25-12-2022

Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος, Διεθνολόγος-  Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Όταν ο  Πούτιν ξεκίνησε την πλήρη εισβολή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022, ανέμενε  μια γρήγορη και αποφασιστική νίκη που θα παγίωνε τη θέση του στη Ρωσική ιστορία και θα εξάλειφε την εξέλιξη της Σοβιετικής αποσύνθεσης  του 1991, σβήνοντας μια για πάντα την ανεξαρτησία της  ενοχλητικής Ουκρανίας Αντίθετα, η τρέχουσα χρονιά  που πλησιάζει στο τέλος της αποδεικνύει τον στρατό του να έχει αποθαρρυνθεί από τις συντριπτικές ως και διαδοχικές ήττες και  υποχωρήσεις ενώ  η φήμη της Μητέρας Ρωσίας ως στρατιωτικής υπερδύναμης είναι σε κάθετη πτώση και υπό αμφισβήτηση.Τις πρώτες μέρες της εισβολής, γρήγορα διεφάνη  ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο. Το Ουκρανικό έθνος, αντί  να χαιρετίζει τα Ρωσικά στρατεύματα ως απελευθερωτές, ξεσηκώθηκε σε πείσμα εναντίον των βάναυσων εισβολέων.

Οι προβλέψεις των  διαβόητων μυστικών υπηρεσιών του Κρεμλίνου που πρόβλεπαν την ταχεία κατάρρευση του Ουκρανικού στρατού αποδείχθηκαν επίσης εξαιρετικά ανακριβείς.(μαζί με κάποιους άσχετους στην χώρα μας που θεωρούσαν ότι οι Ρωσικές  αρματικές  και μηχανοκίνητες φάλαγγες ήσαν συνέχεια εκείνων των Ζούκοφ, Βασιλέφσκι, και Μαλινόφσκι). Αντίθετα, οι Ουκρανικές δυνάμεις αντέδρασαν με απροσδόκητη επιδεξιότητα και δυναμισμό , οδηγώντας σε καταστροφικές Ρωσικές απώλειες. Μέχρι τα τέλη Μαρτίου, η Ρωσία είχε παραδεχτεί την ήττα στη Μάχη του Κιέβου και είχε αποσυρθεί εξ ολοκλήρου από τη βόρεια Ουκρανία(Σούμι-Τσερνίχιβ κα) .Ο  κάκιστα πληροφορημένος αντισυνταγματάρχης της κομμουνιστικής KGB  και της μετακομμουνιστικής FSB  Πούτιν απάντησε σε αυτή την οπισθοδρόμηση ανασυγκροτώντας τις αποδεκατισμένες δυνάμεις του στην ανατολική Ουκρανία και επικεντρώνοντας την προσοχή  του στην ολοκλήρωση της κατοχής της περιοχής του Ντονμπάς. Παρά την αρχική επιτυχία λόγω του συντριπτικού πλεονεκτήματος της Ρωσίας στο πυροβολικό, αυτή η επίθεση είχε σε μεγάλο βαθμό ακινητοποιηθεί μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού με την πρωτοβουλία να  έχει περάσει στην Ουκρανία.

Το δεύτερο εξάμηνο του 2022 σημαδεύτηκε από μια σειρά θεαματικών Ουκρανικών νικών. Τα Ρωσικά στρατεύματα κατατροπώθηκαν στην περιοχή του Χάρκοβο και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν από τη στρατηγικής σημασίας νότια πόλη Χερσώνα, τη μοναδική Ουκρανική περιφερειακή πρωτεύουσα που καταλήφθηκε  στις αρχές Μαρτίου από τη Ρωσία. Η αποχώρηση από τη Χερσώνα ήταν προσωπική ταπείνωση για τον Πούτιν. Μόλις εβδομάδες νωρίτερα, είχε φιλοξενήσει μια πλούσια τελετή προσάρτησης στο Κρεμλίνο και είχε διακηρύξει ότι η Χερσώνα είχε ενταχθεί στη Ρωσία «για πάντα». Μη μπορώντας να σημειώσει πρόοδο στο πεδίο της μάχης, ο Πούτιν άλλαξε ρότα τον Οκτώβριο και διέταξε τη μεθοδική καταστροφή της μη στρατιωτικής υποδομής της Ουκρανίας. Κύματα αεροπορικών επιδρομών με πυραύλους και drones- καμικάζι βυθίζουν έκτοτε την Ουκρανία στο σκοτάδι ενώ στερούσαν από εκατομμύρια Ουκρανούς θέρμανση, νερό και ηλεκτρισμό.
Αυτή η εκστρατεία βομβαρδισμού προκαλεί μεγάλες δυσκολίες, αλλά δεν φαίνεται να υπονομεύει το μαχητικό πνεύμα της Ουκρανίας. Ενώ τα όνειρα του Ρώσου δικτάτορα για μια ιστορική νίκη απέτυχαν να υλοποιηθούν, δεν είναι ακόμη έτοιμος να παραδεχτεί την ήττα. Τον Σεπτέμβριο, ο Πούτιν ανακοίνωσε την πρώτη επιστράτευση  της χώρας του μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καλώντας στα όπλα  300.000 άνδρες  να στελεχώσουν την εξαντλημένη δύναμη εισβολής του. Πιθανά επιπλέον κύματα κινητοποιήσεων θα υπάρξουν μέσα  στους επόμενους μήνες. Στο εσωτερικό μέτωπο, η Ρωσική οικονομία προετοιμάζεται για τις δυσκολίες  ενός μακροχρόνιου πολέμου. Δεν υπάρχει ένδειξη σημαντικής εσωτερικής αναταραχής. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι περισσότεροι Ρώσοι συνεχίζουν να υποστηρίζουν την εισβολή, ενώ όσοι δεν το έχουν κάνει σε μεγάλο βαθμό  είναι σιωπηλοί ή επέλεξαν την εξορία αντί να διαμαρτυρηθούν. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει τέλος στη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Αξιωματούχοι του Κρεμλίνου επιμένουν ότι η Μόσχα θα επιτύχει τους στόχους της, ενώ οι δυτικοί ηγέτες είναι εξίσου ανένδοτοι ότι δεν πρέπει να επιτραπεί στη Ρωσία να πετύχει. Εν τω μεταξύ, η συντριπτική πλειοψηφία των Ουκρανών βλέπει τον πόλεμο ως αγώνα για εθνική επιβίωση ενάντια σε έναν ανοιχτά γενοκτονικό εχθρό. Αυτό αφήνει λίγα περιθώρια για διαπραγματεύσεις ή συμβιβαστική ειρήνη..
Το μέγιστο ερώτημα είναι γιατί απέτυχε ο Πούτιν στα σχέδιά του

*Πολλοί οι λόγοι που καταγράφω.
Πρώτο : Το Κρεμλίνο φαίνεται να πίστεψε τη δική του  απύθμενη προπαγάνδα ότι το Ουκρανικό έθνος δεν υπάρχει παρά μόνο υποταγμένο στη Ρωσία. Με αυτή την  Ρωσική και απόλυτα λαθεμένη άποψη ένα Ουκρανικό έθνος που επιμένει ότι έχει ξεχωριστή ταυτότητα και εθνική ύπαρξη είναι απλώς μια φασιστική παραμόρφωση που πρέπει να καταστραφεί με φωτιά και τσεκούρι. Όσοι είναι εξοικειωμένοι με τη Ρωσική και  την τραγική κομμουνιστική-Σοβιετική αυτοκρατορική σκέψη μπορούν να διακρίνουν τα προηγούμενα: τον Ρωσικό αντιδραστικό εθνικισμό του 19ου αιώνα και τον σοβιετικό ομόλογό του που προσπάθησε να ταυτίσει οποιονδήποτε Ουκρανικό πατριωτισμό αποκλειστικά με τη δεξιά έκφρασή του κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Κρεμλίνο φαίνεται να μην κατανοεί πόσο βαθύς είναι ο Ουκρανικός πατριωτισμός και πώς έχει διαμορφωθεί σε μια πιο φιλελεύθερη, πολυεθνική και φιλοδημοκρατική μορφή, εν μέρει σε αποστροφή κατά του Πουτινισμού και των κακόβουλων αξιών του.

Αυτό το πνεύμα πατριωτισμού, που προσωποποιήθηκε αλλά δεν δημιουργήθηκε από τον Ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι έχει επιτρέψει μέχρι στιγμής στον Ουκρανικό στρατό να διατηρήσει το ηθικό του και βοήθησε την Ουκρανική κοινωνία να παραμείνει σταθερή απέναντι στον τρόμο και τις στερήσεις. Αντίθετα, το διεφθαρμένο σύστημα του Πούτιν που τροφοδοτείται από κλοπή και εξαπάτηση έχει αφήσει τον Ρωσικό στρατό και έχει αφήσει τη Ρωσική κοινωνία γενικά κυνική. Η  άθλια Ρωσική κρατική τηλεόραση  παραμορφωτικών ανδρείκελων και αισχρών υποκειμένων παρουσιάζει αιμοδιψείς σχολιαστές ενώ χιλιάδες Ρώσοι νεαροί φεύγουν από τη χώρα για να αποφύγουν τη στρατιωτική θητεία.

Οι θυσίες που είναι πρόθυμοι να κάνουν οι Ουκρανοί καθώς αγωνίζονται για τη ζωή τους και τη χώρα τους φαίνεται ξένη στη Ρωσία του Πούτιν. Όπως το τσαρικό καθεστώς στις αρχές του εικοστού αιώνα, ο Πούτιν φαίνεται να πίστευε ότι ένας «σύντομος νικηφόρος πόλεμος» ήταν απλώς το τονωτικό που χρειαζόταν το σύστημά του. Αλλά η αποτυχία της Ρωσίας στον Ρωσο-Ιαπωνικό Πόλεμο του 1904-5 και η ήττα του Τσαρικού στόλου στα Στενά της Τσουσίμα  απλώς εξέθεσε τη σήψη στην καρδιά της αυτοκρατορίας. Οι τυραννίες αποδεικνύονται συχνά πιο αδύναμες από την εικόνα που παρουσιάζουν οι ηγέτες τους. Οι δημοκρατίες συχνά αποδεικνύονται ανθεκτικές με τρόπους που μπορούν να εκπλήξουν εκείνους που δεν κοιτάζουν πέρα από την ακατάστατη πολιτική τους ή τη μικροπρέπειά τους σε καιρό ειρήνης. Έτσι φαίνεται με τη Ρωσία και την Ουκρανία, με τη μάχη να βρίσκεται ακόμα σε ισορροπία.

Δεύτερο: Με τις Ρωσικές φρικαλεότητες να συνεχίζονται, είναι ακόμη πολύ νωρίς για να δηλώσουμε ολοκληρωτικά ότι ο Πούτιν απέτυχε στην προσπάθειά του να κάνει την Ουκρανία να λυπηθεί που δεν ήθελε να είναι Ρώσικη. Ταυτόχρονα, είναι σίγουρα ξεκάθαρο ότι δεν κερδίζει και δεν μπορεί να επιβληθεί.Αυτή η αποτυχία να κερδίσει έχει τις ρίζες του στην έλλειψη κατανόησης του ίδιου του Πούτιν ότι οι Ουκρανοί δεν είναι Ρώσοι. Προφανώς, αυτό είναι πιο άμεσα εμφανές στην προθυμία της Ουκρανίας να πολεμήσει προκειμένου να αποφευχθεί η βίαια υποταγή της στη Ρωσία. Σε βαθύτερο επίπεδο, οι Ουκρανοί έχουν αποδείξει με έμφαση ότι διαφέρουν από τους Ρώσους γείτονές τους όσον αφορά τον εθνικό χαρακτήρα που επέδειξαν κατά τους τελευταίους δέκα μήνες του πολέμου. Η καινοτομία, η εργασιακή ηθική και η δέσμευση για τη χώρα έναντι τους εαυτού που επιδεικνύουν οι Ουκρανοί είναι όλα χαρακτηριστικά που, αν τα γνώριζε  προηγουμένως στη Ρωσία, ο ίδιος ο Πούτιν θα είχε  εργαστεί σκληρά για να  τα διαβρώσει. Από τον Φεβρουάριο, ο Πούτιν βρήκε στην Ουκρανία έναν πολύ διαφορετικό αντίπαλο σε σύγκριση με τη χώρα που περίμενε να αντιμετωπίσει. Η ικανότητα της Ουκρανίας για ομαδική εργασία και η ικανότητα να αλλάζει γρήγορα τακτική είναι παράγοντες για τους οποίους απλά δεν έχει απάντηση. Και είναι αυτές οι ίδιες Ουκρανικές ιδιότητες που θα εξασφαλίσουν ότι η χώρα τελικά θα ανοικοδομηθεί και θα ανακάμψει.
 

Τρίτο :Υπάρχουν και άλλοι λόγοι  που εξηγούν γιατί η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία πήγε τόσο άσχημα. Πρώτο, το Κρεμλίνο και το Ρωσικό Γενικό Επιτελείο υποτίμησαν πολύ τον εχθρό τους και δεν περίμεναν από τους Ουκρανούς να αντισταθούν με τέτοια επιμονή, επιδεξιότητα και θάρρος. Είναι απίστευτο  που παρεξήγησαν και υποβάθμισαν  τόσο άσχημα τον γείτονά τους. Ήταν σαφές στους δυτικούς παρατηρητές ότι οι Ουκρανοί θα αντισταθούν σθεναρά, καθώς το βλέπουν ως υπαρξιακό αγώνα. Δεύτερο ο Ρωσικός στρατός δεν έχει κατανοήσει  ορισμένες περίπλοκες τακτικές όπως συνδυασμένες επιχειρήσεις όπλων και καταστολή της εχθρικής αεράμυνας. Για παράδειγμα, τεθωρακισμένες ομάδες  εισήλθαν σε αστικές περιοχές χωρίς υποστήριξη από υπολογίσιμο  πεζικό, ενώ η Ρωσική αεροπορία παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό πάνω από Ρωσικά ελεγχόμενα εδάφη από φόβο μήπως καταρριφθεί από την Ουκρανική αεράμυνα. Αυτό προστίθεται και σε άλλα προβλήματα ενδημικά στον στρατό της Ρωσίας, όπως η κακή ηγεσία, το κακό ηθικό και η κακή επιμελητεία. Τρίτο το Κρεμλίνο ανακάλυψε ότι ο αμυντικός τομέας δεν είναι απρόσβλητος από τη διαφθορά που  σαρωτικά διαπερνά τη Ρωσική κοινωνία. Η Μόσχα δεν έχει τα αποτελέσματα που περίμενε από τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανήθηκαν για τον εκσυγχρονισμό του Ρωσικού στρατού τα τελευταία 15 χρόνια. Για παράδειγμα, ο Ρωσικός στρατός έλαβε κατευθυνόμενα όπλα ακριβείας που συχνά χάνουν  τους στόχους ή με άλλο τρόπο αποτυγχάνουν. Τέταρτο Αν και δεν κινήθηκαν  όσο γρήγορα θα μπορούσαν και θα έπρεπε, οι Δυτικές παραδόσεις όπλων έδωσαν στον Ουκρανικό στρατό πρόσθετα στρατιωτικά “εργαλεία’ για να διατηρηθεί δυναμικά  στον αγώνα του.

Τέταρτο :Η πλήρης εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία θα μελετηθεί ως μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές, στρατιωτικές, οικονομικές και ηθικές αποτυχίες της εποχής. Χρόνια διαφθοράς και κακής διακυβέρνησης αποδυνάμωσαν τις στρατιωτικές και θεσμικές δυνατότητες της Ρωσίας. Η προσωπική φύση του αυταρχισμού  και κομπλεξισμού του  Πούτιν ενθάρρυνε τη λεηλασία του σχεδιασμού πολιτικής και την επιλεκτική επιβολή του νόμου έναντι της αξιοκρατίας, ενώ δημιουργούσε νεοαυτοκρατορικά τυφλά σημεία που εμπόδισαν βασικά μέλη του καθεστώτος Πούτιν να κατανοήσουν την ιστορική φύση των αλλαγών που συντελούνται στη γειτονική Ουκρανία.

Πολλοί Ρώσοι απλώς υποτίμησαν το χαρακτήρα  και την επιμονή των Ουκρανών, οι οποίοι χρησιμοποίησαν τα τελευταία οκτώ χρόνια ένοπλης σύγκρουσης στα ανατολικά της χώρας για να πραγματοποιήσουν κρίσιμες στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις και να αναπτύξουν την κοινωνία των πολιτών.(ο υπογράφων τα είδε στο Λβιβ και όχι μόνο  επί 6 εβδομάδες εκείνο το διάστημα)  Τα άσχημα στερεότυπα για την Ουκρανία συνεχίζουν να υπονομεύουν την ικανότητα της Ρωσίας να αποδέχεται και να μαθαίνει από τις στρατιωτικές της ήττες στα χέρια του Ουκρανικού στρατού. Ενώ τα εύσημα για το σταμάτημα της πολεμικής μηχανής της Ρωσίας ανήκουν κυρίως στους υπερασπιστές, τους πολίτες και το κράτος της Ουκρανίας, ο Πούτιν υποτίμησε επίσης άσχημα τη δέσμευση της Δύσης σε μια παγκόσμια τάξη πραγμάτων που βασίζεται σε κανόνες.

Παρά το Ρωσικό πυρηνικό κροτάλισμα και τις εσφαλμένες υποθέσεις για την ετοιμότητα του δημοκρατικού κόσμου να εγκαταλείψει την Ουκρανία, η στρατιωτική βοήθεια της Δύσης συνέχισε να επεκτείνεται και να διαφοροποιείται. Κοιτάζοντας το μέλλον, η γενοκτονική φύση του πολέμου της Ρωσίας υποδηλώνει ότι πρέπει να προετοιμαστούμε για τον Πούτιν στο  να διπλασιάσει τις αποτυχίες του. Ο  Zελένσκι  παρουσίασε πρόσφατα μια νηφάλια αλλά ρεαλιστική άποψη για τη στρατιωτική υποστήριξη που εξακολουθεί να απαιτείται για την προστασία των αμάχων και την αποτροπή της Ρωσίας από την επίτευξη των στόχων της. Τώρα είναι η ώρα να συνεχίσουμε να αποδεικνύουμε πόσο άστοχοι είναι οι λανθασμένοι υπολογισμοί του Πούτιν.

Πέμπτο :Στη Ρωσία, η απόλυτη επιταγή της απόλυτης νίκης δεν εκτρέπεται ποτέ από κάτι τόσο ασήμαντο όσο το λάθος. Μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαΐου, όσοι πίστευαν ότι το Ρωσικό στρατιωτικό σύστημα είχε απομονωθεί από τη μοχθηρία, την απάτη και τη δουλοπρέπεια του συστήματος Πούτιν βρέθηκαν ευχάριστα ή αγενώς έκπληκτοι. Αλλά βλέπουμε για άλλη μια φορά ότι όπως ο Πούτιν είναι έτοιμος να χάσει ένα παιχνίδι, ξεκινά ένα άλλο. Η απόσυρση των ομάδων κρούσης από το Κίεβο ήταν το προοίμιο για την επίθεση του Ντονμπάς, μετά για κινητοποίηση και ενίσχυση και τώρα για να καταστήσει  ανάπηρη της ενεργειακή υποδομή της Ουκρανίας.. Οι τελευταίες αυτές επιχειρήσεις υποκινούνται από τον διορισμό του ανελέητα δολοφονικού  Ρώσου Στρατηγού Σεργκέι Σουροβίκιν και την de facto είσοδο του Ιράν στον πόλεμο. Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι όσο ο Πούτιν παραμένει στην εξουσία, ο πόλεμος θα συνεχίζεται.. Οι στρατιωτικοί διοικητές της Ρωσίας είναι σε θέση να πάρουν μαθήματα και τα μαθαίνουν. αλλά το στρατιωτικό σύστημα έχει περιορισμένη ικανότητα να απορροφήσει αυτά τα μαθήματα. Αντίθετα, η ικανότητα της Ουκρανίας για προσαρμογή, καινοτομία και ανανέωση είναι απαράμιλλη και άφθαρτη. Οι δυτικοί εταίροι της Ουκρανίας πρέπει να αντλήσουν ένα δικό τους μάθημα. Ο χρόνος ευνοεί την Ουκρανία. Αλλά πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να αρνηθεί στη Ρωσία τα άδυτα που απαιτεί για να διαμορφώσει τις παραμέτρους και τους κανόνες αυτής της σύγκρουσης

Έκτο :Η εισβολή του Πούτιν έχει  επίσης αποτύχει μέχρι στιγμής λόγω πολλών εσφαλμένων υπολογισμών. Το σημαντικότερο ήταν ότι πίστευε τη δική του προπαγάνδα για την ακαταμάχητη στρατιωτική δύναμη της Ρωσίας. Ήταν επίσης πεπεισμένος ότι η Ουκρανία δεν ήταν ένα έθνος αλλά μια απλή επαρχία της Ρωσίας. Πίστευε ότι το ΝΑΤΟ θα παρέμενε αναποτελεσματικό. Και δεν ονειρευόταν ποτέ ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν θα βοηθούσε στην ενοποίηση της Ευρώπης και στην επιβολή τεράστιων κυρώσεων μαζί με ένα άνευ προηγουμένου πρόγραμμα εξοπλισμού και υποστήριξης της άμυνας της Ουκρανίας. Το πρώτο στρατιωτικό λάθος του Πούτιν ήταν να εξαπολύσει μια απρόκλητη εισβολή με μόλις 150.000 στρατιώτες σε σύγκριση με τους 600.000 στρατιώτες που στάλθηκαν το 1968 για να συντρίψουν τις αντισοβιετικές διαδηλώσεις στην Τσεχοσλοβακία, μια χώρα όσο το ένα πέμπτο της Ουκρανίας. Παρεξήγησε επίσης την πολιτιστική στροφή στην Ουκρανία προς τη Δύση και υποτίμησε τις ηγετικές και επικοινωνιακές δεξιότητες του προέδρου Ζλένσκι , ο οποίος έχει αξιοποιήσει την ευφυΐα, την ανθεκτικότητα, τον πατριωτισμό και την ενότητα του Ουκρανικού έθνους. Δέκα μήνες μετά την εισβολή της Ρωσίας, η Ουκρανία απέκτησε την πρωτοβουλία χάρη σε έναν συνδυασμό θάρρους στο πεδίο της μάχης και στρατηγικής ικανότητας μαζί με τη μαζική Δυτική βοήθεια και την ευνοϊκή παγκόσμια γνώμη. Ο Πούτιν δεν μπορεί να το αντιστρέψει αυτό. Έχει απειλήσει με πιθανή κλιμάκωση στα πυρηνικά όπλα, αλλά θα το έκανε μόνο  σε κίνδυνο του έθνους του. Καθώς δολοφονεί περισσότερους αμάχους, βομβαρδίζει περισσότερες υποδομές και βυθίζει τους Ουκρανούς στο παγωμένο σκοτάδι αυτόν τον χειμώνα, ο Πούτιν είναι μια προσβλητική φιγούρα και θεωρείται όλο και περισσότερο ως αποτυχία. Εν τω μεταξύ, η Ουκρανία τιμάται και γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο.

Έβδομο :Ένας από τους λόγους που ο Πούτιν απέτυχε  είναι ότι  άργησε πολύ. Αν είχε χτυπήσει το 2014, όταν το Ουκρανικό κράτος ήταν αδύναμο, ο στρατός  τους  ήταν σχεδόν ανύπαρκτος, οι θεσμοί τους  ήταν ασταθείς και η αντιπολίτευση είχε πολύ μικρότερη επιρροή στις εθνικές υποθέσεις,  και τότε οι πιθανότητές του για  μία επιτυχία θα ήταν πολύ μεγαλύτερες. Ωστόσο, η Ρωσία δεν άδραξε αυτή την ευκαιρία και η Ουκρανία μπόρεσε να ενισχυθεί. Η στρατηγική πορεία της χώρας προς την ΕΕ και το ΝΑΤΟ κατοχυρώθηκε στο Ουκρανικό Σύνταγμα, ενώ ο Ουκρανικός στρατός υποβλήθηκε σε ζωτικές μεταρρυθμίσεις που είχαν ως αποτέλεσμα  μία σημαντικά αυξημένη ποιότητα. Ο δεύτερος λόγος πίσω από τις δυσκολίες του Πούτιν είναι το γεγονός ότι οι Ρώσοι δεν περίμεναν να συναντήσουν ευρεία αστική αντίσταση στην Ουκρανία. Αυτό αντανακλά βαθιά εδραιωμένες Ρωσικές λανθασμένες αντιλήψεις για τη φύση της ουκρανικής κοινωνίας και οφείλεται επίσης στις τεράστιες οικονομικές επενδύσεις του Κρεμλίνου πριν από την εισβολή για να αποδυναμώσει και να διαφθείρει την Ουκρανία εκ των έσω. Ωστόσο, όλες οι περιοχές της Ουκρανίας ενώθηκαν για να αντισταθούν στην εισβολή της Ρωσίας. Ένας τρίτος βασικός παράγοντας ήταν η αρχική στρατιωτική βοήθεια που παρείχαν εταίροι όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Πολωνία και τα κράτη της Βαλτικής τους μήνες αμέσως πριν από τη Ρωσική εισβολή. Αυτές οι παραδόσεις όπλων βοήθησαν την Ουκρανία να συνεχίσει να μάχεται κατά τις κρίσιμες πρώτες εβδομάδες του πολέμου και έπεισαν τον δημοκρατικό κόσμο να αρχίσει να στέλνει πιο προηγμένες και ποικίλες προμήθειες όπλων στη χώρα.

Όγδοο: Οι Ρώσοι πλησίασαν πολύ κοντά στην κατάληψη του Κιέβου κατά τις πρώτες εβδομάδες της εισβολής, αλλά οι Ουκρανοί πάλεψαν σκληρά και κατάφεραν να αποτρέψουν την άμεση επίθεση. Μόλις συνέβη αυτό και το σοκ της επίθεσης άρχισε να υποχωρεί, οι Ουκρανοί συσπειρώθηκαν, ενώ οι Ρώσοι επανήλθαν στην κανονική τους λειτουργία. Αυτό σήμαινε κακή ηγεσία, κακή επιμελητεία, κακή τακτική και κακή στρατηγική. Όλα αυτά είναι προϊόντα ενός τρισάθλιου  Ρωσικού στρατιωτικού συστήματος που σπαταλά πόρους, αγνοεί τον εκσυγχρονισμό και προωθεί τη διαφθορά. Πάνω απ’ όλα, η Ρωσική απόδοση έχει υπονομευθεί από τη συνεχή παρέμβαση του Βλαντιμίρ Πούτιν στις στρατιωτικές υποθέσεις. Αναπόφευκτα, η απειρία και η αλαζονεία του οδήγησαν σε μια σειρά από κακές αποφάσεις. Η εσωτερική σήψη εντός των Ρωσικών ενόπλων δυνάμεων ήρθε έτσι στο προσκήνιο και έχει αποδειχθεί ευρέως σε όλη τη διάρκεια του πολέμου. Η υποστήριξη της Δύσης ήταν επίσης κρίσιμη. Μόλις μια ρωσική νίκη δεν φαινόταν πλέον αναπόφευκτη, όταν οι Ουκρανοί απέδειξαν ότι θα πολεμούσαν και μπορούσαν να επιβιώσουν, και μόλις ο Ουκρανικός στρατός απέδειξε ότι ήξερε πώς να πολεμήσει αποτελεσματικά, η Δύση ξεπέρασε τον αρχικό της σκεπτικισμό και άρχισε να προμηθεύει στην Ουκρανία σημαντικές ποσότητες όπλων και άλλους πόρους.
Τελικά, η κύρια  αιτία της αποτυχημένης εισβολής του Πούτιν είναι η χρόνια υποτίμηση της Ουκρανίας και των Ουκρανών από τη Ρωσία. Αυτή είναι μια πολιτισμική προδιάθεση που εκδηλώνεται με την άποψη ότι οι Ουκρανοί είναι ανίκανοι και κατώτεροι, και ως εκ τούτου είναι ανίκανοι για κάθε είδους επιτυχημένη στρατιωτική εκστρατεία. Ο  Πούτιν απλά δεν καταλάβαινε τη δύναμη της Ουκρανικής εθνικής ταυτότητας ή την ανθεκτικότητα του κράτους που είχαν οικοδομήσει οι Ουκρανοί. Λόγω του φόβου του για εγχώριες εξεγέρσεις κατά της διακυβέρνησης του, ο Πούτιν έχει δημιουργήσει μια ισχυρή προσωπική κάθετη εξουσία αλλά όχι ένα ισχυρό Ρωσικό κράτος. Έκανε το λάθος να υποθέσει ότι η Ουκρανία ήταν η ίδια. Όταν ετοιμαζόταν να εισβάλει, απέτυχε να αναγνωρίσει τη βαθιά ριζωμένη δέσμευση της Ουκρανίας για την ανεξαρτησία και το δημοκρατικό μέλλον της χώρας.

Η Ρωσία παρατήρησε την πτώση των ποσοστών αποδοχής του Προέδρου Ζελενσκι  μαζί με τη συνεχή ροή κριτικής από την Ουκρανική κοινωνία των πολιτών και έβγαλε το ψευδές συμπέρασμα ότι οι περισσότεροι Ουκρανοί θα καλωσόριζαν την αλλαγή. Αυτή ήταν μια θεμελιώδης παρανόηση της κατάστασης. Για χρόνια πριν από την εισβολή, οι Ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας προετοίμαζαν το έδαφος διεισδύοντας στις δομές τοπικής αυτοδιοίκησης της Ουκρανίας και στρατολογώντας Ουκρανούς αξιωματούχους για να αλλάξουν πλευρά την αποφασιστική στιγμή και να βοηθήσουν  με μια Ρωσική εξαγορά. Ωστόσο, με την επιβίωση του Ουκρανικού έθνους να διακυβεύεται, η συντριπτική πλειοψηφία των Ουκρανών αντέδρασε. Η Ρωσία εκτίμησε εντελώς εσφαλμένα αυτή την ετοιμότητα μεμονωμένων Ουκρανών να πολεμήσουν για τη χώρα τους. Όταν ξεκίνησε η πλήρους κλίμακας Ρωσική εισβολή, τεράστιος αριθμός Ουκρανών συνέρρευσαν για να ενταχθούν στον στρατό ή τις εδαφικές αμυντικές δυνάμεις. Ομοίως, η Μόσχα περίμενε ότι ο πρόεδρος Ζελένσκι  θα ήταν ένας αδύναμος ηγέτης εν καιρώ πολέμου. Εκ των υστέρων, αυτό μπορεί να ήταν ο μεγαλύτερος λάθος υπολογισμός όλων! Η καταστροφική αποτυχία του Πούτιν να κατανοήσει τις πραγματικότητες της σημερινής Ουκρανίας συνοδεύτηκε από εξίσου μη ρεαλιστικές προσδοκίες σχετικά με την πιθανή απάντηση της Δύσης σε μια Ρωσική εισβολή. Με βάση τη σιωπηλή αντίδραση της Δύσης στις προηγούμενες Ρωσικές εισβολές στη Γεωργία και την Ουκρανία,η κατάσταση τώρα ήταν και είναι εντελώς διαφορετική.

Δημοσιεύεται στον Ελεύθερο Τύπο και στο ambassadorsatlarge.com

*Το άρθρο εκφράζει προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη

φωτ. ambassadorsatlarge.com