπη.

Η Ρωσία πραγματοποίησε περισσότερες πυραυλικές επιθέσεις κατά της Ουκρανίας την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, με αναφορές να λένε ότι λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ήχησαν 27 συναγερμοί  επικείμενης αεροπορικής επιδρομής στην πρωτεύουσα, ακολουθούμενες από ένα μπαράζ πυραύλων που διέκοψαν  τους οριακούς  Πρωτοχρονιάτικους εορτασμούς των Ουκρανών στα σπίτια τους. Σύμφωνα με τους αναλυτές  σε Αμερική και Ευρώπη , η Ρωσία στοχεύει τώρα σκόπιμα αμάχους, επιδιώκοντας να δημιουργήσει ένα κλίμα φόβου για να καταστρέψει το ηθικό του ισχυρού και συμπαγούς  Ουκρανικού λαού. Ωστόσο, οι επιθέσεις της Ρωσίας δεν φαίνεται να μειώνουν  καθόλου το ηθικό της Ουκρανίας, και στην πραγματικότητα, η Ουκρανία είναι τόσο σταθερή στην άμυνά της όσο ήταν στην αρχή του πολέμου, ενώ  έχει ενισχύσει  την αποφασιστικότητά της καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

Η Ρωσία πιθανότατα γνωρίζει πλέον ότι η εισβολή της στην Ουκρανία είχε  και έχει το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επεδίωκε  πριν 11 μήνες. Η Μόσχα πίστευε ότι θα μπορούσε να “αποκεφαλίσει” το Κίεβο τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου, χρησιμοποιώντας αιφνιδιαστικές επιθέσεις  με  ελικόπτερα(Χοστομέλ)  ως και μια τεράστια σειρά τεθωρακισμένων οχημάτων  62 χλμ  που είχαν εισβάλει από τη Λευκορωσία. Απογοητευμένη όταν απέτυχε να καταλάβει το Κίεβο, η Μόσχα άλλαξε τη στρατηγική στρεφόμενη στο Νότου, καταστρέφοντας τη Μαριούπολη και συνδέοντας την κατεχόμενη Κριμαία με το μέτωπο του Ντονμπάς. Στη συνέχεια άρχισε να προσαρτά εδάφη και εγκαταστάθηκε  σε τμήμα αυτών για έναν μακρύ πόλεμο. Καθώς πλησίαζε ο χειμώνας, η Ρωσία άλλαξε ξανά στρατηγική και, έχοντας πλήγματα από τις αντεπιθέσεις της Ουκρανίας στο Ντονμπάς ,αποφάσισε να βασιστεί στα Ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη και τα δικά της αποθέματα πυραύλων, για να στοχεύσει αμάχους στην Ουκρανία.Είναι σημαντικό να δούμε το ιστορικό πλαίσιο εδώ.Χώρες  διεξάγουν πόλεμο με αυτόν τον τρόπο; Η τρομοκρατία των αμάχων, η εκδίωξη τους από τα σπίτια τους  ως και η ερήμωση των εδαφών τους είναι σίγουρα ένα από τα αρχέτυπα της ιστορίας του  πολέμου στη μεσαιωνική περίοδο ή την περίοδο της Ρώμης και άλλων αυτοκρατοριών. Η Ρώμη κατέστρεψε την Καρχηδόνα σπέρνοντας αλάτι στη γη. Οι αρχαίοι πόλεμοι ήταν γεμάτοι από παραδείγματα μαζικής καταστροφής, όπως αυτό που έκανε ο Σκιπίων ο Αφρικανός στη Καρχηδόνα. Οι πόλεις  ισοπεδώνονταν και οι κάτοικοι  πωλούνταν  ως σκλάβοι.
Οι αρχικές επιχειρήσεις  της Ρωσίας  και οι ισχυρισμοί ότι η Ρωσία έχει μεταφέρει χιλιάδες παιδιά από την Ουκρανία στη Ρωσία θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια προσπάθεια ερήμωσης της Ουκρανία και μεταφοράς των κατοίκων της. Ωστόσο, η Μόσχα αδυνατεί να προελάσει σε μεγάλο βαθμό από τον  ισχυρό στρατό της Ουκρανίας και έχει αλλάξει στρατηγική. Μπορεί λοιπόν ο πόλεμος της Μόσχας να συγκριθεί με άλλα παραδείγματα πολιορκιών και πολέμων φθοράς; Το Ισραήλ και η Αίγυπτος πολέμησαν έναν πόλεμο φθοράς μεταξύ του 1967 και του 1973. Το Ιράν και το Ιράκ αλληλοεξουθενώθηκαν τη δεκαετία του 1980 για 8 χρόνια . Στον εμφύλιο πόλεμο της Ουρουγουάης, η πολιορκία του Μοντεβιδέο διήρκεσε σχεδόν 9 χρόνια από το 1843 έως το 1851. Όταν οι δυτικές δυνάμεις πολέμησαν τη Ναζιστική Γερμανία και την Ιαπωνία, υπέβαλαν και τις δύο χώρες σε μαζικούς βομβαρδισμούς. Οι ΗΠΑ διέταξαν επίσης την Επιχείρηση Linebacker II, δηλαδή  τον Χριστουγεννιάτικο βομβαρδισμό του Ανόι, το 1972, για να επαναφέρουν  το Βιετνάμ στο τραπέζι της «ειρήνης».
Έχει λοιπόν η στρατηγική της Μόσχας παραλληλισμούς με αυτά τα παραδείγματα; Παρόμοια με τον «πόλεμο των πόλεων» μεταξύ Ιράκ και Ιράν, όταν το Ιράκ χρησιμοποίησε την αεροπορία του για να τρομοκρατήσει τις πόλεις του Ιράν στον πόλεμο Ιράν-Ιράκ, η Ρωσία προσπαθεί να τρομοκρατήσει τους αμάχους της Ουκρανίας. Το Ιράκ πιθανότατα γνώριζε ότι δεν θα κέρδιζε τον πόλεμο παρενοχλώντας τους αμάχους του Ιράν, απλώς ήθελε να τους προκαλέσει σοβαρά προβλήματα. Η Ρωσία φαίνεται επίσης ότι σκοπεύει απλώς να προκαλέσει πόνο. Αυτό δεν είναι «στρατηγικός» ή «ακριβής» βομβαρδισμός. Η Ρωσία στοχεύει υποδομές τον χειμώνα για να κάνει τους Ουκρανούς να κρυώσουν. Η Μόσχα χρησιμοποιεί drones που δεν έχουν μεγάλη  εμπρηστική κεφαλή για να τρομοκρατήσει τους ανθρώπους περισσότερο από το να «κερδίσει» έναν πόλεμο. Αυτό σημαίνει ότι η πολιτική της Ρωσίας σήμερα στερείται στρατηγικής.
Είναι εύλογο ότι η Μόσχα μπορεί να σχεδιάζει μια νέα επίθεση τον Φεβρουάριο ή ότι θα μπορούσε να αναζητά κάποιο είδος στρατηγικής και τακτικής, αλλά η Ρωσία γνωρίζει επίσης ότι η Ουκρανία συνεχίζει να λαμβάνει δυτικά όπλα. Κάθε μέρα που περνά, η Ουκρανία λαμβάνει καλύτερα όπλα και η Ρωσία παραμένει στα  ίδια. Η Ρωσία δεν μπορεί να υπερκεράσει  τη Δύση και δεν φαίνεται καν να προσπαθεί να φθείρει τη Δύση στην Ουκρανία. Για παράδειγμα, δεν φαίνεται ότι η Ρωσία κυνηγά τα HIMARS  ή άλλα σύγχρονα όπλα που διαθέτουν  οι Ουκρανοί.  Η Ρωσία φαίνεται να προτιμά να χτυπά μαλακούς στόχους, όχι να προσπαθεί να νικήσει τις δυνάμεις της Ουκρανίας.

Το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα της Ρωσίας αφορούσε εν μέρει την κανονικότητα και εν μέρει για τον πόλεμο.  Ήταν ένα μήνυμα περιφρόνησης και συνωμοσιολογίας  στο οποίο απεικόνιζε τη Δύση να διεξάγει πόλεμο  εναντίον της Ρωσίας. Αυτό είναι ένα νέο είδος ερμηνείας για τη Μόσχα. Εισέβαλε στην Ουκρανία και προκάλεσε εκατομμύρια να υποφέρουν, αλλά είναι το θύμα(!) κατά τη δική της ανάλυση. Ένα μήνυμα “δύναμης” μεταδόθηκε σε άλλα Ρωσικά μέσα ενημέρωσης, απεικονίζοντας τη Ρωσία να έχει ξεπεράσει τον θύελλα των δυτικών κυρώσεων και επιθετικότητας, παρόλο που η Ρωσία είναι αυτή που κάνει την επίθεση. Αυτή η προσπάθεια μετατροπής του πολέμου της Ουκρανίας σε αμυντικό πόλεμο στον οποίο η Ρωσία είναι το θύμα είναι μέρος του αφηγήματος της Μόσχας. Έχοντας προσαρτήσει περιοχές της Ουκρανίας, η Ρωσία μπορεί τώρα να προσποιηθεί ότι «υπερασπίζεται» τα εδάφη της.(!)
Η Μόσχα ισχυρίστηκε ότι δεν θα διεξαγάγει ειρηνευτικές συνομιλίες αν  οι  4 προσαρτημένες περιοχές είναι στο τραπέζι. Στην ουσία, προσπαθεί να αναγκάσει την Ουκρανία να διαπραγματευτεί για το πόση γη θα χάσει η Ουκρανία. Αν η νοοτροπία της Μόσχας συνεχίσει σε αυτή τη γραμμή, παρουσιάζοντας τον πόλεμο της Ουκρανίας ως αμυντικό πόλεμο και κάνοντας  επιθέσεις  με πυραύλους και drones στην Ουκρανία για να διατηρήσει την Ουκρανία σε άμυνα, δεν είναι ξεκάθαρο ποια θα είναι η έξοδος από τον πόλεμο.
Ορισμένοι δυτικοί πολιτικοί και αναλυτές ισχυρίζονται ότι όλοι οι πόλεμοι τελειώνουν με διπλωματία και συνομιλίες. Αυτό ήταν και το μήνυμα της Μέρκελ, η οποία υποστήριξε πρόσφατα ότι ήταν καλύτερο να είχε δοκιμάσει τη διπλωματία με τη Μόσχα πριν από τον πόλεμο, ακόμη και αν αποτύχαίνε. Ωστόσο, δεν είναι αλήθεια ότι όλοι οι πόλεμοι τελειώνουν  με τη διπλωματία. Η Συνομοσπονδία  του Αμερικανικού Νότου δεν ηττήθηκε με τη διπλωματία, όπως και η  Ναζιστική Γερμανία το 1945. Μερικοί πόλεμοι δεν τελειώνουν με ειρηνευτικές συνομιλίες. Κάποιοι ναι. Η Μόσχα παίζει με το γεγονός ότι τελικά ο πόλεμος της στην Ουκρανία, που διεξήχθη εξ ολοκλήρου στην Ουκρανία και προκαλώντας την Ουκρανία να υποφέρει, θα οδηγήσει σε συνομιλίες που νομιμοποιούν τις ενέργειες της Μόσχας. Αυτή είναι η στρατηγική  της «παγωμένης» σύγκρουσης που έχει χρησιμοποιήσει αλλού στο παρελθόν, όπως στη Γεωργία. Εάν η μακροπρόθεσμη στρατηγική για τη Μόσχα είναι μια παγωμένη πρώτη γραμμή και ο συνεχής βομβαρδισμός των πόλεων της Ουκρανίας για να προκαλέσει πόνο, τότε η Δύση και η Ουκρανία θα πρέπει να βρουν έναν τρόπο για να μειώσουν αυτήν την απειλή. Χώρες όπως το Ισραήλ, αντιμέτωπες με εχθρούς που εκτοξεύουν πυραύλους στις περιοχές των πολιτών τους, έχουν κατασκευάσει πολύπλοκη ολοκληρωμένη αεράμυνα. Συνεπώς η Δύση πρέπει άμεσα και συνολικά να οικοδομήσει μία όσο  το δυνατό καλύτερη αεράμυνα.

Σουροβίκιν και Μεντβέντεφ. Απίστευτες δηλώσεις του δεύτερου.

Μετά την  προ τριημέρου συνάντηση του Ροστόφ Οντόν  στο εξής ο γνωστός ως Χασάπης  της Συρίας”  ο στρατηγός Σεργκέι Σουροβίκιν ,θα παραμείνει μόνο στην θέση του αποκλειστικά επικεφαλής των επιχειρήσεων στην κατεχόμενη Ουκρανία.Με απόφαση Πούτιν αντικαταστάθηκε σε ότι αφορά την άλλη θέση που κατείχε,δηλαδή την Διοίκηση του Δυτικού τομέα των Ρωσικών στρατιωτικών μονάδων ,την οποία ανέλαβε ο στρατηγός Γεβγένι Νικιφόροφ.

Στο μεταξύ με νέα ακραία και προκλητικά σχόλια επανήλθε στο προσκήνιο,ο εμπρηστικός πρώην πρόεδρος και αναπληρωτής  ΓΓ του Ρωσικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλειας Ντιμίτρι Μεντβέντεφ. Χαρακτηριστικά δήλωσε ότι οι Ρώσοι που είναι κατά της εισβολής της χώρας τους στην Ουκρανία δεν θα πρέπει να  τους επιτραπεί να εισέλθουν ξανά στη Ρωσία και θα πρέπει να χαρακτηρίζονται  ως «εχθροί του κράτους και προδότες!!Πρόσθεσε ότι  «Οι προδότες που μισούν τη χώρα τόσο πολύ και  ζητούν την ήττα της  πρέπει να κατονομαστούν  ως hostis publicus, δηλαδή  δημόσιοι εχθροί». Τόνισε , λέγοντας ότι αυτή η ταμπέλα πρέπει να εφαρμόζεται ανεξάρτητα από το αν έχει διαπραχθεί νομική παραβίαση. Ο τίτλος «εχθρός του κράτους» πρέπει να τους «κολλήσει σταθερά». Ο Μεντβέντεφ είπε ότι σε τέτοιους επικριτές όχι μόνο δεν πρέπει να επιτραπεί η είσοδος στη Ρωσία «μέχρι το τέλος των ημερών τους, ενώ πρέπει να αποκοπούν εντελώς από το εισόδημα στη χώρα μας»(!).

Δημοσιεύεται στον Ελεύθερο Τύπο

*Το άρθρο εκφράζει αποκλειστικά προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη

φωτ. ambassadorsatlarge.com